Kan dışımıza, gözyaşı içimize akar demiştin. Korkmuştum sözlerinden,
yere göğe koymak istememiştim. Sen inatla söylemiştin, durmadan,
ağlamalarıma aldırmadan. Şimdi sana bir cevabım var işte...
Gözyaşı değil kandır içimize akan..Damla damla düşer ruhumuza...
Şıp..
Şıp...
Şıp....
Oyuklarını görmüyor musun? Dışarı akması nedendir zannediyorsun? Delip
içimizi, içimizden içre yol bulup gitmesi...
Yahu bu şiirleri kim için yazmış bu şairler...
alıştım.../yalan.../uzat.../
düş...
düş.../tüm
düş.../ kün....
düş.../sen
düş.../mem...
düş.../tü.../vurul.../du.../
düş...tü/ gurul....tu
düşler vurulunca düşer...
Mi...??
Kısa bir oyundu bu, kelebekleri öldürmeseydin anlayacaktın. Bir de
susmasaydın... İçime sapladığın kazıkların kıymıkları saçma sapan dağılmış
etrafa. Cinayet kokuyor nefesin.
İçimde yağıp duran gözyaşlarının sebebisin..Katlini görmeyemi geldin...??
