Aklıma geldin yine bir gece vakti.
Gülen gözlerin, yana taradigin saçların, bir de yanağındaki gamzen.
Seni düşledim sevgili, yüzün hep gözümün önünde ama sesininin sıcaklığını unuttum!
Ne çok vakit geçmiş sensiz demek ki, biraz daha gelmezsen yüzün gözümün önünden silinecek oysa ki...
Seni özledim sevgili.!
Gel de kanayan yarama ilaç ol, içim ürperiyor.
Eylül bitiyor...
Söz vermiştin hani bırakmayacaktin, sevgilim olmasan bile dostum kalacaktın?
Hani birlikte büyüyecek, birlikte büyütecektik sevdayı?
Ya hani ayrı dünyalarda başka hayatlar yaşasak da bir gün yollarımiz kesişecekti..
Hepsi yalandan ibaret miydi?
Gel, bir kez ara..
Ulaşabilir ol mesela..
Yağmurun hüznü ile yüreğimde daha da yara açma...
Gel, sesine doyamadim daha...

Acemhe
YirmisekizEylülİkibinonbeş

Beklerken zaman ağır geçer. Yüreğine sanki büyük bir taş oturmuş da, altından kalkmaya çalışıyormuşsun gibi; önce bütün gücünle yüklenir, sonra yorulur vazgeçersin.
*
Bazı olayları, duyguları sadece yaşayanlar anlayabilir. Bilemeyene, görmemişse, duymamışa dert anlatmak zor!
*
Ayrılığın ardından dönüşüne bir süre vermiştim. İçindeyken çok ağır geçen şu vaktin, geçtikten sonra neden bu kadar hızlı gitmiş gibi hissettirdiğini açıklayacak bir bilim dalı var mıdır?
*
Sen gittiğinde ilkbahar yüzünü henüz göstermişti doğaya. Toprağın, çiçeğin, böceğin uyanışına ve içimizdeki yaşam enerjisine hiç yakışmamış olsa da gidişin, belki de ayrılığımızın sebebi mevsimdir diye düşünmüştüm. Öyle ya; tabiatın ruhunu ayağa kaldıran ilkbahar, senin içinde de yeni bir heyecanın hevesini başlatmış olabilirdi!
*
İlkbaharda giden, sonbaharda döner diye düşünmüş olmalıyım ki; Eylül’ü işaretlemiştim takvimde. Öyle uzak görünmüştü ki gözüme! Daha kaç ay vardı…..
*
İlk başta ben de gönlümü açan papatyalarla, birkaç zararsız ufak flörtle, güneşin doğuşunun güzelliğiyle oyaladım. Bol bol şiir yazdım, yürüyüş yaptım, temiz havayı çektim içime.
*
Sonra yaz geldi. Bir tatil telaşı sardı çevremdekileri. Herkesin nereye gideceğini bulmayı, gidenleri uğurlamayı, gelenleri karşılamayı görev edindim.* Yazın İstanbul boşalıyor diye, ben bu şehirde nöbet tuttum. Gidilecek konserler, açık hava gösterileri, trafiksiz akşam gezmeleri, az insanlı Bağdat Caddesi, kalabalık olmayan Nişantaşı, rahat gezilebilen Ortaköy sokakları beni çekti. Ya da sadece senin gelme ihtimaline karşı, hiçbir yere gitmedim…
*
Bugün 21 Eylül! Ağaçlar artık yeşilden sarıya dönüyor. Güneş usul usul kaybolmaya meyilli, akşamları insan kısa kolla üşüyor. Okullar açıldı, herkes rutin hayata döndü. Birden fark ettim ki,* sen hala yoksun…
*
İlkbaharla giden, sonbaharla döner değil mi? Benim de katılmam gerek yaşamın çarkına, o yüzden Eylül bitmeden gel! Ben her Eylül ayında senin dönmeni bekleyeceğim gizlice. Hangi yıl olursa olsun, sen yeter ki*Eylül bitmeden gel…

Doğum günün kutlu olsun sevdiklerinle nice mutlu yaşlara..

