seviyorum bu şarkıyıııı çooooooooooooooooooookkk

Seni daha yakından tanıyabilir miyim ? Ne kadar mı yakın ? Kokunu duyabilecek kadar yakın olması kâfi benim için. Zira başka bir şey düşlemek züldür. Geç kalmışım sana birkaç zaman, kaç zaman olduğunu bende bilmiyorum. O yüzden yanı başında oturup, kısa bir süre kokunu duymak bir ömür bana yeter.

Senden ricam bugün beni yanlış anla, bazen böyle tuhaf duygular gelir bana, sonra kaybolup gider. İşte öyle saçma zamanlarımdan bir tane yaşıyorum. Lütfen söylediğimi yanlış anlama saçma olan sen değilsin, saçma olan; benim olmadık zamanlarda böyle karışık duygulara kapılıyor olmam.

Şöyle hovarda zamanlarımdan birinde çıksaydın ya karşıma, asma suratını hemen, derdim seninle eğlenmek falan değil, hani olur ya belki severdik birbirimizi yada hayal kırıklıkları bırakırdım sana da tıpkı diğerleri gibi. Neyse belki böylesi daha iyidir. Böyle uzaktan küçücük hisler beslemek sana sonra yavaş yavaş gülümsemek…

Bakma bana böyle, bir gönülde kaç sevda yaşar ki ! O yüzden buna aşk dememi bekleme benden adını başka bir şey koyalım. Ara sıra bakışalım sadece öyle uzaktan uzağa, hiç dokunmadan sevelim birbirimizi tıpkı çocukluk aşkı gibi. Cinsel dürtüler beslemeyelim, seninle yaşayalım sevginin en saf halini, bu sana çok ağır gelir mi ?

Geç kaldı(n)(m)(k) kabul edelim.

Hani ne diyordu o şarkının sözleri ;

Gönlümde açmadan solan bir gülsün
Her zaman gamlıyım her zaman üzgün
Beklerim yolunu aylar boyunca
Yeterki gel bana
Senede bir gün, senede bir gün

Ağarsın saçların, solsun yanağın
Adını anmaktan yansın dudağım
Bu aşka canımı adayacağım
Yeter ki gel bana
Senede bir gün, senede bir gün

www.youtube.com/watch?v=1XIeRwTY6ec

*Son ırmak kuruduğunda, son ağaç yok olduğunda, son balık öldüğünde; beyaz adam paranın yenmeyen bir şey olduğunu anlayacak.(Kızıl Derili Atasözü )

Bugün Orhan Bey memleketine yağmur ya da kar yağmadığı için şikayet ettiğinde sadece küresel ısınma diyebildim.

Peki şöyle düşünelim;
Bundan yüz elli yıl sonra bir çocuk ‘’babacığım kar nasıl bir şey’’ diye sorduğunda o gün için babalar ne cevap verecek merak ediyorum .Böyle bir soru ortaya çıkmasın diye bugün için kendi adıma gösterdiğim bir çaba var mı ? Cevap:hayır. Peki bu özeleştiriyi yaptıktan sonra , bunun için bir çaba gösterecek miyim ? Sanmıyorum.

Yarın öbür gün torunlarım kaynakları nasıl bu kadar tüketebildiniz dede hiç mi bizi düşünmediniz dediğinde , verilecek cevap çok basit çünkü : o günün şartları öyleydi.

Oysa doğa günün şartlarını dinlemiyor, bizim ona verdiğimiz zararın intikamını yavaş yavaş alıyor ve biz insanlar bunun bilincinde olmamıza rağmen, yine de ona zarar vermekten vazgeçmiyoruz. Örnek olarak bu yıl İstanbul’a bir kere kar yağmasını verebiliriz onun dışında neredeyse sürekli, güneşli bir İstanbul gördük. Haberlerde sürekli bir yerlerde kaynakların kuruduğundan söz ediliyor. Hatta daha bu sabah kuruyan bir kaynağın altından anıt mezarların çıktığını seyrettim televizyonda.

