Dışarıda delice esen rüzgar,
İçimde sana birikmiş özlemler..
Dilimde Şehrayin türküleri,
Elimde vuslatların taze gülleri,
Sana geliyorum hasret dağlarını aşarak.
Arala perdelerini güneşe artık
Vakit, kavuşma zamani...

Sana geliyorum mürekkebimi yakarak.
İsmini andıkça gönlümde,
Al al gelincikler acıyor yüzümün bozkırlarında.
Gülüşlerini içime çektikçe,
Ak güvercinler kanatlanıyor dualarımdan.
Sana geliyorken yanık türkülerle,

Dudaklarıma baharları yapıştırıyorum.
Saçlarından öptüğümde,
Saçların bir ömür boyu umut koksun diye..
Sana geliyorum
Güneşi hasretinle ağlatarak.
Ayrılıkları yüreğinde hancerleyip
Vuslatları yazıyorum gözlerine.
Ve kavuşma anında,
Bulutlardan umut tanelerini avuçlayıp
Alnının üzerine usulca düşüyorum.
Ve dudaklarına inince yüreğim,
Haykırıyorum vuslatın baharlarına.
" Seni seviyorum gülüm....

''Gönderilmemiş aşk mektupları''

Ruhum istemiyor, ayaklarım sürüklemiyor.. Girilmesi gereken yere doğru atılan her adım boşluğa uzanıyor hissini veriyor.. Dönüp ardıma baktığımda ellerimden kayıp giden yaşamın gözyaşları düşüyor gölgeme..Düşünüyorum, düşünüyorum.. kendimi avutmak için bulduğum nedenlerin hepsi anlamsız geliyor..Bir şeylerin bittiğini bile bile, sona ermişliğin külleri savrulur...ken hangi ateş ile avutabilir ki insan kendini?

Kendimi oyalama adına buluğdum oyunlar bir süre sonra sıkıyor, sayfalarında kaybolduğum kitaplar anlamsızlaşıyor ve dahası, kendimi dinleme molalarım canımı sıkmaktan başka bir işe yaramıyor..

Sen ise sanki kendine duvarlar örüyorsun.. Sırrını kimseye vermek istemeyen ustalar gibisin.. O kadar sağlam ki duvarların, biliyorum ne kadar ararsam arayayım içine girebileceğim bir kapı bulamayacağım.. Olsun diyorum.. Duvarlarını beyaza boyayıp, çiçekler ekiyorum.. gözlerimi kapıyorum beyazlar siyaha dönüyor..Çiçeklerim ise büyümüyor.. Dikenler bitiyor duvarlarının topraklarından.. siyahlar ağlıyor, yeşiller soluyor..

Sen susuyorsun..
Kendime yalanlar söylüyorum, yalanlarıma kendim bile inanmıyorum.. Yalan düşlere akıyor, düşler yalana sarılıyor.. gerçekleri görmezden geliyor, kendime kör muamelesi yapıyorum.. Gözbebeklerim öldükçe karanlıklar büyüyor ve içimde durmaksızın bir şeyler bitiyor.. Biliyorum
Sokağıma gece düşünce içimdeki tüm ışıklar sönüyor.. Ellerimin arasından kayıp gidiyorum.. kendimi bile tutmaya mecalim yok.. Gözlerim gökyüzünde, ellerim sana doğru uzanıyor.. Hayır, düşüyorum kurtar beni demek için değil ellerimi uzatışım..Sadece.. sadece sana dokunmayı özlediğimden..

Eksik bir şey var mı, neden bu tarifsiz keder hayatımda dedikçe yalnızlığım değiyor dudaklarıma, konuşamıyorum.. Uzayan geceye çektiğim perdelere rüzgar çarpıyor.. Bilmediğim diyarlardan gelen soğuk iklimler doluyor hücrelerime..İçimi ısıtmalıyım diyorum ve çok sevdiğim çayı demlemek için ayağa kalktığımda çay kavanozuna yalnızlığımı doldurduğumu unutmuş olduğumu hatırlıyorum..
Soğuk mermerlerden yaptığım eşiğe diz çökerken duvarlar yükselmeye başlıyor yeniden.. Bir sırada ben örmek istiyorum kendi mabedime, gel gör ki hayat ile yarışamıyorum..
Ben bir sıra ördükçe, hayat beş sıra örüyor
ve duvarlar ,

yükseliyor

yükseliyor..

yükseliyor..

