[SIZE="3"][INDENT]
Şimdi ben olacaktım İstanbul'da...
Altını üstüne getirmez miydim istiklalin
Üzerime ince bir pike gibi çekmez miydim boğazdan esen rüzgarı
Otel yerine kullanmaz mıydım heybetli Rumeli Hisarını

Şimdi ben olacaktım İstanbul’da…
Galata’nın tepesinden uçurmaz mıydık sevdalarımızı
Kız kulesine karşı içilmez miydi iki yudum umut
Başımızı da kaldırıp bakmaz mıydık umduğumuz cennete…

Şimdi ben olacaktım İstanbul’da…
Hiçbir gelişime benzer miydi seninle istanbul
Aşk’ın yeni tarifleri için seferber olmaz mıydı koca şehir
Elimize gül bile tutuşturmazlardı adalardaki kadınlar…

Şimdi ben olacaktım İstanbul’da...
Bir kelime bile tutar mıydım içimde
Kulağını çekmez miydi Galata kız kulesinin
Dualar etmez miydim (sen de sevesin diye) Sultan Ahmet’e

Şimdi ben olacaktım İstanbul’da…
Eminönü’nün balıklarını dağıtmaz mıydım iskele kedilerine
Sinmez miydi elma kokuları insanların iskeletlerine
Bürünmez miydi İstanbul gibi ruhum çocuk siluetine

Şimdi ben olacaktım İstanbul’da…
Kadıköy’e değil sana sarılıp uyumaz mıydım ?
Sevincimi sabahlara kadar taksim meydanında kutlamaz mıydım ?
Vapurlardan sarkıp “Sana aşığım” diye bağırmaz mıydım ?

Dedim ya...
Şimdi ben olacaktım İstanbul’da... [/INDENT][/SIZE]

[SIZE="3"]

[INDENT][INDENT][SIZE="3"]Unuttuğumuzu söylediğimiz şeylerin çoğunu gerçekten unutmayız. Bazen sadece hatırlanma değeri kalmadığı için, üstünde düşünmeye gerek olmadığını vurgularız.

Unutmak; çoğu zaman izini tamamen silerek kaldırıp atmak değildir. Yaraları duran her hikaye, unutulsa da kendini bir yerlerde gösterir.

Seni unuttuğumu söylüyorum. Bu doğru! Artık seni sevmiyorum ya, artık adını duyunca yüreğimde sıcacık bir bulut dolaşmıyor ya, artık yüzünü gördüğümde kalbim yerinden çıkacakmış gibi olmuyor ya, bence ben seni unuttum!

Artık hasta olman, uyuyakalıp işe gecikmen, gömleğinin kirli veya temiz olması, pantolonunun ütüsü, cebinde paran olup olmadığı, gününü nasıl geçirdiğin beni ilgilendirmiyor ya; bence ben seni unuttum!

Başka kadınlarla gezip tozmana, ilaçlarını düzenli kullanmamana, akşamları hızlı ve çok yemene, rakıyı fazla içmene, spor yapmamana, paranı biriktirmemene kızmıyorum ya, bence ben seni unuttum!

Annenin doğum gününü, eski eşinin nafakasını yatırmanı, çocuğunun veli toplantısı olduğunu, aradığın eşyaların yerlerini, kaybettiğin telefon numaralarını, yolda karşılaştığın insanların isimlerini, sabah giderken yanına almayı unuttuğun cep telefonunu sana hatırlatmak zorunda değilim ya; bence ben seni unuttum!

İçimde senden kalan yaralar yüzünden çoğu zaman sağlıklı ilişkiler kurmakta zorlansam da; artık birine güvenmek ve sevmek benim için zor olsa da; beni seven insanları seninle yaşadıklarım yüzünden yanlış anlayıp kırsam da; yeniden ve her zaman sevmeye gönüllü olduğum için, şimdi başka bir tenle seviştiğim ve mutlu olduğum için, yabancı bir kolda uyumaya alışabildiğim ve onu sevebildiğim için, bence ben seni unuttum!

Peki, sen benim yerimi dolduracak birini buldun mu?

Candan Ünal[/SIZE][/INDENT][/INDENT]

Bir zamanlar, dere kenarında yaşayan 60 santimetrelik boyunda cüceler yaşarlarmış. Barış ve huzur dolu bir şekilde yaşıyorlarmış. Savaş onların işi değilmiş. Ama kendilerini savunmak için derenin kenarındaki kayaların altında nükleer teknoloji ile çalışan silahları varmış. Kimse bu tehlikeli silahlarının olduğunu bilmiyorlarmış. Onun için cücelere pek saygı duymazlarmış. Cüceler bunu biliyorlarmış ama aldırmıyorlarmış.

