[INDENT]Bir Veda Mektubudur Bu Sana Hiç Verilmeyecek
[/INDENT][INDENT]
Bugün sensizliğe ilk adımlarımı atıyorum. Biliyorum zor olacak sensizlik, Biliyorum gülmeyeceğim artık, saatler geçmek bilmeyecek ve ben unutacağım mutluluğu.Oysa ben sadece seninle bir gecede olsa yan yana olmak ve ben senin gözlerinde sonsuza ulaşmak istemiştim. Seni sevmiştim ben.
Sonra Senin yerini sensizlik aldı. Uzağımdaydın artık. Gel diyordum, gecenin en sessiz ve en kuytuluğunda. Unutmuştu uykuyu gözlerim ve haykırıyordum, neredesin sevgili, bak yalnızım ve çaresiz. Boşluğa uzanıyordu ellerim seni arıyordum şehrin hüzün kokan sokaklarında. Ama son yoktun, gitmiştin bir daha geri gelmemek üzere. Beni sensizlikle beni sessizlikle bir başıma bırakıp gitmiştin. Belki haklıydın ama ben sensiz nefes alamazdım biliyordun bilmesine gittin sana gitme kal diyemedim..
Sen Gittin ve Ben Son defa baktım Güneşe, Son defa Güldüm, Son kez kalbim çarptı giderken.Gözlerimi boşluğa diktim ve uzaklara baktım, gülüyordum artık. Yaşadığımız her şey dün olmuştu ve bitmişti umutlarım,özlerim düşlerim..
Sonra Kapattım Gözlerimi bir daha açmamak üzere.
Sana senin arkandan ağlamayacağım demiştim ben sözümü tuttum ve arkandan bir damla bile gözyaşı dökmedim..
Şimdi ben gidiyorum..
Ve Seni Yaşayamadığım günlerime, seni yitik düşlerime hapsediyorum.
Bir sonbahar akşamıydı Yüreğimin Sensizliğinle Başbaşa Bırakışının Ertesiydi
Sararmış Yapraklarda Aradım Kokunu, Gökyüzüne Baktım Belki Son Kez Seni Görürüm Diye Yıldızlara Baktım Ama Sen Yoktun.
Gözlerim Doldu Ağlayacaktım,
Ağlamadım
Elime Kağıdı Kalemi Son Kez Aldım
Satırlar birbirini takip etti. Seni Ne Kadar Çok Sevdiğimi ve Sensiz Yaşamanın İmkansız Olduğunu Bir Kez Daha Yazdım, sonra ona sarıldım sen diye.Sen kokuyordu satırları.
İçinde Sen Vardın Ve Sana Sevdam Vardı Sana Hiç Ulaşmayacak bu Veda Mektubumda…
Bensiz Mutlu Olurmusun Bilmem Ben Sensiz Bir Geceyi Bile Sabah Etmeyecektim Öylede Oldu Sevdiğim
Mutluluk Senin Olsun Sevgili Şimdi Gitme Sırası Bende
Belki Bir Sonbahar Akşamı Ağaçlar Yapraklarını Dökerken Sızlarsa Yüreğin, Gözlerinden Bir Damla Yaş Dökülürse
Bil ki Ben Ağlıyorum Uzak Bir Şehrin Sahipsiz Bir Köşesinde.
Rüzgarı Dinle Bir Ses Duyacaksın Derinlerden Gelen
“Sensiz Aldığım Her Nefes Haram Olsun Sevdiğim Ben Sensiz Hiç Yaşamadım Yaşayamadım., ”

Çok Sevdiğini Unutmaman Dileğiyle


Serdar YILDIRIM

[/INDENT]

İyi falan değilim.
Son günlerde huysuzum, gerginim, bencilim, en ufak bir şeye ağlıyorum, gereksiz insanları hayatımda baş köşeye oturtuyorum, yazmak istiyorum yazamıyorum, hiçbir şey istemiyorum, herkesle kavga ediyorum, mutlu olmadığım halde mutlu gibi görünmeye çalışıyorum.
Bana iyi misin diye sormayın.
İyi olamıyorum !!!!!

Son sesiydi bu duyduğ[SIZE=6]un, son trenin
[/SIZE]Tek ayağım kapıda…


Diğerini yanına getirdiğim an,

artık ben olmayacağım
Bakarsam eğer…
Gözlerinin karasını görürsem eğer…
Damlalarca içimde çoğalırsan eğer…

Gidemem!!!




Vagonlar boyu uzaklığa düştüğümde senden

Metrodayım,
Ara sıra kaçamak bakışlar yakalıyorum,
Masmavi...
Çocukluğumdan kalma,
En güzel misketler gibi,
İri iri...
Deniz gökyüzü karışımı...
Öylesine güzel ki,
Şiir yazdırır adama.
Kaç yaşına geldim bilmiyorum,
Kaç ömür yaşadım
Kaç kadın sevdim,
Kaçı terk etti,
Kaçını terk ettim
Hatırlamıyorum.
Fakat;
Başka bu kaçamak bakışlar;
Öylesine saf öylesine umutsuz,
Bir o kadar hayalperest,
Masmavi;
Deniz gökyüzü karışımı işte,
Kusura bakma küçüğüm,
Tutmam gereken sözler var,
Sen git,mavine bulut olmayacak
Başka bir mevsime,
Benim fırtınam ağır gelir,
Senin deniz kokan gözlerine...

