dogan güne$in i$iklarina kapattigin gözlerini
benli bir sabaha ac o gün ..
yorgun yüzünde gezdir tebessümlerimi
sadece benim icin gül o gün ..

Günümüzün konusu, bedelli askerlik. Tüm dertlerimizi unuttuk, bu konuyu tartışıyoruz. Parasını verip, vatandaşlık görevinden, sorumluluğundan kurtulmanın adaletsizliğini, adaletli göstermenin çabasını üzülerek yanlı, taraflı basında izlemekteyiz.

Aynı ülkede yaşayan vatandaşların, eğer eşit haklara sahip olduğunu söylüyor ve bu adaleti savunuyorsak, bu görev ve sorumlulukların bir kısmını para karşılığı yapmaktan kurtulamayız. Tabi eşit haklardan bahseden devleti yönetenler, bu sözlerinde samimi ise, vatandaşları arasında ayrım asla yapmayacaklardır. Ayrım yapanlar eğer zerre kadar inançlı ise, bunun kul hakkına girdiğini bilmelidirler.

Elbette bu satırları okuduğunuzda, nefsinizdeki isyanı duyar gibiyim. Eşitsizlik adaletsizliklerle dolu, yaşamınızdaki örnekler geldi aklınıza. Çok haklısınız. Peki, tüm bunların suçunu kimin üzerine atmalıyız diye, bir soru sorduk mu kendimize? Hiç sanmıyorum, çünkü kabahati hiç kendimizde aramayız. Allah sizleri yönetecek insanları, ehil insanlardan seçin diye uyardığı halde, hatırlayalım isterseniz, bizler bu kriteri göz önünde tuttuk mu hiç?

Babadan oğula geçen parti liderlerini, bol kepçe dağıtıp devletin kasasını boşaltanları, parti yönetiminde kendilerini öne çıkaran, ben olmazsam bu iş olmaz zihniyetini yaratan liderleri, bu dindar adamdır diyerek, bizleri Allah ile aldatanları seçmedik mi bugüne kadar?

Bizlerin yöneticilerimizi seçerken ölçümüz eğer, karizma(büyüleyici özellik) sahibi ağzı laf yapan, güzeli çirkin, çirkini güzel gösterecek kadar beceri sahibi olan insanlar ise, Kusura bakmayın ama, bu hataları yapıyorsak, bunların sunacağı adaletinde, eşit olmasını beklemeyelim lütfen.

Daha dün bizleri yönetenler, ben halkıma nasıl anlatırım bedelli askerliği, bu ortamda böyle bir konu gündeme gelmez, diyerek muhalefet partinin önerisine, cevap vermemiş miydi? Dün dündür, bugün bugündür zihniyetine bizler, sanırım çok alıştırılmışız ki, hiç yadırgamıyoruz söylenenleri. İşte muhalefetiyle, hükümetiyle, al birinden vur ötekine. Hiç farkları yok birbirinden. Hiç sızlanmayalım, onları bu koltuklara bizler getirdik. Sonucuna da katlanacağız. Ektiğimizi biçiyoruz.

Askerlik toplumun ortak sorumluluğudur. Çünkü birlikte yaşadıkları bir ülkenin korunması, savunulması konusunda ayrıcalık yapılamaz. Ben bu görevi yapmak istemiyorum, ya da benim param var, paramı vereyim, ben yapmayayım siz yapın diyemez. Hak eşitse, sorumluluklarda eşittir. Neyse parası verelim zihniyetine hiçbir düşünce izin vermeyeceği gibi, toplum kurallarına, adalet anlayışına da aykırıdır. İşte bizleri yönetenlerin ısrarla bu yola başvurmaları, onların adaletten, toplum değer yargılarından ne kadar uzak, hakkın adaleti yerine, beşerin adaletini seçerek yaşadıklarını göstermektedir.

Artık ne yazık ki her şey, maddiyata döküldü. Dinden imandan bahsedenler, İslam ın adeta havarileri kesilenler, birilerinin deyimiyle dindarlık önderliğini yapanlar, ortaya çıkmış parayla askerlik yapmanın, doğruluğunu savunmak adına, ne diller döküyorlar. İşin düşündürücü yanı, muhalefetinde aynı yanlışa, çanak tutmasıdır. Yazık çok yazık.

Ülkemiz de kan dökülmesi, ne yazık ki durdurulamıyor. Kardeşi kardeşe düşürenler, tüm bu acıları kullanıp rant sağlayanlar, elbette çok memnun görünüyorlar, bizlerin bu halinden.

Ülkesinin bölünmemesi adına canlarını çekinmeden verenler, acaba parası olmadığı için mi öldüler? Bundan sonra vatanı için, şehit olacak kardeşlerimizin ailelerine, siz fakir olmasaydınız da, bekleyip evladınızı paranızla askerlik yaptırsaydınız mı diyecek, bizleri yönetenler?

Bu yaptıklarından sonra, şehit cenazelerine katılacak bizleri yönetenler, o ana babanın yüzüne nasıl bakacaklar, nasıl vatan sağ olsun, başınız sağ olsun diyeceklerini düşünüyorlar mı? Cevabınız duyar gibiyim, ama utancımdan yazamıyorum.

