Gozlerine bakmayacaktim.. Hayir, bakacaktim.. Son bulusmamizdi ve doya doya sevecektim seni sanki hic sevmemisim gibi.. Ellerini tutmayacagimi soyluyordum ama biliyordum, tutacaktim.. Ilk defa, hic birakmamacasina tutacaktim ellerini... Sana sarilacaktim, doya doya sana sarilacak, kokunu unutmamacasina icime cekecektim...
Plan degildi.. Hayaldi...

Yanina geldigimde tum agirbasliligimla kuruldum yanina.. Ardina sevgimi gizledigim bir sogukluk koydum aramiza.. Sana birazcik meyledecek olsam, tavirlarindan yaralanacagimi dusunuyordum... Soguktum ben, seni dusunmuyordum, BEN DE istemiyordum... Istiyordum, kahretsin ki istiyordum ve sen bunu biliyordun.. Biliyordum... Eve geldik ve "kocaman" sarildin bana.. "Kocaman".. Hep oyle derdin ya, hep "kocaman bir sarilsana bana" derdin ya.. Aynen oyle sarildin bana iste.. Ben "kocaman"in bu denli "kocaman" oldugunu bilememistim hic.. Oysa ki hep boyle sarilirdin bana... Aslinda... Biliyordum belki de hep..

Gozlerim dolmuyordu. Sana baktikca aglamamak, "Seni kaybetmek istemiyorum." dememek icin oylesine sIkiyordum ki kendimi, gozlerim hic dolmuyordu.. Sonra sana baktim.. Yine sarildin bana sadece ve ben, hic degilse bir gun, seni kendimce sevebilmek istedim.. Sarildim sana "kocaman"... Konusuyorduk.. Havadan sudandi, sana dokunmak gibi bir amacim yoktu sozumu bitirtmeyip dudaklarini dudaklarima degdirdiginde... Iyi niyetliydi, bakisinda oyle bir sevgi vardi ki, sanki hic sahip olamadigimi dusundugum bir seyi kaybetmedigimi gosteriyordun bana.. Sorgulamadim.. Nedenini, nedensizligini, anlamini, sacmaligini.. "Bir yerlerde", sevginin "bir noktasinda" ulasabilmistik iste yine birbirimize.. Yuregim yine seninle, sende carpiyordu, yuregini icimde hissediyordum, "biz" oldugumuzu hissediyordum... Sorgulamadim ayriligimizi...

Sen kollarimda uyurken de dusunmedim hicbir sey.. Garip bir sevgi sarmisti sanki her yanimizi.. Sicakti, iyi niyetliydi, bizdendi, bize aittti... Sonra uyandin ve yuzumu gogsune gomdum ya... Iste o an dayanamadim.. Bosaniverdi gozyaslarim kollarindan asagiya.. Denedim, engellemeyi denedim ama.. Kollarinin arasinda olmanin, yine seninle olmanin veridigi bir rahatlik, bir huzur vardi ya.. Tum samimiyeti ve mahremiyetiyle bosaliveriyordu gozyaslarim.. Yalniz senin yaninda.. Ve yine, yeniden...
Ben senden baskasiyla paylasmamistim ki hic dertlerimi, baska kimse gormemisti ki yuregimi hic.. Kimse anlamamisti ki beni.. Ve ben simdi, kollarinda ozlemimin tesellisini ariyordum... Ozlemini teselli etmen icin sana agliyordum... Garipti, sacmaydi.. ama gercekti...

Bu hayatta beni bir sensizlik yikabilirdi...
Henuz degildi, vakti degildi; ama bir gun donmeliydin bana...

Bir gun, donmelisin bana... O g?n bug?n olmal? ba?ka g?n yine ?zlemlerin dolacak,ac?nacak g?nlerim son bulmal? geli?in bir panay?r? and?rmal? ama sadece beni sevindirmeli....