Yenikapı metrosu
Xesar

Anıyormusun o eski günleri
Evlerimizin
Karşı karşıya olduğu
Benim balkonda
Tünediğim
Senin perde arkasında
Beklediğin
Çocukluk yıllarımızı



Sen ne zaman bahçeye çıksan
Bende sokağa çıkıyormuş gibi
yapardım
Aslında saatlerce o anı
Beklerdim
Annem kovalardı evden
Git arkadaşlarının yanına
Türlü bahaneler bulurdum
Gidersem seni göremiyeceğim
Diye



Hatırlıyormusun sana yazdığım
İlk mektubu
Sende cevap yazmıştın
Annem bulmuştu
Mektubuda
Annene göstermişti
Bak kızın oğluma göndermiş
Diye



Sonrada sen yakalanmıştın
Benim yazdığımı
Baban bulmuştu
Koruda buluşalım demiştim
Babandan tokat yemiştim
Kızımı koruluğa
Niye çağırıyorsun
Diye


Birbirimize inat
Başkalarıyla gezmeye
Başlamıştık
Ama ne komik olmuştu
O ikisi tanışınca
Biz ortada kalmıştık
Çocukluktu yaptığımız
Sırf birbirimize nispet olsun
Diye

Yıllarca gizli flört ettik
Mahallede uzak durduk
Dışarda her yere el ele
Gittik
Arkadaşlar konuşurdu
Arkamızdan sonları belli
Diye


Şimdi sen nerde ben nerde
Sen kimle ben kimle
Hiç düşündünmü
Neden böyle oldu
Diye

Kenarı çatlaşmış bir bardağa su koymak gibi, boşa akıp gittiğini görerek sevgimin yaşamaya katlanamayacağımı fark edince, vazgeçtim senden…
Üstüne kurduğum hayallerimi, beklentilerimi, umutlarımı ve sevgimi toplayıp koydum bavula. Hızlıca çekip kapıyı çıktım gönül evinden.



Uzun uzun düşündüm ama merak etme! Doluya koydum, boşa koydum, nereye koyduysam ağır geldi yüreğim. Vardır elbet bu yüreği taşıyacak bir yiğit dedim ve vazgeçtim senden…



Kalsaydım, sevseydim, direnseydim ki; yapabilirdim, incinirdik. Kırılmayalım, üzülmeyelim diye gittim. Gittim çünkü gün gelip yolda karşılaştığımızda iki sohbet edecek yüzümüz kalsın istedim. Hakaret etmeden henüz, küfür etmeden, beddua etmemişken birbirimize, fırtına çıkmamışken, yol yakınken dönelim istedim. Yol da pek yakın sayılmazdı ama neyse!



Senden vazgeçtim çünkü sana öğretemediklerimden sorumlu tuttum kendimi. Özveriyi, emeği, sevmeyi, düşünmeyi öğretemediğim için suçladım yüreğimi! Sonra düşündüm ve dedim ki: Hamurunda yoksa öğrenmek, sen ister aşk vaat et, ister cennet!



Sen uyuyordun, uzun süre seyrettim. Gözlerini, kirpiklerini, burnunu, çeneni, ellerini, kollarını, her nefes alışında bedeninin nasıl inip kalktığını izledim. Hani bir kelimeyi arka arkaya söylediğinde anlamını kaybeder ya içinde; işte öyle, sana baktıkça anlamını yitirdin içimde…



Ayağa kalktım, üstümü giyindim, seviştiğimiz yatağı düzelttim, çarşafları kirliye atıp yenilerini serdim. Makineye kahveyi koydum, üstüne “düğmeye basarsan beş dakika sonra hazır olacak” diye not yazıp bıraktım. Eşyalarımı topladım, anahtarlarını masanın üstüne bıraktım. Çekip kapıyı çıktım.
Yemeği yer yemez kalkan misafir gibi, seviştikten sonra terk ederek biraz ayıp etmiş olabilirim. Üzgünüm ama senden ümidimi kestim. Üstelik hiç laf edemezsin çünkü çok direndim.



Sevmeyi öğrenmeyi beklemekten, sevgini belli etmeni beklemekten, bu ilişkiye beklentiler yüklemekten, hep aynı yerde sayarak yürüyoruz zannetmekten ve senden vazgeçtim ve gittim! Özür dilerim….

Candan Ünal

Kısırlaşmış kelimelerim usanmadan tükenmeden seni yazdım
Senin nerede olduğunu bilmeden
Her çalan kapıda bu kez geldi dedim
Gelmedin !!

Arayan yabancı numaraları açtığımda kalbim hızla çarpardı
Acaba bu kez bu kez derken
Yine bir hayal kırıklığı sıralanıverirdi.

