[SIZE=7]Sana ulaşabilmek içindi
[/SIZE][SIZE=5]Sevda yolunda yaşadığım bütün düşmelerim...[/SIZE]
Hayata karşı girilmesi gereken kavgaydı aşk.
Girdim...
Senin yaralı düşlerin sokmuştu beni bu yola.
[SIZE=5]Sevmeye ne kadar da istekliydin[/SIZE]
Mutluluğa olan özlemini
hasretini dile getirirkenVe terlerken sarılmalar arasında
Ne kadar da benimdin!
Belli etmiyordum ama
Ben de mutsuzdum en az senin kadar...
Kırılgan
vazgeçmiş...Kazandığından fazlasını kaybetmiş bir yolcuydum bu yolda.
Evet mutsuzdum ama asla umutsuz değil!
Senden tek farkım buydu aşktan söz açıldığında...
Tam konacakken avcunun içine aşk
Tam da yüzüne gülmeler inecekken gözyaşlarına inat
Sen aldın tüm senli umutlarımı
Kendi mutsuzluğunun içinde anlamsız kıldın...
O halde
yüzünü yüzümden sök at!Sana bu kadar kızgın olmazdım inan;
Umutlarımı
Mutsuzluğuna kurban vermeseydin...
Keşke...
Keşke diyorum
ben gelmeden sen gitmeseydin...Gittin...
Oysa çoğaltmak vardı sevdayı...
Canlı tutmak vardı her zaman
hayatın en güzel kavgasını...Gittin...
Sen harcayan oldun...
Umutlarım harcanan...
Bense;
Yürüdüğü yolda eskisinden daha öfkeli
daha kırılgan.....