Yıldızların yolladığı ışıklar bile sızamıyor surlardan..
Beklediğimin gelmeyeceğini bilen bekleyişim sessizce yanıma geliyor.. Birlikte geçmişi yad ederken, çok zamandır kumdan kaleler yapıp bir dalganın gelip kaleyi benden alışını beklemediğimi hatırlıyorum.. Ne çok zaman geçmiş deniz kabuğu toplamayalı.. Çıplak ayaklarımı kuma değdirmeyeli sanki asırlar geçmiş gibi..
Kim bilir kaç yağmur damlasını öpmedi saçlarım.. Arayıp sormadığım ay ışığı tenime küsmüş olmalı.. O kadar sessizleşmiş ki hayallerim, inceltilmiş yalnızlık nağmeleri yankılanıyor kulağımda..

Biliyor musun; Sana zamansız ve anlamsız seslenişlerimde

sorduğum sorulara beklediğim hiçbir cevap yok aslında..



''Gönderilmemiş aşk mektupları''

Sanırım sen de gelmeyeceksin ya zaten…

Hiç gelmedin! Ama hep beklendin, en özel kuytularda ağırlanmak için…

Ben yine de bir ümit bekledim. Gelirsen, sesini duymazsam, geri gidersen diye kapılarımı hep açık tuttum. Gelmedin ya da ben görmedim geldiğini…
...
Beynim, düşüneceği milyarlarca şeyi düşünmüş; kalbim, atacağı milyarlarca atışı yapmış gibi sanki…
Kendilerine tanınan zamandan çok önce…

Çok yoruldum seni beklemekten, gelmeyeceğini bile bile beklemekten.

Gülüşündü beni hayata bağlayan. Yıllar boyu hayalimde beni yaşatan. Sensizlikle oluşmuş bir hastalık vardı içimde. Bu amansız hastalıktan daha kötüydü. Beni içten içe kemiren benim yıkılmama sebep olan bir hastalıktı. Tıbbın mucizeleri belki beni iyileştirebilirdi, ya sensizliğin ilacı ve mucizesi neydi ki?… Sen miydin?… Ya da benim seni içten içe sevmem miydi? Acaba…

Artık geldiğinde ben olmayacağım…

Seni senden, seni sevebilme ihtimali olan herkesten daha fazla sevmiştim. Bu muydu seni benden alıp götüren. Beni de dipsiz kuyuların içine atan. Bu kadar çok sevilmek korkutur mu insanları, kaçarlar mı senin gibi… Her şeyi yarım bırakıp gitmek bu muydu marifet, kaçmak mıydı, sana yakışan bumuydu?

Artık geldiğinde ben olmayacağım…

Neleri unutmadı ki bu yürek, seni de unutacağım. Yerini başka bir yürek alacak elbet. Hep böyle yarım kalmayacak, bir gün tamamlanacak. Unutup seni de mezara göndereceğim.

Artık geldiğinde ben olmayacağım…

''Gönderilmemiş aşk mektupları''.

"Daha çok değil...sadece ömür gitti ömrümden
Asıl yorgunluğum değil bu...karanlığında kaybuldum ben"

Adım adım eksiliyor şehir.
Avare geziyor ruhum caddeleri.
Hepsinin başı sen...sonu sen
Köşebaşlarına takılıkalıyor gözlerim,mağrur bir siluetini görme hatrına.
Sonra hayal gördüğümü farkediyorum,anlatılmaz bir hüzün çöküyor içime.
Ellerim buz...dillerim sus...gözlerim yaş...

Sokak lambaları titrek ve bir o kadar loş.
Ne caddeyi aydınlatmaya yetiyor sızan ışık,ne de içimi ısıtıyor...
Kaldırım taşlarına yazıyorum seni.
Hiç birini atlamadan,tek tek sayıyorum sonra..
Öyle çoksun ki;bi bilsen!!!

Pencerelerden meraklı bakışlar süzülüyor üzerime..
Bu saatte diyorlar,ne gezintisi bu?
Gezinmiyorum ben...arıyorum
Bir iz göreyim de,peşinden gideyim diyorum.
Anlamaz gözler üzerimde çivili..çaresiz devam ediyorum

Öyle zor değil ki anlamak
Baksan...yeter
Yüreğime değse nefesin...diner

Her adım,bir şehir daha uzaklaştırmış beni senden.
Yol bilmez yüreğim..iz bilmez.
Hem rüzgarı var bu yolun daha,kar-buzu var,korkusu var..
acısı-ağrısı var bu sonun,hüznü var...
Ama cesaretim yok bir yalnızlığa daha.
İçimdeki boşlukta dolanıp duran ruhum,çıkıp varmak istiyor artık yanına..

