03-04-2014, Saat: 11:41 AM
Sevdandan arta kalan ne varsa elimde avucumda, İstanbul sokaklarına savurdum. En az senin kadar sevmiştim bu şehri, sırf senden izler taşıdığı için. Gözlerinin mavisi yansırdı Marmara’nın serin sularına bakar kalırdım öylesine, durgun ve çaresiz.
Sen kız kulesiydin denizin ortasında sade bir güzellik, ben Üsküdar sahili, öyle saatlerce bakardım sana, bakardım da kavuşamazdım.
Sen Avrupa yakasıydın, ben Anadolu yakası ; boş sokaklarımda kirlenmemiş bir İstanbul’da beklerdim seni, sen çevrendeki o kalabalıktan, o trafikten çıkıp gelemezdin bana…
Sen Ayasofya’ydın bütün dünyanın bildiği, hayran olduğu o eşsiz mabet, ben senin o ihtişamına hayran her hangi biri…
Sen Topkapı Sarayı’ydın yıllar boyu , binlerce kilometreye hükmetmiş bir imparatorluğun kalbi, bense onu hiç fethedememiş , başarısız bir komutan…
Sen İstanbul’umdun hayran olduğum o eşsiz şehir, ben seni her daim saldırılardan koruyan surlar…
Ne Leyla sevildi senin kadar , ne Kerem yandı benim gibi kor ateşlerde…
Elimde bavulum terk ederken İstanbul’u ve seni son kez bağırmaktı yüreğimden geçen, bir gün mutlaka dönerim bekle beni.
yeter ki gülümsemene yardımcın olsun 