Bir hastanede ağaır hastalığı olan bir delikanlı vardı.Orada çalışan temizlikçi kıza aşık olmuştu.Delikanlı sancılarını unutup.Umutsuzca tutulduğu kızı düşünerek uyuyamıyordu.Çünki ölümden o kızı tanıyanadek hiç korkmazdı.Ama içi içine sığmıyor öleceği için çok korkuyordu.Gecenin geç saatlerinde kıza söyleyemediği duygularını kağıda döküyordu gözyaşlarınla.Mektubunda şöyle başlıyordu....
!!!?????Acaba senin için ben ne ifade ediyorum.Ama ben şu keelimelerimi yazarken her kelimesinde ölümün nefesinden korkuyorum.Erkekler ağlamaz diye dilden dile dolaşan bir söz vardı.Sanırım bu söz bana göre değildi.Utanmıyorum şu duygularımı kelimelerime dökmekten.Şu çektiğim acıları birz olsun unutuyordum sana duydugum sevgimle Mağrur kız.Sanki odama girdiğinde odamın kasveti hemen seninle dağılıyordu.Yatağımın çarçaflarını değişmek için beni kolumun altına girip kaldırdığında heyecandan bayılcak gibi olurdum.Hep kendime sorardım gece boyunca acaba bu hislerimi aynısında sende hissediyormusun diye.Günler geçiyordu şu beynimde ki sancı geçtikçe ağırlaşıyordu dayanmaz hale gelmiştim.Tek üzüntüm birkez olsun sana sevdiğimi söyleyemeden ölüp gitmekti.Hastane korudorlarından gelen ayak seslerinle birleşince baş ağrım beni çılgına çeviriyordu.Sadece senin ayak sesini duyunca huzur buluyordum.Ahh birgün yine herzaman ki gibi odamı temizlemeye gelmiştin yine yatağımı düzelmek için beni yerimden kaldırmak için elini uzatmıştın.O an donup kaldım!Sanki dünyam yıılmıştı.Kasvetli odam cehenneme dönmüştü.Parmağında alyansı görünce.O yüzüne bakmaya kıyamadığım,birkez olsun sevdiğimi söyleyemediğim.Meğer dün gece nişanlanmış.Ölümden korkan ben artık umursamaz ölümün bir an önce kapımı çalmasını bekliyordum.Artık tedavim için verilen ilaçları yutmayıp saklıyordum kimseler görmesin diye.Hastalığım gün geçtikçe ağırlaşıyordu.Hastalığım ilerlediği için mutlu olmaya başladım.Çünki artık yaşamak için bir nedenim yoktu.Mağrur sevdiğim artık başkasının olcaktı.İlaçların fayde etmediği için sanneden doktorlar.Beynimde ki tömerü ilaçla durduramadığından.Aileme riskli bir amaliyat olacağımı söylediler.Bense hiçbirşey umrumda değildi.İşte beklediğim o büyük gün gelmişti.Amaliyat günüm masadan kurtulma şansım çok azdı.Sanki beni yaşatacak herkeze meydan okurcasına direniyordum.Şimdi amaliyata gireceğim şu yazdıklarım belki bulan okuyup.Aileme verecek benim bile bile ölüme gittiğimi görünce üzülecekti.Beni af edin anneciğim,babacığım kardeşlerim.Ben onsuz zate ölü gibiydim.Şu lanet hastalığı yenmem çin hiçbir umudum yoktu gelecekten ben her gece hayal dünyamı kurmuşum hayallerde kaybolmuşum.Ne olur isyan etmeyin!Organlarımıda ben ölürsem bağışlayın.Belki ben sevdim olamadım ama bir seven yürek benim organlarımla kurtulur.Sevdiğine kavuşur.Anneciğim,babacığım,kardeşlerim hepinizi çok seviyorum.Mağrur kız sana u mektubu göstermelerini hiç istemem benim aciz aşık olarak hatırlamanı değil.Sevgiyle koluna girdiğin delikanlı olarak hatırlamanı istiyorum.Mağrur kız seni çok sevdim bu sevgim bin yıla bedeldi.HOŞÇAKALIN HAKKINIZI HELAL EDİN...