Ben seni yazmaktan
Senli düşlerde kalmaktan yoruldum
Kara sevda bu.
Ama asla bir araya gelinemeyecek.
Mutsuz olmanı istiyorum bazen
Acı çekmeni
Benden daha fazla acı çekmeni
Sonra diyorum boşver
Neler geldi neler geçti.

Yıllanmış bir şarap misali
Sana yazdığımda huzur buluyorum
Aslına biliyorum ki ne okuyacaksın ne göreceksin bunları
Ama olsun sana yazdıklarımla kızmak
İsyan, kırgınlığımı yazmak azda olsa mutlu ediyor beni

Kısırlaşmış kelimelerlede çok bir şey yazılamıyor aslına bakarsan
Yazılarımı tamamlayan bir sen yok çünkü
Gökyüzü mavi, ama gece gibi karanlık benim için
Tümcelerim eksik
Bıkmadan usanmadan seni yazmaya çalışan bir kara kalem
Kara kaplı senle ilgili herşey
Sen gibi ben gibi kara..
Neyse artık yazmamalı
Yoruldum
Sen gittin yada ben gittim
Ama artık herşey yarım ..
Bir hoşcakal’ı iliştirdim kara kaplı senli hatıralarıma.

İnsan bir kere yarım kaldıysa
Tamam olması o kadar zordur ki !
Attığı her adımda yarım ve eksiktir.

Yarım kalınmışlık ne zaman başladı bilmiyorum.
Belkide doğdum ilk günden beri yarımım
Tamamlamakta istemiyorum.
Alıştım, yada alışılmak zorunda kaldım.

Kimi insan yaz’ı ,
Kimi insan Kışâ€™ı
Kimi İnsan Bahar’ı
Kimi İnsan’da sonbaharı sever…

Her mevsimde bir hatıra vardır, her günde olduğu gibi
Ben her mevsimi seviyorum, her mevsim ayrı bir yanım yarım kalıyor çünkü.

Renkler herkesin rengi farklıdır benim rengim beyaz
Her renk olur üzerine çünkü siyah – beyaz en çok sevdiğimde
Beyaz kadar masum
Siyah kadar gizli,kirli

Yarım kalınmışlarım var benim
Tamamlanması mümkün olmayan
Bir yanım kara bir toprak
Bir yanım çocuk

Sizler görebildiğiniz kadarsınız
Ben görebildiğim kadar.

Eksikler çok
Sen yoksun ..
Mevsimler yok
Renkler yok

Hepsi bahane aslında
Bu yazıda saçmalık

Ben konuşmam
Yazarım hesabına döndüm yine iyi mi ?

Neyse sen aldırma bana
Herkes biraz eksiktir.
Kimisi sevdadan
Kimisi özlemden
Kimisi insanlıktan

Ama herkes eksiktir biraz …

Şimdilerde yeni yeni anlıyorum.
Gidrken tüm duygularımı sende bırakmışım.
Çınar ağacı gibi dimdik ama içim bomboş kalmış.

İnanır mısın bilmem, senden sonra bir kelime bile yazmadım aşka dair.
Tüm bitişlerin üzerine ilk defa aldım elime nasırlaşmış kalemimi.
Ama dedim ya o mavi gecelerde bırakmıştım tüm kelimelerimi.
Ucuz satırlar doldurmuş senden sonra ceplerimi.
Bir bozuk para kadar değeri olmayan,
Toplasan bir cümle bile etmeyen kırıntılar.

Mavi kalemim ve beyaz kağıdımla başbaşayım yine.
Tek eksiğim sensin.
Ne kadar da özlemişim yazmayı, şimdi farkına varıyorum.
Lakin o kadar eskimiş ki kelimelerim, o kadar kırık dökük.
Gönlümün kıyısına vuran tümceler bile bir şiir etmiyor artık.

En iyisi burada bırakmak belkide, seni sensiz yazmayı.
Ne yapsam da olmayacak.
Ya Kızılı eksik yada Mavisi eksik kalacak.


asi_ve_mai
09.11.2015
12:33

Çok değişti artık zaman,mevsimler döndü, hangi çiçek hangi mevsimde açıyor hiç bilemiyorum.
Sahi sen hangi çiçeksin ?
Sonbaharda açan, son gül mü ?
Eğer öyle ise bu kadar diken niye ? Hangi yaprağını bilerek incittim ,hangi parçanı kopardım da dikenlerini batırıp batırıp çekiyorsun bedenimin dört bir yanına...
Başka bir çiçek isen konuşmak bile gerekmez var git yoluna...Çünkü; yaralı bülbülün hatırın da kalan en temiz sevdadır; sonbaharın son gülünün sevdası...
Acemi bir bahçıvanken bile kıyamamışken seni koparmaya,bu kadar öfkeli açmak niye? Bütün çiçekler açmak için bekler bahçıvanı,onun şefkatini,onun hassas yüreğini...
Sen çok geç kalmıştın unuttun mu ?
Yaralıydı bahçıvan,dört bir yanından,yine de incitmedi senin sevdanı,yürek bahçesinin bir köşesinde bıraktı öylece dostane...
Sen son baharın son gülümüsün yoksa;hep mevsimsiz açan...
Yok başka bir çiçek isen var git yoluna işim yok seninle...