"Geceler,bana seni anlatıyor
Geceler,bir ateştir yanıyor
Geceler,bir hüzündür sarıyor
Geceler,bir umudum yok mu..."

Sadece,sevmen yeterliydi,sadece sevgini vermen..
Çok şey mi istedim SEN den?
ÇOK MU!!!!...

''Gönderilmemiş aşk mektupları''.

"Sıcaklığına ten kokuna gözlerindeki umuda sesinin tınısına ve tebessümünde gizli olan gamzene o kadar çok ihtiyacım var ki bu gece.."

Bu gece diyorum bu gece..

Sen düşünce aklıma akıllara ziyan hallerimle cebelleşiyorum..
Biten bir hikayenin ardından teselli edenlerle kapışıyorum..
Nerden bilebilirler ki sensizliği diyorum..
Nerden anlayabilirler ki sen yokken beni..

"Senden arta kalanlardır yeniden özlememin sebebi seni."

Hani sahilde saçını okşayan rüzgarı kıskanmam ..
Hani ellerimi avuçlarına aldığındaki elimin teri..
Yüzümün yanması ilk dokunuş ürkekliğiyle..
Hani bir resim karesindeki bizi yanlışlıkla yırtmam..
Alev alev bakışlarından irkilmem var ya..

Özlüyorum..

"Taşıyor yüreğimin bendinden öteye yaşan(a)mamışlıkların verdiği uktenin sızısı.."

Bu gece..

Bir çocuğun bakışlarındaki iç çekiş gibi..
Çaresiz ve savunmasızım..

Bir hançerin iki soğuk ucu gibi..
Keskin ve çatıktır bakışlarım..

Hırsından Kayaları delice döven dalgalar gibi..
Hırçın ve huysuzum..

Sensizliğin verdiği rolün repliğini unutan gibi..
Telaşlı ve utangacım bu gece...

"Sensizim diyorum sensizim..."

Bir solukta yaktığın bedenimi ilk kez bu kadar güçsüz ve aciz görüyorum..
Ve ilk kez bu gece seni delice özlüyorum..
Ve ilk kez yokluğuna "seni sevdim" diyebiliyorum..

Seni sevdim..

Yüreğimdeki yerine gelmeyeceğini bile bile..
İlk kez..
Ve Son Kez..
Bu gece...
Yine Seni sevdim.....

''Gönderilmemiş aşk mektupları''.

Akıp gitti benliğimden tüm korkularım çoğalsa da dertlerim sıyrılıyorum hepsinden… Her acımı kederimi rüzgârlara emanet ettim; benden uzaklara savursun diye... Gözyaşlarımı hüznümü denizlere bıraktım; dalgalarında boğulsunlar... Boşaymış çektiğim tüm "sen"li dertlerim özgür bırakmalıymışım meğer yüreğimi...
Güvenmeliymişim kalbim sana sesine... Bembeyaz sayfalarım öyle kirletilmi...ş öyle yıpratılmış ki özümü unutup yaslara bürünmüşüm... Oysa geçmişimi ben yaşamamışım kula kulluk eden bir bedene esir kalmışım...
Taa ki o ana dek! Kıyametin kopmasını görmemek için kapatmışken gözlerimi birden tüm kâbuslardan uyandıran mucizem oldun! ahhh… Sen nerelerdeydin? Varsın olsun

Geldin ya!
Mucizem oldun ya!
Benim kıymetlim oldun ya!
Şimdiyse acılardan dertlerden tüm yürek kanatanlardan arınmak öyle kolay ki huzurun ne olduğunu yine anlayabiliyorum yine hissedebiliyorum gülümsemelerim öyle içten ki yüreğimdeki tüm buzlar eridi sıcaklığı sardı dört bir yanımı…
Bir sen kal yüreğimde... İçimde bir senin yaran olmasın...
Öyle ya! Gelişin mucizem oldu gidişin kıyametim olur...
Sen!
Hiç gitme olur mu?...

Gönderilmemiş aşk mektupları...