Bildiğin gibiyim hâlâ hiç değişmedim,bıraktığın günden beri;O şikayet ettiğin umursamaz tavırlarım ve sürekli söylediğim yalanlarım var yine.Ve her yalanım ortaya çıktığında aynı yalanı söylüyorum kimseyi üzmemek için diye…
Ben her zaman söylerdim sana sevgi çıkar ilişkisidir diye, gülerdin saçmaladığımı düşünür inanmazdın bana
Haklı çıktım öyle değil mi ?insan birisini yada bir şeyleri kendisine hoş gelen şeyleri yaptığı için sever. Düşün ki derdim ama diyemiyorum çünkü düşünmene gerek yok yaşadık biz bunları sana ters gelen şeyleri yaptığım ilk gün vazgeçtin benden. Beni sorma ben kendimden vazgeçmedim değişemiyorum. Hoş değişmek istediğimide söyleyemem mesela yalan söylemek çok eğlenceli geliyor bana yada dalga geçmek yada şöyle söyleyeyim sana ilk gün dediğim gibi eşşekler adam olur ben olmam…

Geçen gün bir programda izledim vatandaş diyor ki bir daha dünyaya gelsem yine eşimi severdim.Aslında hayranım böyle aşklara sevdalara.Ama bir taraftan bakınca da çok komik geliyor bana neden mi? Çünkü adam bir daha dünyaya gelme ihtimali olmadığını biliyor aslında eee evde hanımda bekliyor öyle söylemese başına neler gelir kimbilir.
Her şey bir yana öyle bir ihtimal olsaydı tekrar dünyaya gelmeyi kesinlikle istemezdim.
1.Farklı bir hayat yaşama ihtimali var karşımıza ne çıkacağı belli değil
2.Hadi geldik dünyaya bir daha aynı şeyleri yaşayacaksak ne gerek var.
3.Bir tek sevdiğimiz insanla yeniden beraber olduk diyelim peki ya hayatımızdaki diğer insanlar diğer varlıklar.
Bu yazıyı neden kişisel aşk yazılarına yazıyorum söyleyeyim.
İnsan sadece bir kişiye bağlayamaz hayatını.Anneme babama kardeşime dostlarıma evdeki kuşlarıma iş yerindeki köpeğime kısacası ben hayatımdaki herşeye zaten aşkla bağlıyım .
Ve en önemlisi bugün yaşadığım hayata aşığım.
Ne gerek var riske girmeye...

Bir kadın gel dediğinde, gökyüzünden yıldızları indirmiştir sofrasına, fakir bir evi bile saraya çevirmiştir. İki dilim ekmeği ziyafet sofrası gibi lezzetlendirmiştir. 

Bir kadın gel dediğinde gitmelisin çünkü o, gel demeden önce kim bilir içinde kaç bin fırtınayla boğuşup, mantığını yok sayıp, kalbinin sesini dinlemiştir.

Bir kadın gel dediğinde, onun hiç görmediğin bir yüzünü göreceğini bilmelisin. Bir göl sandığın ruhun, okyanus olduğunu keşfedebilirsin.Gerçek bir kadın, hiç ummadığın zenginlikleri saklar derinlerinde, sandığında senin için biriktirdiği hayalleri vardır. Eğer teslim olabilirsen ellerine, bırakırsan kendini yaprak gibi rüzgar yönünde, hiç ummadığın hazineleri bulabilirsin.

Bir kadın gel dediğinde, iki elin kanda olsa mutlaka gitmelisin. İster sabahın beşinde, ister gece yarısını biraz geçe ama mutlaka o kollarda doğurmalısın güneşi.

Bir kadın gel dediğinde, belki de kendi bile şaşırıyordur söylediklerine, yargılamadan yürümelisin; hiç ummadığın bir aşkla çarpışabilirsin.

Bir kadın gel dediğinde, hem teslim olmak, hem teslim almak istiyor demektir. Onun olmaya, onu almaya gidecek kadar yüreğini ortaya koymayı bilmelisin.

Bir kadın gel dediğinde, en güzel geceliğini çıkarmıştır dolabından, en güzel bardaklarını koymuştur sofraya, içinde çiçekler açar rakı yanına küçük küçük keserken peyniri; eğer gitmiyorsan peynir gibi küflenir kalbi….

Bir kadın gel dediğinde, sadece senin olmak istemiştir. Yüreğinin içinde kalan geçmişin hangi kiri, tozu varsa temizleyip, seninle yeniden başlamayı düşlemiştir.

Bir kadın gel dediğinde, daha önce canını yakan hangi aşk olursa olsun, bütün kanayan yaraları silmiş, gözyaşlarını tebessüme çevirmiş ve büyük bir cesaretle yüzünü sana dönmüş demektir.Gerçek bir kadını gözlerinden tanıyabilirsin, sözlerinden anlayabilirsin ama en çok sesini görebilirsin. Kalbinin nasıl attığını sesinin tonundan hissedebilirsin.

Bir kadın sana gel dediğinde, gitmelisin.Seni sevmeye hazır bir kadını belinden sarıp göğsüne bastırmayı bileceksin. Kalbini, evini, yatağını, ekmeğini açan bir kadın buluyorsan bu devirde, gel dediğinde gideceksin. O kadını kollarına alıp, “kadınım” diyemiyorsan, adamım diye gezmeyeceksin…

Candan Ünal

RAMAZAN İTİ

Düne kadar sözde masum mazlumdu
Avını kıstırır Ramazan İti
Bu özgürlük hani hergün lazımdı
Diyeni susturur Ramazan İti
XXX
Nerden gelir adam dövme cüretin
Kim veriyor uşaklığa ücretin
İnsanlıktan yobazlığa hicretin
Mümini küstürür Ramazan İti
XXX
Gel meydana mertçe kavga edelim
Hak olanı bir bir koyup tartalım
Ne yazıyor dört kitapta görelim
Vehmini bastırır Ramazan İti
XXX
Seni besleyende kusur-kabahat
Zaman senin işin yap rahat rahat
Kosani der artık halka yok sıhhat
Zulmünü estirir Ramazan İti

Salihli 04.09.2010
Nurali ZENGİNGÜL
Aşık Kosani

BETON KEMAL

Kurtuluşun kahramanı
Şimdi olmuş Beton Kemal
Geçince kıtlık zamanı
Unutulmuş Beton Kemal
XXX
(Nakarat)
Hafızası şaşkın halkım
Alın size üzüm salkım
Kim diyorsa Beton Kemal
Eder sizi iki büklüm
XXX
Bir avuç insandı hepsi
Ne tüfek var ne mermisi
Yoktan varoldu yenisi
Bak ne yapmış Beton Kemal
XXX
Sayın bakim kaç Kemal var
Kaç Kemal var kaç hamal var
Simdi söven çok çakal var
Hain çıkmış Beton Kemal
XXX
Kosani şaştı gidişe
Yok ki Kemal baksın işe
Herkesi sarmış bir neşe
Boşa ölmüş Beton Kemal

Çeşme 10.11.2007
Nurali ZENGİNGÜL

(Ali Kosani)

ALİ MUNZUR

Açıldı ömrümün haritası
Bir omzu düşük ağır delikanlı
Ey Ali Munzur ey dağların kartalı
Sağ yanım bıçak yarası sol yanım hicran
Ve emanet kalmıştır bir köylü kızında kalbimin yarası
Ey Ali Munzur ey dağların kartalı

Benim ömrümde bir kırlangıç ağıdı vardır bildiğim
Benim ömrümde tel örgüler kuşluk ayazında
Kör karanlık yağlı kurşun
Birde yanık türküsü anamın
Her biri bir başka seherinde güz dönümümün
Vurup gitmiştir sessizce oğulları
Şu gurbet denen şu belalı buğ yılanı şu bilinmez sefere

Benim ömrümde bir ırmak vardır
Durup önünde taş yüzdürdüğümüz ak köpüklerinde
Sesine sesimizi kattığımız
Ve anamızın patiskadan biçtiği uzun donlarımızla
Bir turna balığına gençliğimizi sattığımız
Aylandığımız
adamdan sayılıp delikanlı halaylarına karıştığımız
Yıldızların altında dam bacalarında aşık attığımız