İşte bizim ülkemiz, işte bulduğumuz çareler. Yaşadığımız bugünkü aynı ortamda, asla hiçbir ülkenin devlet yöneticileri, halkına ne böyle bir kanun hazırlığında olur, nede böyle bir konu tartışılır. Bizler artık aklımızı bir kenara koymuşuz, çünkü aklın ve mantığın onay vermediği şeylerin peşine düşüyoruz da ondan. Bizleri oyalamaya çalışanlar, asıl gerçeklerin üstünü örterek, toplumu gereksiz şeylerle meşgul edip, asıl amaçlarına ulaşmanın çabası içindeler.

Aklını kullanmadan yaşayan toplumların sonlarının, Yaratan bakın nasıl olacağını söylüyordu, tekrar hatırlayalım.

Yunus 100: Allah'ın izni olmadıkça hiç bir kimsenin iman etmesi mümkün değildir. Akıllarını güzelce kullanmayanları Allah pislik içinde bırakır.

İşte bizlerde aklımızı kullanmadan yaşamaya devam edersek, varacağımız nokta PİSLİKTEN, acıdan, üzüntüden başka ne olabilir?
Rabbim yardımcımız olsun. Dilerim çok geçmeden halkımız, bazı gerçeklerin farkında olur.

İşte bizleri yönetenlerin adaleti. Bastır parayı, yapma askerliği. Ya bastıracak parası olmayanlar? Ya parası olmadığından, şehit ya da gazi olanlar? Onlarda elbette susturulacaklar bu adaletsiz düzen içinde. Neyle biliyor musunuz? Yine parayla. Hükümet açıkladı bile, toplanan paraların bir kısmı, şehit ailelerine ve gazilerimize gidecekmiş. Ne güzel adalet (!)

Evet, bizlerde yaptıklarımızın karşılığını görüyoruz ve görmeye de devam edeceğiz. Bedelli askere gideceklere müjdeler olsun, beklediklerine değdi doğrusu. Yaşı tutmayanlarda bir dahaki baharı beklesin. Onca parayı rüyasında bile göremeyenlerde, dişini sıksın askerlik yapsın mı demeliyiz? Bu sorunun doğru cevabını, bu akılla gidersek doğru vereceğimizi sanmıyorum.

Eeeee bizde bir söz vardır, parası olan düdüğü çalar diye. Yapacak bir şey yok, bu düzeni kuran bizleriz. Böyle atasözleri olan toplumlarda da, ancak böyle kanunlar ve böyle çifte standart yaşam olur. Eğer memnunsak bu adalet anlayışından, bedelli askerlik hepimize hayırlı olsun demekten başka, ne gelir elden.

Saygılarımla Haluk GÜMÜŞTABAK
Dünyagündemi.net

Gözyaşların süzülüyor saçlarına doğru. Her bir damla dağlıyor beni. Bin parçaya ayrılmış bedenimin tek bir parçası bile dokunamıyor sana. Öyle uzağındayım ki...






ben bu şehirde en çok seni sevdim...






seni../..bir “anı” olsun diye sevmedim
...ve hiç aldatmadım../..kirpiklerimle bile






‎../verdiğin geçici rahatsızlık için
ömür dilerim senden sadece
"ben sana ne yaptım"ların kaldı bak
bu ucube caddelerde
susmanın
onaylamak olduğunu hatırlattığın bir gecede
BENİ SUSARKEN BÖLME!!








‎../Karşısında oturup izliyorum
O ağlıyor ben ölüyorum..





‎../Beni tutsa tutsa gözlerin tutar ayakta
Beni yıksa yıksa gözlerin yerle bir eder
Bir açarsın ki mutluyum
Bir kaparsın her şey elimden gitmiş





‎..bir insanın bir insana verebileceği
en değerli şeyi
"yalnızlığı"
bana verdiğini şimdi daha iyi anlıyorum
beni kalmaya mahkum eden bir yola
nasıl sevdalandığımı da../





../Çünkü ayrılıklar da sevdaya dahil
Çünkü ayrılanlar hala sevgili..





‎/... gelişi güzel ayrılıklardı benimki..
senin kadar esaslı, hiç gitmedim senden.../






En çok sana yakıştırdığım için aşkı,
‘’AŞKIM’’ diyeceğim yeniden.
AŞKIM seviyorum seni..






Ne gerek vardı sana, sensiz de yalnız kalırdım...






‎-Lütfen bu kadar acımasız olma.
-Acımasız olan sendin sevdiğim. Ben seninle birlikte ölebileceğimiz günü düşlerken, bensiz yaşayabilen sendin sevdiğim. Bak sana hâlâ sevdiğim diyorum; çünkü ben seni içimden terk etmedim. Çünkü ben seni intihar etmedim. Çünkü ben uğruna ölebileceğimi sandığım biri için yaşadım hep!