Geçen gün bir değerlendirmede çok sevdiğim bir dostum şöyle bir açıklama yapmıştı. ‘’Okuma oranı arttı ama anlama oranı düşüyor.’’
Bu tespit her açıdan geçerli, ancak günümüzde küresel ısınmaya bu kadar vurgu yapılırken bizim bu kadar dikkatsizce hareket ediyor olmamız mantığa aykırı. Ancak bu yaptıklarımız sadece bizlere değil bizimle beraber dünya üzerinde yaşayan canlılara da zarar veriyor. Mesela geçen gün veteriner bir arkadaşımla sohbet esnasında kedilerin mart ayı ile ilgili bir espri geçti. Kendisinin yaptığı açıklama kediler için ne ifade ediyor bilmem ama benim için içler acısıydı. Bu hayvanlar da mart ayı diye bir şey kalmadı yılda dört defa çiftleşiyorlar artık, hayvanların bütün dengesi bozuldu dedi.

Peki;
Bütün bunların bilincinde bir tüketici olarak ilk yapacağım şey ne biliyor musunuz ?

Söyleyeyim, yazdığım yazıyı baştan sona kadar okuyup acaba yanlış yazdım mı ? diye bakacak iyi en azından fena bir şey çıkmamış, bu konu ile ilgili de bir yazı yazmış oldum diyecek gülümseyeceğim. Sonra yine her zaman ki gibi tüketmeye ve çevreye zarar vermeye devam edeceğim.

Sonuç,

Kendi yazdığı yazıdan ve okuduklarından bir şey anlamayan, küresel ısınmayı durdurmak için bir çaba göstermeyen bir birey olarak; gelecek neslin mezarımda şahsıma edeceği küfürleri peşinen kabul ediyorum.

Geçmiş olsun.

Alıştım Artık Yalnızlık Denizinde Kendimi Serinletmeye...
Ama Farkında Olmadan Öyle Çok Açılmışım ki...
Dönüşü Yok Artık Bu Yolculuğumun...
Biliyorum ki, Ben Hep Mutsuzluğa Mahkum...
Ben Hep Yalnızlığa Mahkum...
Ben Hep Özlemlere Mahkum...
Ve Müebbet Sensizlikle Yaşayacağım!

Bu Gün Uzak Yolları Yazacaktım...
Uzaklıktaki Gücün Mesafeleri Ayrıştırarak İnsanı Yalnızlığa Mahkum Ettiğini...
Birbirinden Ayrılmak İstemeyen, Birbirinin Kalbine Dokunmaktan Korkmayan insanların Neden Vazgeçtiklerini, Neden Böyle Koşar Adım Birbirlerinden Uzaklaştıklarını Yazacaktım...
Yaklaştıkça Yalnızlığın Çürümeye Terk Edilmiş Köklerini Çıkaracaktım Yaban Topraklardan...
Yaklaştıkça Yakalanacaktım Yaklaştıkça Kovulacaktım Belki de...
Ey Uzak Yolların Bilinmezleri...!
Neresinden Başlıyayaım Dilimi Şaşkına Çeviren Alfabenizin?
Hangi Sessizine Dokunayım?

Uzak Yolları Yazacaktım Ben...
Ayrılık Yazdıysan Ellerimi Boşluğa Uzatılmış Bir Yılgınlıkta Bırakma! Diye Yazacaktım...
Zaten Bunun Adı Ayrılıktı...
Zaten Yılgındı Ellerim Ulaşmaya Çalışmaktan...!

Dokunmazsan Sevemezsin ki...
Dokunmazsan Hissedemezsin ki...
Dokunmazsa Göremezsin Bile...
Sevdiğine Dokunabilmek Ne Büyük Hazdır İnsan İçinde, Yürek Hissinde, Kalp Atışlarında, Kısaca Yüreğinin Atıığı Her Heyecana Dokunabilecek Kadar Yakın Olabilmek, Dokunabilecek Kadar Hissedebilmek..
Öyle Güzel Büyük Bir Şanstır ki Koklayabilmek, Soluyabilmek Onu..
Öyle Özeldir ki Hasretlik Bir Dokunuşun Büyüsü...
Dokunmazsan Sevemezsin...
Dokunmazsan Göremezsin...
Dokunmazsan Hissedemezsin...
Yakınsızlıktan Doğan Bir Hissin Ne Kıymeti Var ki Ellerine Erişemedikten Sonra?
Mesafeler Arasında Uzanan Kolların Tadını Nereden Bilebilirsin ki O Gözlerindeki Rengi Göremedikten Sonra?
Uzaktan Bir Ses Duyduğunda Nasıl Heyecanlanabilirsin ki O Ses Tam Yüreğine Çarpmıyorsa?

