Her cilvesini tanıdım hayatın
her nazına alıştım...
Gün geldi...
Okkalı bir tokat gibi indirdi yüreğime her bir gerçeğini!Tam herşeyin yoluna girmeye başladığını sanırdımtuz buz olurdu iyi niyetlerim ellerimde...
İnadına üst üste gelirdi herşeyanlık mutluluklarımın bedelini ödetircesine tekrar...ve tekrar!...
Kısa molaların ardından yeniden başlardım bıraktığım noktadan!
Notasi eksik şarkı sözlerilar gibi anlamsızlaşırdı hayat baznbazen de düşlerimin ortasına getirip bırakırdı yüzü belirsiz bir hayali!Seçilmiş sahnelerde bilindik rolleri oynardım hep...
Hep ezbere hikayeler çalmıştı yıllarımı ve AŞK diye ne varsa yaşadığımbaştan ayağa yalandı!!!
...Sora bir gün...
Satır aralarına sıkıştırdığım düşlerimi farketti biri!Çoktan yol verdiği heyecanları vardı benim kalemimde...
Biz o'nunla aynı safta tatmışız her türlüsünü yenilgilerin!Aynı savaştan çıkmışız daha hiç tanımadan birbirimizi!
...Elimizden geleni yapmışız da...Geri döndürememişiz Gidenlerimizi!!!Aşk dediğinen adam akıllısıymış yanıp yanıp kül olmanın...
Ortak acılarımız çekilince kenaraortada çırılçıplak kavruk bir sevda kaldı sahipsiz!o'nu sevmeye başladığımdan haberim bile olmadı önce...Sonrafarkına vardığımdaysa...geri dönmek için çok geçti!!!
Arsız direnişlere gebeydi bu aşk!!!
Adını koyamadığımız birşey vardı aramızda...O'nun gözlerinden okunanbenim dudaklarımda yarım kalan birşey...Ya gerçekten aşktı bana duyduğuya da ödüllük bir oyuncuydu!!!
Neydi o başlarken tir tir titretipbitince yerle bir eden beni?
Ya da sesimi duymadan uyuyamayan bir adamnasıl olduda bir kalemde silebildi herşeyimi?
Yoksa şikayet ettiğimiz bu düzeni bozuk hayatın bir parçasımı olmuştuk giderek?(!!!)
Şimdi ben...
Seni görmeden mi döneceğim şehrimin rutubet kokulu doğasına?
Bir kez olsun kucaklamayacakmısınson kez olsun bakmayacakmısın yüzüme?
Hep birbirine benzer ayrılıklar değil mi?Hep aynı sızıyı bırakır usulca yaşanmışlıklar...
Noktası koyulmuş bir cümle gibiyiz şimdioysa noktadan sonra her cümle büyük harfle başlar...
...Bazi yalnızlıkların kaderim olduğunu yeni yeni anlamaya başlıyorum!!!Hep sonradan anlaşılır değerlerhep sonradan farkedilir meğerler...Bizim hikayemiz bu işte!Kalanda yok geride gidende!
Geçmişin sayfaları arasında satır satır 'Aşığım' diye haykıran bir Masalgibi kaldım insafı kurumuş yüreğinde!!!
Unutulmuş bir randevu kadar geç kaldın banamevsimi geçmiş bir çiçek gibi soldum arayıp sormadığın karanlıklarda!Aşk değil sana duyduğum şimdiumutsuzca bir özlem... Ne sıradan bir tesadüftü karşılaşmamıznede böylesi bağlanmaktı beklenen!...
En gösterişli aşklar en boş olanlardır değil mi sevgili'm'?
Ayaklarım yere basa basa sevdim ben seni! Her gerçeğin farkındaydım senden vazgeçemeyeceğimi bildiğim gibi!
Kimsesiz çocuklar gibi aç susuz dolaştım sokaklarında!
Hep pencere kenarlarında gizlice bakarken yakaladım gözlerinidefalarca çaldım kapınıbir kez almadın içeri!!!Ne 'git' diyebildin bana ne de kalmama izin verdin...
Uzun zamandır yanmıyor ışıkların...Uzun zamandır sesini duymadım...Ne zaman başladı bizim hikayemiz?Ne zamandır gözlerinin aşığıyım?Senmiydin imkansızlığı seçenyoksa gerçekten imkansızmıydın?
Yarınlar hiç kimseye vadedilmemiş öyle değil mi?
...İşte bu yüzdensen benim hep yarınımdın!!!Kimsenin bilmediği zamanlarda alırdım hayalini koynuma...
Aşka bulardım her kelimeyi sana birşeyler anlattığımdasesimi ne kadar duyabildin hiç bilmiyorum!!!
Sen şimdi nerdesin???
Yokluğumda adımı söylemeye kaç kez cesaret edebildin ?
Ben seni buralarda deli gibi özlerkensen hangi dudaklarda tadımı kaybettin???
her nazına alıştım...Gün geldi...
