[b]Hain zamanların puslu sularında,
vedaların kendini bilmez susuşlarında,
sen ki bana düşman
sen ki bana hasret
sen ki sensizsin artık...
Derin anlamları tükenişine gömdüm,
basit cümleleri boş sayfalara,
üzerini çizmekte yetmiyor satırlarca,
siyahların hükmü geçiyor şimdi
sana koşmaya can atan tüm üç noktalarda...
[/b][b]Yanlış teşhis edilmiş bir kimlikle yolların çıkmazında,
apansız sarmışım hayata,
küsmüşüm, küfretmişim..
Resimlerde yaşayan gündüzleri,
hayatın üzerime yüklediği kafiyeyi neyleyim..
Ses yok,
ben yok,
dün yok!
İlacı yok ki bu yoklukların hükmü olsun!
[/b][b]Durup durup takvimlerin aldatıcı sülietleri,
zamanın kan revan çıkmazı,
kaldığım yerden ne kadar uzakta sence?
Gelmeni dilemediğim her duada
hala yoksun ki...
Türküler söylenir yine,
sana kalmışlıkta senli ve sensiz..
Yakmışlığımda büyüdün sen,
serpilmeden küçüldün..
Gül olmak için harcadığın çaba,
gonca kalmışlığına da yetmedi..
Gayrı dayanılmaz bu iç çekişler kederle,
sevmediğim hesaplarım var şimdi kaderle..
ne olursa olsun sen yine de gelme!


[/b]

İlk defa, sana sus/tum...

İçime sinmedi
yüzü silinmiş ruhun...

Şairim…
bir balkon mermerine
sırtüstü uzanıp,
"Ya düş(er)se/m !" korkulu bedenimle
seni yazar/ım gök/hüzüne
heybemde ki harflerim azaldıkça
düşlerimi doldur/urum kaleme
göğe eğilip
kulakların(d)a seni fısıldayacakken fark ederim
bir düşü, bir hayale anlatamazdım ben...


Sokağın en eski apartmanı
demirkapı önü
kardeşler marketin kepenkleri dibine
bildiğim bütün cümlelerim düş/tü
aradım parantez huylu yanlarımı
sesime uykulu ayrılıklar üşüştü...


Bir damla / abı hayattın
bilmedin
yaş taşıyan, gözü yorgunları
hep uykusuz sandın
oysa uyku susuzdu !


Beyaz omuzlarının,
soğuk terine hayrandı sırtım
ıssız bir çöle benzemeye çalışırdı cemreli adın
içimi yakardın / adım adım
kum kusardı ayaklarım
dolu dizgin koşardı taneleri, tırnak aralarıma
kan keser/di parmak büklümlerimi de
ben büyürdüm..
kimseye söylemeden
bir yaş daha yürürdüm..
sen büyürdün
gözümdeki sevda büyürdü / tuzuyla
ve ya/şlarımı taşımaktan bıkardı arşım
eminönü hamalına dönerdi yanaklarım
ağrıyan yanlarıma cesetler yığılırdı

taşıyamazdım


Ah bir dinlenebilsem ağzında
bir de susabilsem sana, avazım çıktığı kadar...
sen / ne olur cüzzamlı hayalimi taşlama
şiir dökmez bu gözler artık...
çünkü ben/ yalnızım
çünkü sen/ yoksun!


Neden /
sadece ihtiyaç duyduğum da hatırlarım
yokluğunu...
neden raf şairliğimde arar da bulamam seni harf harf
hiçbir yazım da tanıdık çıkmaz mı be sana
bitiremediğim
son tarihli geçmiş şiirlerime bile baktım..
ama sen inatla, yok(luk)tun...
yani git(lik)tin..

bir damla kahvene
kırık ömürlük bir hatırım vardı
onu da yitirdin/m...


"Hakkı usta !!!
ambalajı bozulmamış bir aşkım var
geri versem alır mısın ?
ya da yeni bir içli aşk satın alsam,
karşılığını veresiye yazar mısın?"