''Gönderilmemiş aşk mektupları''

İsyan Değildir Sözlerim Sevgili!
Hiç Pişman Değilim Seni Sevdiğime…
Böylesine Severken Seni Kahrediyor Ayrılık...
Hasret Ateşi Yakıp, Kavuruyor...
Sevdamdır Dile Gelen, İsyanım Değil...
Öyle İsterdim ki, Bir Ömür Yanımda Olmanı...
Öyle İsterdim ki, Aşkınla Eriyip Sarhoş Olayım...
Öyle İsterdim ki, Umudum Olmanı, Benim Olmanı...
Öyle İsterdim ki, Kollarında Olmayı...
Öyle İsterdim ki, Teninin Kokusunu Duymayı...
Öyle İsterdim ki, Gözlerimin Derinliklerine Sevgiyle Bakışını Görmeyi...
Öyle İsterdim ki, Yürekten Sevişini Hissetmeyi...
Öyle İsterdim ki, Benden Öte Bir Ben Oluşunu Görebilmeyi...
Ah Be Sevgili! Ben Kabuslarla Büyüdüm, Hayal Etmek Ne Haddime...!!!
Sensiz Olmuyor!
Olmaz da Sevgili!
Gitme Ruhum!
Sen Gidersen Hicran Düşer Yüreğime...
Sen Yokken Tutsak Düşerim Bir İsyan Gecesine!
Yok Olurum!
Ölürüm Sen Yokken Sevgili!

Cümleler Yetmedi Bugün Bana...
Bugün Üç, Dört Kez Seni Anlattım Önce Yüreğime, Sonra Kağıdıma...
İçimde İkna Edilmesi Gereken Bir Ben Var...
Sahibini Bildiğim Kelimelerin Anlamlarını Zihnimde Çakılı...
Bir Dünya Kurup, İçinde Kaderler Yazdım...
Aşk'ımı Yazdım...
Oya Gibi İşledim Her Satırını...
Seni Yazdım Beni Yazdım Ama Yetmedi...
İçim Titredi, Yüreğim Acıdı...
Dünyam Olmadan Aşk Neye Yarardı...
Sensiz Ben Nefes Bile Alamam...
Sen Kendime Düştüğüm Notlarsın...
Gün Gelir Sayfalarında Gezinirken Dudağımda Bir Gülücük, Gözümde Bir Damla Yaş Olacaksa Düşüncelerim Kırma Kalemimi...
Yazdır Kendini....

''Gönderilmemiş aşk mektupları''

Sensizliği Yazmak İstedi Kalemim...
Aslında Kararsızdı Başlarken...
Giden Seni mi Yazmalıydı, Yoksa Bende Kalan Seni mi ?
Ne Şekilde Olursa Olsun...
Neyi Anlatırsam Anlatayım...
Hangi Yönüyle Bakarsam Bakayım Ayrılığa Hepsi Aynıydı...
Hepsi Aynı Acıydı...
Tarifi Yoktu...
Kelimeler Yetersizdi
Geceler Hepsinde Uykusuz, Sabahlar Her Birinde Aynı Derece Yakıcıydı...
Güne Sensiz Merhaba Demek Ne Kadar Zorsa, Gecelere Sensiz Düşlere Dalmakta O Kadar Zordu...

İçimdeki Çocuksu Kırgınlığımı...
Belki de Bana Gelmeyişinin...
Beni Sevmeyişinin Burukluğu Gözlerimdeki...
Ne Sevmekten Alabiliyorum Kendimi, Ne Yokluğuna Tükenmekten...
Ağlayamıyorum...
Birikiyor İçime Tane Tane Yokluğunun Acısı...
Kurumuş Bir Kaç Güz Yaprağı Gibi Solgun Ümitlerime Tutunuyorum...
Tuttuğum Her Dal Kırılıyor Birer Birer...
Ve Düştüğüm Yer Yine Sen Oluyorsun!
Bırakamıyorum Sana Gelen Yanımı...
Gidemiyorum Tutsağı Olduğum Sevdandan...
Oysa Sevda Sensizliğe Tutulmaktı...