Benim ömrümde yarı çıplak popil delikanlısı ortalığın
yağmurların sevdalısı ve parlayan yusuftutan kuşları
Benim ömrümde mor menekşe
Yediveren gülleri ve böğürtlen
Birde sen!
İçime işleyen ah sen!
Ondokuz yaşımın
Ve ırmağımın
Ve toprağımın hakkına birde sen! ..
Bulutlarıma kına yaktığım sebebin
Namerd olayım sevmedim hiç kimseyi böyle bu kadar! ..
Ya da sevemedim
Ey Ali Munzur ey dağların kartalı
Sağ yanım bıçak yarası sol yanım hicran
Ve emanet kalmıştır bir köylü kızında kalbimin yarası

Bu da bir gurbettir yıkar adamı içine
Bu da bir rivayettir on iki yıl bilmem kaç bin gece
Bir türkü sesinde..
Dumanlı dağları duman kaplamış
Yine mi gurbetten kara haber var?
Seher vakti bu yerlerde kimler ağlamış?
Çimenler üstünde gözyaşları var..
Benim ömrümde..

Şimdi vur vur içine onca talanı
Onca sevdayı vur vur Ali Munzur
Bu sol yandaki hicran yarası öyle çok ki..
Benim ömrümde çiçeğin bozamadığı
Karanlığın düşemediği yüzüm
Bana mahsus kor ayazda üşüdüğüm
Hercanın yeşili Cemilin üzüm gözlü güzeli
Ve hüzün yaprağını dökende dut ağacın
Kalbime bir gül dikeni fikrime sevda batanda.
Kemahın istasyonuna doğu expresi demir atanda
Murat suyu Fırata karışır üç gün üç gece kan akanda
Ben belki bin gece sayanda gurbet akşamlarında yıldızları
Emanetime iyi bakasın köylü kızı
O elinde tuttuğun kanayan şey Ali Munzurun kalbinin yarası

Benim ömrümde yarı çıplak popil delikanlısı ortalığın
Yağmurların sevdalısı
Ve parlayan yusuftutan kuşları
Benim ömrümde mor menekşe
Yediveren gülleri ve böğürtlen
Birde sen!
İçime işleyen ah sen!
Ondokuz yaşımın ve ırmağımın ve toprağımın hakkına
Birde sen!
Bulutlarıma kına yaktığım sebebin
Namerd olayım sevmedim hiç kimseyi böyle bu kadar
Ya da sevemedim.
Ey Ali Munzur ey dağların kartalı
Sağ yanım bıçak yarası sol yanım hicran
Ve emanet kalmıştır bir köylü kızında kalbimin yarası
Açıldı ömrümün haritası...

İbrahim SADRİ

KARTAL YUVASI

Kartal yuvasındaydı
Gecenin karanlığında.
Sert bakışlarını saklamadı
Sabahın ayazında.
XXX
Ateş düştü yuvasına birden
Uçtu göğe doğru aniden
Avladı çakalları tepelerinden
Yuvasına döndü yeniden.
XXX
Teker teker kardeşlerini saydı
Birkaçından ses alamadı
Bütün şanıyla haykırdı
Sesi bütün dünyada yankılandı.
XXX
Yummadı gözlerini hilali için
Terketmedi yuvasını yıldızı için
Verdi kanını kırmızısı için
Türk ordusu yılmaz vatanı için.

İsmail ŞENER

MUNZUR DAÄžLARINDA YÜREÄžİM ASILDI

Bizim doğduğumuz topraklarda ateşe su dökülmez! Günahtır: Suyun canı acır bu yüzden ateş toprağa gömülür. Biz ağaçları da kutsal biliriz, taşı toprağı da.

Ağaçlarımızı yakıyorsunuz ya… Hani meşelerimizi sadece onları yakmıyorsunuz, umutlarımızı yakıyorsunuz mu, diyeceğimi sandınız? Asla! Umutlarımız hiç yok olmadı..! Ağaçlarımızı yakarken, onların üzerinde yaşayan börtü böceği, gölgesinde boy veren çiçeği, mantarı, sincapları, tavşanları, tilkileri, kelebekleri, sakız yaptığımız kengerleri, kuşları ve de sayısız mikro organizmayı da yakıyorsunuz.

