Sen giderken yıldızlar düşüyordu
Ve her yıldızla bir insan ölüyordu
Sen giderken
Sen giderken sevgilim
Dünyam kıyamete gülümsüyordu

Bir anda herşeyden vazgeçip
Savuruyordum bütün ömrümü toprağa
Arkandan öylece bakarken
Çocuklar gibi masum bakışlar arasında

Öylesine çaresizdim ki
Bir çocuk boğuluyordu
Gözyaşlarımla

Sen giderken yelken açıyordu yüreğim
Gecenin ürkütücü karanlığında
Hiç gelmeyecek olan bir sabaha


06.06.06 Kerem ÇOBAN

paylasımm ıcın tskrlerr emegıne saglıkk