Aşk; neden, niçin, nasıl sorgulamaz? Sorgulatmaz! Aklın olduğu hiçbir yeti yoktur aşkta! Elimden geldiğince kaçırmamaya çalışıyorum Şeref Meselesi’ni. Önce fragmanındaki müzik ile vurdu dizi başlayana kadar. Sonra Kerem Bursin hayranlığımdan içten içe Güneşi Beklerken’deki Kerem’i bulmak için izlemeye niyetlendim. Ama dizideki herşey o hayranlığımı unutturdu bana. Müziklerinin ötesinde ben bu işten anlamam ama görüntüler, ışık kısacası yapım çok başarılı. Hikayede insanı sarıyor. Aşkın, nefretin ve imkansızlığın en dipleri ve en üstlerinin izlerken alttan alta seni düşündürüyor. Zaten düşünen bir insan değilim bilirsiniz. İyi geliyor izlemek. Gelelim son bölüme. Dizi yorumcusu filan değilim yazmamın elbet nedeni var. O da yayınlanan son bölümde Sibel’in veda mektubu… Sanırım aşkın o çaresizliğini, çıkmayan bir leke gibi üzerine yapışan o aşkın sana neler yapabildiğini ve senin ne yapamadığını en güzel anlatan sözler vardı. Ekrana kitlendim desem yeri. Gözümden bir damla yaş geldi. Evet, şu aralar kendime en sık sorduğum soru bu. Aşık olduğumuz insan gerçekten bizim gözümüze gözüken, kalbimizi okşayan adam mı? Yoksa bize mi sadece öyle görünüyor. Sibel bu mektupta bunu sordurdu yine bana. Ama o kadar saf, o kadar içten cümleleriyle… Buyrun efendim bir okuyun derim…
[INDENT]“Yiğit, Çok düşündüm seni neden sevdiğimi neden senden vazgeçemediğimi bunca öfkeme, ettiğin bunca haksızlığa rağmen neden içimin denize ulaşmak isteyen bir su gibi sana doğru aktığını… Çünkü senin ne yaptığının hiçbir önemi yok. Birbirimizi suçladığımız şeylerin de bir önemi yok. Ben seni herşeye rağmen kalbinin en derinliklerinde ne kadar temiz bir adam olduğunu biliyorum. Dünyayı kucaklayacak kadar büyük bir yüreğin olduğunu, gülümsediğin zaman etrafını nasıl aydınlattığını, kendini hangi duruma sokarsan sok, aslında huzuru, sevgiyi arayan o deli fişek delikanlıyı ben biliyorum. Özlüyorum demiştim ya, özlemek bile güzel seni. Dokunamadan böyle uzaktan sevmek güzel. Bana hayatta sevmeyi tattırdığın için minnetrım sana. Bundan daha kıymetli ne olabilir? Şimdi gidiyorum ama bil ki, aramızda ne geçerse geçsin seni seviyorum Yiğit. Ve her zaman seveceğim.”


ALINTIDIR.
[/INDENT]

KOCAMAN MERHABA SİZE,

Neden misafir üye olarak geziniyorsunuz sizde katılsanıza aramıza yada içinizde eski kopamayan üyeler varsa haydı gelin tanış olalım. Çok fazla eski konu okunuyor ve baya aktif misafir üye var haydı gelinn üye olun aktifleştirelim bu güzel siteye hepberaber el elee..

Merhaba arkadaşlaaar. Adım Hilal. Buranın eski üyelerindenim. Bir zamanlar çok kullanırdım ve tabi bir çok arkadaşlıklarımız vardı burada ama uzun süredir kullanmadığım için kaydım silinmiştir sanırım. Her neyse, umarım tekrar eskisi gibi samimi bir ortam yakalarız diyorum. Hepimize güzel dostluklar ve güzel paylaşımlar diliyorummm

Sana gelen her iyilik Allah"tandır, bütün kötülükler nefsindendir. Mekânın cennet yuvan huzurlu kalbin Allah ile dolu Ramazan Bayramın mübarek olsun.

İyi Bayramlar Duygusuz.com Ailesi.

ühü ühü yarınlar olmasııın

Nasılsınız abiler ablalar demicem artık dedeler nineler! babalar anneler ))

Sen yenisin galiba yaziyo ama ben aslinda cok cok eskiyim
bu forumu katildigim 16 yada 17 yasindaydin
simdi 24 yasindayim ama forumdaki arkadasligi hic biyerde bulamiyorum
sanaldi falan ama gercek bi dost olduklarina inaniyorum
ozamanlari bulusma falan yapildi ben ozamnlari hic biyere gidemiyordum
aile himayesi altindaydim simdi ben kendim bir aileyim
Gercekten burdaki doslugu ozledim o eski zamanlardaki gibi olsa keske
demiyo degilim yani belki bu mesaji cok az kisi okucak yada yeni olanlar
bildigim tek bi eski var oda leader istesede birakamaz zaten
Bazen kendimi harbiden yalniz hissediyorum


Eski dostlar ben geldim siz nerdesiniz )