‎..Karşımda bir adam var şu anda; güncesine düştüğü mayınlı satırlarla benli zamanların izini süren. Sen ki bir dar zaman mutluluğuydun yüreğime sızıveren. Ben ki yüreğinin kıyısında taşıdığın uçuruma dokunabilen ilk kadın!






Ben sana yenilmek için sevdim seni. Hayallerime yakıştığın için sevdim. Ama artık gitme vakti. Duymadığın sesimi sana emanet ederek, acılarıma yokluğunu ekleyerek ve nereye gidersem gideyim seninle kalarak gitme vakti...







‎"Birbirimize birkaç aşk kadar, geç kalmış olmasaydık..."eğer kaybetme korkum olmadan sahip olabilir miydim sana?









Yokluğunun iki yakasını bir araya getirip;
Varlığını ilikler misin ömrüme...






anladım ki: herkesin kendine göre bir boşluğu var,
anladım ki her boşluk bir başkasının ki ile dolar





../Yolumdan dönemediğim için değil, seninle hiçbir yolda yürüyemeyeceğimi bildiğim için gidiyorum. Yeryüzünün bütün aşkları senin ve beni unutabilirsin!







‎../Şimdiyi yok saymak, yarını ertelemek ve fotoğrafların sınırlı karelerinde, sen’li dünleri yaşamak da, yalnızca, yalnızken yapılacak akıl karı bir deliliktir ve delilik, yalnızlığın en yalın tanımıdır!





‎../aklım kara kış
ellerim seni üşüyor
bugün günlerden soğuk../






‎../Diyorlar ki küsme aşka daha kimler gelecek kimler geçecek
Bilmiyorlar ki en son giden herşeyimi götürdü..
Bilmiyorlar ki en son giden daha sonra gelecekleri bile götürdü../






Siz bayım…
Evet siz…
Benimsiniz(!)






İnsanın içi ağrır mı hiç?
Ağrıyor işte...





../bir şairin dediği gibi;
''başka anlamlar arama
gerek yok!
katlandığım kadar seviyorum seni gerçek bu..''
evet bu!






Gece biz, mevsimler biz, tedirgin biz, "ihanet" bütün benliğiyle "sen"!!
Düş düşlerimden sevgili..







Biliyorum "yarın yeni bir gün doğacak" hikayeleri, inananı kanatır ancak. O yüzdendir sadaka vaatlere tenezzül etmeyişim..







Eğer insan unutmak istemezse, bir günü bile hatırlar on yıl sonra... Ve unutmak isteyen, bir günde unutur on yılı...

SADECE NEFSANİ İSTEKLER İÇİN KARŞI CİNSLE BİRLİKTE OLAN SONRA DA AŞKTAN, SEVGİDEN, MUTLULUKTAN BAHSEDEN İNSANLARDAN (ÖZELLİKLE BAYANLARDAN) NEFRET EDİYORUM.. MİDEMİ BULANDIRIYORLAR

Gecenin bilmem kaçıncı dilimi..

Dışarıda içine çektiğinde adeta çiğerleri donduracak bir soğuk..

Ve ben uykusu kaçmış kelimelerimi bir arada tut manın telaşındayım..



Hep böyle olur nedense..

Önce sen düşersin düşüncelerime..



Sonra, ağlamaya başlayan kelimelerimin hıçkırıkları duyulur..



Kelimelerim var benim..

Durmadan..

Usanmadan, beyaz bir kelebeğin anlatıldığı sonsuz kelimlerim..

En kederli anlarımda geceye, parlak yıldızlar gibi düşlerimi..



Yalnızlığımı..



Ve çığlıklara bürünmüş sessizliğimi nakış nakış dokuyan..

Ve her biri sadece senin yokluğunun bana kattığı anlamları dile getiren kelimelerim var..



Kalemimden düşen her kelime titrek bir isyanın gölgesinde çaresizliği işliyor gecenin kalbine..

Sayfalar dolusu çaresizliğim ve yalnızlığım, satırlara keder yüklü gözyaşlarıyla iniyor..



Kelimelerim korkmuş ve üşümüş sanki..

Çaresiz, sessiz ama yinede asla sensiz değil..

Onlarda benim gibi bu gece..



Ve bir hiçliğin gölgesinde var olabilme savaşındayım..

Hep yok olmuş düşler ve kimsesiz üşüyüşler beni anlatır..



Ben biten bütün güzel aşk hikayelerinin lanetlenen rolü..

Yaşanan bütün güzel sevgilerin tek kötü karakteri..

Kimsesiz gecelerin sorumlusu..

Verilip tutulamamış sözlerin..

Geç kalınmışlığın acı bedeli..



Oysa sen...

Bembeyaz kanatlı bir melek..

Gökyüzünden döne döne düşen bir kartanesi..

Ve Gökkuşaklarının en güzel renkleri arasında dudadığında bir gülümseme ile uçan bir kelebek..



Yazıyorum..



Kalemimi gözyaşı hokkasına batırıp batırıp durmadan yazıyorum..

Çünkü uykusu kaçmış kelimelerimin ancak böyle kapanır gözleri..