Gözlerimde hep hüzünler,yaşlar olacak,
Aklımdaysa;
Hep yarısını tamamlayamadığım bir yapboz...
Hep anne demeyi özleyeceğim,
Her seferinde haykırmak isteyeceğim,
Ama olmayacak!
Anlamını,manasını bilmediğim için
Dudaklarım mühürlenecek bu kelimeye.
Kalbimde;Onun doldurması gereken yerde
Hep sahte isimler,yüzler olacak,
Gözlerim onu hep arayacak.
Oysa o uzaklarda,benden habersiz!..
Belki okulu bitireceğim,
İzlemeyecek diploma alışımı,
İşe başlayacağım,
Görmeyecek evden heyecanlı heyecanlı çıkışımı,
Evleneceğim,
Arkamdan beni yeni evime uğurlamayacak.
Kalbimde bir yerlerde hep kış olacak,
Bahara dönmeyen!
Soğuk kanımı donduran,
Her aklıma geldiğinde;Gözlerimi dolduran,
Kimsenin dolduramayacağı bir boşluk,
Belki mezara girerken bile dolmamış olacak!..
Bir boşluk...
Anne!...