BU YAZDIÄžIM DELİKANLIYA NE OLDUÄžUNU MERAK EDİYORSANIZ YORUMLARINIZLA BELİRTİN ARKADAŞLAR ÇÜNKİ DEVAMI VAR...
yazan:SELİN DENİZ :wink:
!!!?????Acaba senin için ben ne ifade ediyorum.Ama ben şu keelimelerimi yazarken her kelimesinde ölümün nefesinden korkuyorum.Erkekler ağlamaz diye dilden dile dolaşan bir söz vardı.Sanırım bu söz bana göre değildi.Utanmıyorum şu duygularımı kelimelerime dökmekten.Şu çektiğim acıları birz olsun unutuyordum sana duydugum sevgimle Mağrur kız.Sanki odama girdiğinde odamın kasveti hemen seninle dağılıyordu.Yatağımın çarçaflarını değişmek için beni kolumun altına girip kaldırdığında heyecandan bayılcak gibi olurdum.Hep kendime sorardım gece boyunca acaba bu hislerimi aynısında sende hissediyormusun diye.Günler geçiyordu şu beynimde ki sancı geçtikçe ağırlaşıyordu dayanmaz hale gelmiştim.Tek üzüntüm birkez olsun sana sevdiğimi söyleyemeden ölüp gitmekti.Hastane korudorlarından gelen ayak seslerinle birleşince baş ağrım beni çılgına çeviriyordu.Sadece senin ayak sesini duyunca huzur buluyordum.Ahh birgün yine herzaman ki gibi odamı temizlemeye gelmiştin yine yatağımı düzelmek için beni yerimden kaldırmak için elini uzatmıştın.O an donup kaldım!Sanki dünyam yıılmıştı.Kasvetli odam cehenneme dönmüştü.Parmağında alyansı görünce.O yüzüne bakmaya kıyamadığım,birkez olsun sevdiğimi söyleyemediğim.Meğer dün gece nişanlanmış.Ölümden korkan ben artık umursamaz ölümün bir an önce kapımı çalmasını bekliyordum.Artık tedavim için verilen ilaçları yutmayıp saklıyordum kimseler görmesin diye.Hastalığım gün geçtikçe ağırlaşıyordu.Hastalığım ilerlediği için mutlu olmaya başladım.Çünki artık yaşamak için bir nedenim yoktu.Mağrur sevdiğim artık başkasının olcaktı.İlaçların fayde etmediği için sanneden doktorlar.Beynimde ki tömerü ilaçla durduramadığından.Aileme riskli bir amaliyat olacağımı söylediler.Bense hiçbirşey umrumda değildi.İşte beklediğim o büyük gün gelmişti.Amaliyat günüm masadan kurtulma şansım çok azdı.Sanki beni yaşatacak herkeze meydan okurcasına direniyordum.Şimdi amaliyata gireceğim şu yazdıklarım belki bulan okuyup.Aileme verecek benim bile bile ölüme gittiğimi görünce üzülecekti.Beni af edin anneciğim,babacığım kardeşlerim.Ben onsuz zate ölü gibiydim.Şu lanet hastalığı yenmem çin hiçbir umudum yoktu gelecekten ben her gece hayal dünyamı kurmuşum hayallerde kaybolmuşum.Ne olur isyan etmeyin!Organlarımıda ben ölürsem bağışlayın.Belki ben sevdim olamadım ama bir seven yürek benim organlarımla kurtulur.Sevdiğine kavuşur.Anneciğim,babacığım,kardeşlerim hepinizi çok seviyorum.Mağrur kız sana u mektubu göstermelerini hiç istemem benim aciz aşık olarak hatırlamanı değil.Sevgiyle koluna girdiğin delikanlı olarak hatırlamanı istiyorum.Mağrur kız seni çok sevdim bu sevgim bin yıla bedeldi.HOŞÇAKALIN HAKKINIZI HELAL EDİN...
BU YAZDIÄžIM DELİKANLIYA NE OLDUÄžUNU MERAK EDİYORSANIZ YORUMLARINIZLA BELİRTİN ARKADAŞLAR ÇÜNKİ DEVAMI VAR...
yazan:SELİN DENİZ :wink: