Masumduk biz...
Güneş dünyaya kırıkken, biz vardık...
Ellerimizi semaya açar, gözlerimizle güne ışıldardık...
Kapkara gözlerimiz vardır, ama bakmayın karalığa.
Keskince bakar,sevgiye tutsak ederiz,
Can bulur sevgi karanlığımızda...
Sevgiydik biz...
Yürekler taşa yüz tutmuşken, biz koşardık...
Ellerimizi semaya açar, yüreklerimizle düşleri selamlardık...
Küçücük yüreklerimiz vardır, ama bakmayın küçüklüğüne.
Milyonlar sığar,büyür-çoğalır her giren..
Bir düş daha yakalar her durakta...
Umuttuk biz...
Dünya umuda penceresini kapamışken, biz inandık...
Ellerimizi semaya açar, inancımızla Rabbe yakarırdık...
Minicik ellerimiz vardır, ama bakmayın minikliğine.
Eller tutar,ısıtırız,inançları umuda gebe bırakırız...
Tebessümle açılır gözler yarınlara...
Bir gün geldi..Zalim zulme geçti..sonrası...
Düş'tük biz..Kırıldık biz..Acıdık biz...
Ellerimizi semaya açıp lütufları tekrar diledik..
Canımın yandı..gözlerimiz damlalarla yaştı..Annelerimiz fedakarlık dedi kaçtı...
Barış denen güzellik yerine..Savaşa tüm insanlık karıştı...!
