Her ayrılık sonrası aşina bir siyah-beyaz gökkuşağı yerleşir yanaklarıma. Ve yüzme korkusu olan bir balık görürüm aynalarla her gözgöze gelişimde. Ağır kan kaybındadır sığınaklarım. Henüz keşfedemediğim duyguları özlemekten bitkin düşerim.
Düşerim...Kırılan düşlerim gibi düşerim apansız yalnızlığa...Sen'sizliğe...
Güneşe küskün bir papatya yaprağıyım yokluğunda. Gündüzler katkan karası senle elvedalaşalı.Gözlerimin lisanını bir sen bilirdin, şimdi gözlerime bile dargınlığım var. Yokluğunun en beter sancılarıyla kıvranıyorum...Yanıbaşımda olmalısın...Ruhum karıncalanıyor sensiz günbatımlarında.
Pusulasız kaldım
Katıksızım...
Artık ne bir tanım ne bir yorum istemez hiçliğe bulanmış hayatım.
Şarkılarım seni çağırıyor feryat feryat, sen nerelerdesin?!
Yüreğimden göçüp gitmemelisin umutlarımı kurşuna dizip. Uçurumlar türüyor yokluğundan. Özlemin bilendikçe ölesim geliyor...Sensiz ölemiyorum...