''Gönderilmemiş aşk mektupları''

İçimde İsyan Bayrakları Dalga Dalga...
Yüreğim Kör Kuyulara Salmış Kendini...
Nasıl Anlatılır ki Bunca Hasret?
Darmadağın Olmuşum Sanki!
Seni Özledim...
Aklıma Düştüğün An'da İçimde Yanar Alev Alev Duygularım...
Özlemeyi Sende Öğrendi Yüreğim...
Gülmeyi Sende Öğrendi Gözlerim...
Gitme Kalbimden...
Gitme ki İçimde Sevda Şarkıları Hiç Susmasın...
Gitme ki İçimde Duvarlar Sağlam Kalsın...
Gidersen Yıkılır Umutlarım, Duyulmaz Sesim...
Gitme!
Gitme ki Olmasın Kimsesizliğim...
Gitme!
Tut Kollarımdan Sıkıca...
Sarıl Bana..
Tenimde Kal...
Gitme...
Tut Ellerimden Sıkıca...
Bırakma...
Avuçlarımda Kal...
Gitme!
Daha Söylenmedi Son Söz...
Nefesinden Bir Nefes Ver Bana...
Dudaklarımda Kal..
Gitme!
Gözyaşı Olmasın Yağmurlar...
Bak Gözlerime Derinden...
Bakışlarımda Kal...
Gitme!
Gidersen Sönecek İçimdeki Ateş...
Üşütecek Yokluğun...
Üşüyecek Ellerim...
Gitme!
Gönül Yaram, Onmaz Sevdam...
Azad Eyleme Beni Uçamam Artık!
Yasaklama Bana Gönül Semalarını...
Yedi Kat Ellerde Kanat Çırpamam Artık!
Gitme!
Denizim, Dalgam, Sahilim...
Yabancı Ummanlarda Çağlayamam Ben Artık!
Yasaklama Bana Nehirleri...
Boz-Bulanık Sulara Akamam Artık!
Gitme!
Günahım, Sevabım...
Senden Başkasına Yar Diyemem Artık!
Yasaklama Bana Sırat’ını...
Na-Mahrem Köprülerden Geçemem Artık!
Gitme N'olur!
Yüreğimde Kal...!

Aşkın Hangi Kıyısındasın gülüm..?
Ve Hangi Kıyısında En Delidir Dalgalar?
Gel Biliyorsan!
Şimdi Oraya Yöneldi En Sen Düşlerim...
Hayallerim...
Gel Hadi!
En Ben Düşlerini Koyup da Heybene...
Öpüşüm Solmadan Teninde...
Ve Hayallerim Düşmeden Çamurlara Bul Beni birtanem..!
Durma!
Bul Beni...
Sar Beni...
Topla Beni...
Tenini Ört Üstüme...
Nefesini Ver Nefesime...
Seni Sensizliğe Rağmen Özledim...!

''Gönderilmemiş aşk mektuplerı''

Sevdandan arta kalan ne varsa elimde avucumda, İstanbul sokaklarına savurdum. En az senin kadar sevmiştim bu şehri, sırf senden izler taşıdığı için. Gözlerinin mavisi yansırdı Marmara’nın serin sularına bakar kalırdım öylesine, durgun ve çaresiz.

Sen kız kulesiydin denizin ortasında sade bir güzellik, ben Üsküdar sahili, öyle saatlerce bakardım sana, bakardım da kavuşamazdım.

Sen Avrupa yakasıydın, ben Anadolu yakası ; boş sokaklarımda kirlenmemiş bir İstanbul’da beklerdim seni, sen çevrendeki o kalabalıktan, o trafikten çıkıp gelemezdin bana…

Sen Ayasofya’ydın bütün dünyanın bildiği, hayran olduğu o eşsiz mabet, ben senin o ihtişamına hayran her hangi biri…

Sen Topkapı Sarayı’ydın yıllar boyu , binlerce kilometreye hükmetmiş bir imparatorluğun kalbi, bense onu hiç fethedememiş , başarısız bir komutan…

Sen İstanbul’umdun hayran olduğum o eşsiz şehir, ben seni her daim saldırılardan koruyan surlar…

Ne Leyla sevildi senin kadar , ne Kerem yandı benim gibi kor ateşlerde…

Elimde bavulum terk ederken İstanbul’u ve seni son kez bağırmaktı yüreğimden geçen, bir gün mutlaka dönerim bekle beni.