Sensiz kaLan bu şehri yakmayı çok iSterdim..Mavi bir aLeve dönüştürdün kaLbimi bir anda.
Tutuşturmak istedim. Beni böyLe umarsız bırakıp gitiğin, ZaLim bu şehri yakamadım..
GözLerin dikiLdi karŞıma bir caddenin tam ortasında.. İnanıLmaz güzeL bakıyordu gözLerime hafif ısLak..
En özeL,, en biLinmeyen türLeri, açmıştı papatyaLarın. HatıraLarınLa titriyordu için.. KuşLar kanatıyordu gönLümü..
Gri buLutLar geçiyordu göÄžümden. AnLamak üzereydim neronun romayı neden yaktıÄžını..
KaranLık bir koridor açıLdı önümde anLayamadım. Yenik düşmüş bir napoLyon kadar mutsuzdum asLında. İntihara kaLkışan hitLer kadar çareSiz.
Yakmak üzereydim Ki bu şehri, hatıraLarın içLi bir yaÄžmur gibi boşandı üzerime..
KediLer geçti birden kavŞakLarından şehrin. Acı acı miyavLadıLar gözLerime baktıLar. KızgındıLar, kırgındıLar..
OnLar da tutuLmuşLar anLadım sana bendeki kadar.. OnLarda terk ettiğin bu şehri çareSiz yakmak istiyorLar. YakamıyorLar..
SaçLarın dikiLdi karsıma bir sokak köşeSinde.. Her teLinde parmakLarımın izLeri parLıyordu.. BenzerSiz kokunu aLıyordu kıvrımLarından rüzgar..
GözLeri doLuyordu saçLarına bakan kediLerin.. Her biri kenarda darmadağın.. ÇömeLip kaLıyordu, yutkunuyordu..
Rengi kaçıyordu pencereLerden perdeLerin...
Nereye yürüdüySen, bakıŞın, duruŞun seSin...
AnLadım söndürmeyeLim tutuşan yüreğimi..
Kendimi yakmış oLurum yakarsam bu şehri..
Çünkü sen herŞeyinLe bendeSin.
AnLadım söndürmeyeLim tutuşan yüreğimi..
Kendimi yakmış oLurum yakarsam bu şehri..
Çünkü sen herŞeyinLe bendeSin.