Okkalı bir tokat gibi indirdi yüreğime her bir gerçeğini!Tam herşeyin yoluna girmeye başladığını sanırdım
tuz buz olurdu iyi niyetlerim ellerimde...İnadına üst üste gelirdi herşey
anlık mutluluklarımın bedelini ödetircesine tekrar...ve tekrar!...Kısa molaların ardından yeniden başlardım bıraktığım noktadan!
Notasi eksik şarkı sözlerilar gibi anlamsızlaşırdı hayat bazn
bazen de düşlerimin ortasına getirip bırakırdı yüzü belirsiz bir hayali!Seçilmiş sahnelerde bilindik rolleri oynardım hep...Hep ezbere hikayeler çalmıştı yıllarımı ve AŞK diye ne varsa yaşadığım
baştan ayağa yalandı!!!...Sora bir gün...
Satır aralarına sıkıştırdığım düşlerimi farketti biri!Çoktan yol verdiği heyecanları vardı benim kalemimde...
Biz o'nunla aynı safta tatmışız her türlüsünü yenilgilerin!Aynı savaştan çıkmışız daha hiç tanımadan birbirimizi!
...Elimizden geleni yapmışız da...Geri döndürememişiz Gidenlerimizi!!!Aşk dediğin
en adam akıllısıymış yanıp yanıp kül olmanın...Ortak acılarımız çekilince kenara
ortada çırılçıplak kavruk bir sevda kaldı sahipsiz!o'nu sevmeye başladığımdan haberim bile olmadı önce...Sonrafarkına vardığımdaysa...geri dönmek için çok geçti!!!Arsız direnişlere gebeydi bu aşk!!!
Adını koyamadığımız birşey vardı aramızda...O'nun gözlerinden okunan
benim dudaklarımda yarım kalan birşey...Ya gerçekten aşktı bana duyduğuya da ödüllük bir oyuncuydu!!!Neydi o başlarken tir tir titretip
bitince yerle bir eden beni?Ya da sesimi duymadan uyuyamayan bir adam
nasıl olduda bir kalemde silebildi herşeyimi?Yoksa şikayet ettiğimiz bu düzeni bozuk hayatın bir parçasımı olmuştuk giderek?(!!!)
Şimdi ben...
Seni görmeden mi döneceğim şehrimin rutubet kokulu doğasına?
Bir kez olsun kucaklamayacakmısın
son kez olsun bakmayacakmısın yüzüme?Hep birbirine benzer ayrılıklar değil mi?Hep aynı sızıyı bırakır usulca yaşanmışlıklar...
Noktası koyulmuş bir cümle gibiyiz şimdi
oysa noktadan sonra her cümle büyük harfle başlar......Bazi yalnızlıkların kaderim olduğunu yeni yeni anlamaya başlıyorum!!!Hep sonradan anlaşılır değerler
hep sonradan farkedilir meğerler...Bizim hikayemiz bu işte!Kalanda yok geride gidende!Geçmişin sayfaları arasında satır satır 'Aşığım' diye haykıran bir Masalgibi kaldım insafı kurumuş yüreğinde!!!
Unutulmuş bir randevu kadar geç kaldın bana
mevsimi geçmiş bir çiçek gibi soldum arayıp sormadığın karanlıklarda!Aşk değil sana duyduğum şimdiumutsuzca bir özlem... Ne sıradan bir tesadüftü karşılaşmamıznede böylesi bağlanmaktı beklenen!...En gösterişli aşklar en boş olanlardır değil mi sevgili'm'?
Ayaklarım yere basa basa sevdim ben seni! Her gerçeğin farkındaydım
senden vazgeçemeyeceğimi bildiğim gibi!Kimsesiz çocuklar gibi aç susuz dolaştım sokaklarında!
Hep pencere kenarlarında gizlice bakarken yakaladım gözlerini
defalarca çaldım kapınıbir kez almadın içeri!!!Ne 'git' diyebildin bana ne de kalmama izin verdin...Uzun zamandır yanmıyor ışıkların...Uzun zamandır sesini duymadım...Ne zaman başladı bizim hikayemiz?Ne zamandır gözlerinin aşığıyım?Senmiydin imkansızlığı seçen
yoksa gerçekten imkansızmıydın?Yarınlar hiç kimseye vadedilmemiş öyle değil mi?
...İşte bu yüzden
sen benim hep yarınımdın!!!Kimsenin bilmediği zamanlarda alırdım hayalini koynuma...Aşka bulardım her kelimeyi sana birşeyler anlattığımda
sesimi ne kadar duyabildin hiç bilmiyorum!!!Sen şimdi nerdesin???
Yokluğumda adımı söylemeye kaç kez cesaret edebildin ?
Ben seni buralarda deli gibi özlerken
sen hangi dudaklarda tadımı kaybettin???