İşte sonunda sen apayrı bi sabaha ben senden ayrı bi sabaha uyanıyorum.
İşte bi gün başlıyor bin bir kovalamaca bin bir karmaşayla her günüme bi anlam katıyor yüreğim nasıl güzel bu gün nasıl güzel geçti tüm günüm...
Oysa kandırıyorum kendimi yine...
Seninde güzel geçiyor biliyorum benden ayrı tam istediğin gibi mutlusun işte...
böylesini tahmin ediyorum.
belki bende mutluyum sensizliğe inat...
ama inan sensiz ne kadar olabiliyorsa o kadar fazlası gelmiyor elimden
Yazmak bile işkence inan sensizliğin hangi iklimi bu sanıyorsun sonbaharındayım.
Sensiz bi sonbahar üşüyorum...
biliyorum
yokluğunun birde kışı da var.
karlara inat yüreğim kor yangınlarında için için ağlayarak geçecek.
Biliyorum unutuyorum hayatın akışında kayboluyorum işte!
sabah bin bir acı ile uyanıyorum yüreğime derin bi acı saplanıyor
Ama ben anneme yalancı bi gülümseme ile "günaydın" diyorum....
Anlamasın bu acımı çok üzülür biliyorum
sen bana kıydın ama ben hala sevdiklerime kıyamıyoum bu hayatta..
akşam oluyoo tüm şehir kararıyo benim üzerime yokluğunun karanlığı çöküyor...
Cam kenarlarında sokak lambalarının gölgesinde her geçeni sana benzeterek...
düşünerek hayal ederek yokluğunu yaşıyorum.
ve gece oluyo ben sensizlikle başbaşa yalnızlığımla ortak..
senli günlerime ağlıyorum
sana ağlıyorum
sensiz kimsesiz bi başıma bıraktığın şu hayata alışmaya çalışarak...
offf be bitanem ne olurdu bu kadar sevdirmseydin kendini?
ne olurdu?
almasaydın tüm umutlarımı aşkımı ve bana kalan son seni...
Beni bana bıraksaydın bari hem sensizilik hem bensizlik bu kadarı fazla..
ne seni unutabiliyorum ne senden geriye kalanları işte..
bu hiçlikle bu boşlukla baş etmek zorundayım..
kimseye söyleyemeden kimse bilmeden sesiz sesiz yaşamak zorundayım...
İşte yine sabah oldu
Sen bensiz ben sensiz bi sabaha uyandık yine...
Nerdesin canımdan çok sevdigim nerde???
Sen mutlusun işte..
Bense mutluyum numarası yapmaktayım çaresizce....
