11-01-2006, Saat: 02:34 PM
Bana Seni Yazdiran Yarim Kalmisligindir..
Bu gece yoklugunun d?k?m?n? yapiyorum. Aylar ?nce sensizlige yazdigim siiri okudum, bir de d?n gece yazdigimi... Hi? fark yok... Neden azalmiyorsun bende? Neden gidisin d?n gibi? Neden sana yazdigim her yazi, hep ayni yerde tikaniyor?
Ben bug?ne kadar kimseyi yoklugunda bu kadar ?nemsemedim
Kimseyi yoklugunda bu kadar ?zlemedim...
ve suna emin ol; hi? kimse, yok'ken bu kadar sevilmedi...
Benim karsima "ask" diye bu sonucu ?ikaran, yarim kalmis'liktan baska bir sey degil, bunun farkindayim..Ama iyi ama k?t?, bitmeli her hikaye!
Sen bitmedin.
Bitmeyensin..
Ayriligin adini koyamadik sevgilim.
Iste bu y?zden kopamadik birbirimizden bir t?rl?..
Ben yarim kalan ve adi konmayan hi? birseyi unutmam...unutamam..... i?imde sizisi kalir.
Ya hersey yasanacagi yere kadar yasanip sona ermeli ya da
ayrilik s?zkonusu oldugunda bir daha kimsenin ?iti ?ikmamali!
Biz bunu basaramadik, ayrilamadik!
Sen yasanip da bitseydin eger hatrima gelmezdin.
Seni bu kadar yazilasi yapan, yarim kalmisligindir..
O gecenin sabahinda, ayriligin aklina nerden geldigini biliyorum...
Anlamistin benim soyut' a tutkun oldugumu...
O y?zden gittin kim bilir...
Sevilmek i?in, g?zel hatirlanmak i?in, kayiplara karismayi tercih ettin...
oysa bu o kadar zor bir sey degildi sevgili...
Farkli bir dokunus,agizdan ?ikan ve bug?ne kadar kullanilmamis bir s?z yeterdi zamani durdurmaya.....
Ben, asktan s?z a?ildiginda zamani durduramayan kimseyi sevemedim...
Ondandir belki de varliginda sevemedigim insanlari, yoklugunda d?slemek....
Belki de onandir, yanindaylen y?reginin gurbetine d?st?g?m bir sevgiliyi, silasinda ?zlemek..
Yoklugun hi? de adil degil...
beni yok ediyor, seni var ediyor sevdigim..
Evet seviyorum seni varligina ragmen!
?? mevsim degisti bu sehirde ama ben varliginla-yoklugunun tezatini ??zemedim...
seni yasamak istemiyorum! ....
?yle bir sen yarattim ki sen yokken, yasanildigi an yitirir anlamini...
sen yokken yarattigim sen, yasakladi sana dokunmami...
Sana d?sman bir sen var i?imde....
seni senle savastiryorum, olan bana oluyor...
Uzun zaman ?nce bir yerden duymustum bu s?z?:
"HANI RUHLARIMIZ ?P?S?R YA? BASKASINDAYKEN AGZIMIZ..."
su an varliginla yoklugunun tezatini bu sekilde tanimliyorum, seni senle savastirirken maglup olan y?regime...
Varligindaki seni, yoklugundaki sen kadar sevemezdim...
"Keske sen yanimda oslaydin,keske bir seyler yapip da seninle zamani durdursaydik" diye hayiflanmiyorum artik.....
Her ne kadar adi konmasa da bir kopusun, her ne
kadar vazge?meyi beceremesek de, ayrilik ihtiya?tandi bu hikayede....
Yazik! son s?z? zaman s?yleyecek...
Yazik! bu sefer hayatin acimasiz akisina biraktik aski...
Ben senden kalan ayriliga bile yas tutamiyorum adam gibi!
Bunu engelleyen senin varligin...
iste bu kadar g?zeldir senin yoklugun...
iste bu kadar ayrilgina ?z?lmemi engelliyor varligin...