Bizim doğduğumuz topraklarda ateşe su dökülmez! Günahtır: Suyun canı acır bu yüzden ateş toprağa gömülür. Biz ağaçları da kutsal biliriz, taşı toprağı da. İnanmayacaksınız belki; ama teyzem hasta olan teyzemin oğlunun iyileşmesi için bir kayaya gözlerimin önünde yalvardı. Bir duvarın içindeki tahta kirişe adaklar sundu. Kurban kestik, kanını alnımıza sürdü. "yer gök şahidim olsun ki" diye dualar etti. Teyzemin oğlu öldü gerçi; ama inanın ki böyle yaptık.
Küçükken bir ağacın dalını kırmıştım, teyzem günah! dedi. Hemen öptüm ağacın gövdesini özürler diledim. Ağacın benim gibi doğadaki bir canlı olduğunu ona göre ayrıcalığımın olmadığını o günden beri bilirim. Siz yakıyorsunuz, biz söndürmek için su dökemiyoruz.
Teyzemin dizinin dibinde yattığım bahçede bir ceviz ağacı vardı. Gövdesine bakarak bir sürü figür bulur, onlara masallar uydururdum. Ceviz kabuklarında avucumun içine kına yakardım, yok yok! Ceviz kabuğundan dudağıma boya yapardım, taştan kına yapardım avcuma.

Sincaplar ceviz çalınca onlara kızmazdık, onlar da paylarını alıyor derdi teyzem. Ağaç bizim değildi, toprak bizim değil, su da bizim değildi. Suyu ateşe dökemeyiz biz, suya eziyet olur bu. Biz eziyet etmeyi hiç sevmeyiz. Ne eziyet ettiririz ne de eziyet ederiz.
Bir yerde yaşayan insanların kişiliğinin oranın doğasına göre şekillendiğini düşünürüm hep. Yükseltiler bile kesindir, yalçındır dağlarımız, kılıç kadar keskindir suyumuz. Altın varmış topraklarımızda, biliriz; ama yine de dağlarımızın karnını yardırmayız kimseye… Bizim için Toprağın üzerindeki börtü böcek, ağaç çiçek en az altın kadar değerlidir. Bu bizim erdemimizdir.

Barış diyoruz ya… Diyelim ki silahlar sustu yerlerine konuldu. Çelişkiler çatışmaya dönüşmedi, Biz ki; bir dostumuza gül verirken dikeni eline batmasın diye, kırk kez düşünürken, bu dağlara, taşlara, suya ağaçlara, sincaplara nasıl anlatacağız bu barışı? Ne diyeceğiz? Biz barıştık, affedin siz de size yapılan kötülüğü dersek, dinlerler mi sizce, nasıl affettireceğiz kendimizi? Ateşe su dökülmeyen yerlerde, ateş yakmamak gerek… Ben korkarım ateşin, suyun, doğanın gazabından.

Aysel KILIÇ

BENZETMEYE BAK ÇAY DEMLE

Çay'ı Çok Sevdiğimi Söyleyince , Yaşlı Bir Teyze Anlattı Geçenlerde
Bak Evladım Diye Başladı Söze:
Çayın Alt Demliği Evdeki Kaynanadır ; Devamlı Kaynar Durur.
Üst Demlik Evdeki Gelindir; Alt Demlik Kaynadıkça O Olgunlaşır, Demlenir.
Gelinin Kocası İse Bardaktır ; Biraz Kaynana Doldurur Onu Biraz Da Gelin.
Çocuklar Çayın Şekeridir ; Tat Verir.
Görümce İse Çay Kaşığıdır ; Arada Bir Gelir Ve Karıştırır Gider.
Kaynataya Gelince; O Da Bardak Altıdır; Dökülenleri Bir Araya Toplar.
Çay Deyip De Geçmemek Lazım Demek Ki...