Bir pazartesi sabahı cücelerin derelerine su içmek için bir ayı gelmiş. Ama bu ayı cücelerden nefret edermiş. Ayıcık cücelere demiş ki:
Sizin ne işiniz var burada, benim cücelerden nefret ettiğimi bilmeyen yoktur. Hemen gidin yoksa kötü olur.
Cüceler çok korkmuş ve Bilgin Cüce'ye ne yapmaları gerektiğini sormuşlar:
-Bilgin Cüce, deremize bizden nefret eden bir ayı geldi, ne yapmamız lazım?
Bilgin Cüce:
-Siz onu biraz daha ikna etmeye çalışın. Eğer size saldırırsa nükleer silahlarımızı kullanın, ama onu öldürmeyin.
Cüceler Bilgin Cüce'nin dediğini yapmaya gitmişler. Ayı cüceleri tekrar görünce sinirli bir şekilde bağırarak:
-Hayla siz burda mısınız? Size kötü olur demiştim, siz beni dinlemediniz mi?
Cüceler ayıyı ikna etmeye çalışmışlar ama ayı onları dinlememiş ve onlara saldırmış. Cüceler silahlarını kullanarak ayıyı yaralamışlar. Ayı neye uğradığını şaşırmış hemde acı dolu şekilde yerde kıvranıyormuş. Ayı zar zor konuşarak:
-Siz bunları nasıl yaptınız, ben sizi güçsüz sanırdım size saygı duymazdım. Lütfen beni af edin size saygısız davrandım, özür dilerim.
Cüceler onu af ettiklerini söyleyerek yaralarına pansuman yapmışlar. Bilgin Cücenin özel ilaçlarından yaralarına sürerek ayıyı hemen iyileştirmişler. Ayı artık cücelerden nefret etmiyormuş tam tersine onları seviyormuş. Bu yaşadıklarını herkese anlatarak cücelere saygı duymaları gerektiğini anlatmış. Bundan sonra herkes cücelere saygı duymuşlar ve cücelerle birlikte mutlu bir şekilde yaşamışlar.

Merhaba. Öncelikle bu güzel formu nasıl bulduğumu anlatmak isterim. İnternette, başımdan geçen olayları, hikaye ve masal gibi şeyler yaza bileceğim bir yer arıyordum. Siteleri öylesine açıyordum, hiçbirini beğenmedim. Çünkü bana uygun değillerdi.Sayfada son üç site kalmıştı. Bende umutsuzlukla onlara baktım. İki siteyi de beğenmedim. Bende üzgün üzgün bu siteye baktım. İlk bakışta öbür siteler gibi sandım. biraz siteyi dolaştım, baktım inceledim ve kararımı verdim. Bu site tam bana göreydi, bende hiç düşünmeden kayıt oldum. Eminim bu sitede çok eğleneceğim.

[SIZE="3"][INDENT][INDENT]

Bendeliğin hayal, gülüşün kaçamak ve sesin bambaşka bir tınıydı...
Minik bir damlacıktın geceme damlayan..
Sen öyle birşeydin ki, yaşanmasını istediğim yaşatmaya çalıştığım düş kırığı...
Çek git rüyalarımdan..
Git yüreğimin yangınlarında kavrulmadan, git..

Bir bilsen yüreğimdeki seni...
Suskun bir cümlenin alıngan sözcüğü gibi...

[INDENT]Sen ki...
Benim ilk ömüme yazdığım...
İlk kıskandığım...
İlk uzaktan sevdalandığım...
Kızdığım...
Kırıldığım...
Affedemediğim, anlam veremediğim...
Yürek yangınım, ilk kovaladığım...
Olmayacak duam,
Geç kaldığımsın...
Zamansız gelenimsin ve bana en geç gelensin...[/INDENT]
[INDENT][COLOR="Red"]
Farzet ki bu yürek buraları terk-i diyar ediyor...[/COLOR][/INDENT]
Zifiri karanlıklara ve kalabalıklara savuruyor yüreğini...

[INDENT]Farzet ki bu yürek buraları terk-i diyar ediyor...[/INDENT]
Ayrılığın izlerini ses’sizliğe, yangınlarını yüreğine savurmuş...

[INDENT]Farzet ki bu yürek buraları terk-i diyar ediyor...[/INDENT]
Aklı gel-gitli, kimsesizliğin orta yerine demirlemiş yüreğini...

[INDENT]Farzet ki bu yürek buraları terk-i diyar ediyor...[/INDENT]
Yüreğinin gölgelerinden sıyrılıp, nasıl gideceğini bilmez düşleriyle kaldırımları adımlıyor...

[INDENT]Sen ki..
Niyeti ile yüreğimi kıble bulup namaza duran adam...
Sen ki, gülüşlerimi günahkar yapan..
[/INDENT]

[INDENT]