VARLIGININ CANI CEHENNEME, YOKLUGUNU ALMA BARI.....
Bu gece yoklugunun d?k?m?n? yapiyorum. Aylar ?nce sensizlige yazdigim siiri okudum, bir de d?n gece yazdigimi... Hi? fark yok... Neden azalmiyorsun bende? Neden gidisin d?n gibi? Neden sana yazdigim her yazi, hep ayni yerde tikaniyor?
Ben bug?ne kadar kimseyi yoklugunda bu kadar ?nemsemedim
Kimseyi yoklugunda bu kadar ?zlemedim...
ve suna emin ol; hi? kimse, yok'ken bu kadar sevilmedi...
Benim karsima "ask" diye bu sonucu ?ikaran, yarim kalmis'liktan baska bir sey degil, bunun farkindayim..Ama iyi ama k?t?, bitmeli her hikaye!
Sen bitmedin.
Bitmeyensin..
Ayriligin adini koyamadik sevgilim.
Iste bu y?zden kopamadik birbirimizden bir t?rl?..
Ben yarim kalan ve adi konmayan hi? birseyi unutmam...unutamam..... i?imde sizisi kalir.
Ya hersey yasanacagi yere kadar yasanip sona ermeli ya da
ayrilik s?zkonusu oldugunda bir daha kimsenin ?iti ?ikmamali!
Biz bunu basaramadik, ayrilamadik!
Sen yasanip da bitseydin eger hatrima gelmezdin.
Seni bu kadar yazilasi yapan, yarim kalmisligindir..
O gecenin sabahinda, ayriligin aklina nerden geldigini biliyorum...
Anlamistin benim soyut' a tutkun oldugumu...
O y?zden gittin kim bilir...
Sevilmek i?in, g?zel hatirlanmak i?in, kayiplara karismayi tercih ettin...
oysa bu o kadar zor bir sey degildi sevgili...
Farkli bir dokunus,agizdan ?ikan ve bug?ne kadar kullanilmamis bir s?z yeterdi zamani durdurmaya.....
Ben, asktan s?z a?ildiginda zamani durduramayan kimseyi sevemedim...
Ondandir belki de varliginda sevemedigim insanlari, yoklugunda d?slemek....
Belki de onandir, yanindaylen y?reginin gurbetine d?st?g?m bir sevgiliyi, silasinda ?zlemek..
Yoklugun hi? de adil degil...
beni yok ediyor, seni var ediyor sevdigim..
Evet seviyorum seni varligina ragmen!
?? mevsim degisti bu sehirde ama ben varliginla-yoklugunun tezatini ??zemedim...
seni yasamak istemiyorum! ....
?yle bir sen yarattim ki sen yokken, yasanildigi an yitirir anlamini...
sen yokken yarattigim sen, yasakladi sana dokunmami...
Sana d?sman bir sen var i?imde....
seni senle savastiryorum, olan bana oluyor...
Uzun zaman ?nce bir yerden duymustum bu s?z?:
"HANI RUHLARIMIZ ?P?S?R YA? BASKASINDAYKEN AGZIMIZ..."
su an varliginla yoklugunun tezatini bu sekilde tanimliyorum, seni senle savastirirken maglup olan y?regime...
Varligindaki seni, yoklugundaki sen kadar sevemezdim...
"Keske sen yanimda oslaydin,keske bir seyler yapip da seninle zamani durdursaydik" diye hayiflanmiyorum artik.....
Her ne kadar adi konmasa da bir kopusun, her ne
kadar vazge?meyi beceremesek de, ayrilik ihtiya?tandi bu hikayede....
Yazik! son s?z? zaman s?yleyecek...
Yazik! bu sefer hayatin acimasiz akisina biraktik aski...
Ben senden kalan ayriliga bile yas tutamiyorum adam gibi!
Bunu engelleyen senin varligin...
iste bu kadar g?zeldir senin yoklugun...
iste bu kadar ayrilgina ?z?lmemi engelliyor varligin...
VARLIGININ CANI CEHENNEME, YOKLUGUNU ALMA BARI.....