Kanarmı Hiç Balığın Yarası?
Gece soğuk..
tenimde bir ürperti...
Adımlarım ürkek...
eksik...
Bu duygu, kendimi uçsuz bucaksız bir çölün ortasında kavrulup da sonu olmayan,
karanlık, buz gibi okyanusa bırakmak gibi...
Ağır yaralı sulardan geçiyorum...
duraksız ...
soluksuz kalıyorum ...
Kendimi bırakıyorum hırçın dalgalara,yüzeye çıktıkça vuruyor ayın ışıldayan yüzü yüreğime...
Ay’a aşık oluyorum...sana... sonra seni içime işliyorum.
tenime derin çizgiler çekerek, yaralayarak kendimi adını yazıyorum en kuytu köşeme,
seni yerleştiriyorum ömrümün en orta yerine...
Bazen sen olmuyorsun ...
gecenin en karanlık olduğu vakitlerde yüreğimi de o çaresiz katran karası gecede bırakıyorsun ...
adını yazdığım yerlerden sızıyor acım...
sızlıyor içim...
güneşin dogmasını beklemedim hiç...
ay ışığına tutuldum ...
kapkaranlık geceme doğan sana tutuldum,
uzaktasın ama senin gözlerinden yol alıyorum ışığa varmak için...
bir tarafta senin sonsuzluğun diğer tarafta kapanmak bilmez bir yara, kanar durur ...
zifir rengi sulara anlatıyorum seni...
yüzüme vurmasa da artık ışığın,
birgün bulutların arasından sıyrılıp yine karanlık bir geceye doğacağını biliyorum...
Bazen karaya vuruyorum!
Bazen savruluyorum!
Bazen çırpındıkça yaralıyorum kendimi!
her ne kadar kapanmasa da bu yara...
seni de seviyorum, açtığın yarayı da, ömrümün en orta yerine mühürlediğim adını da...
şimdi sen söyle...
KANAR MI HİÇ BALIÄžIN YARASI?
\"Mücadeleyi bırakırsan,çığlıkların boşlukta kaybolur gider...\"
Balık Yarası'ndan...
(O benim... )
tenimde bir ürperti...
Adımlarım ürkek...
eksik...
Bu duygu, kendimi uçsuz bucaksız bir çölün ortasında kavrulup da sonu olmayan,
karanlık, buz gibi okyanusa bırakmak gibi...
Ağır yaralı sulardan geçiyorum...
duraksız ...
soluksuz kalıyorum ...
Kendimi bırakıyorum hırçın dalgalara,yüzeye çıktıkça vuruyor ayın ışıldayan yüzü yüreğime...
Ay’a aşık oluyorum...sana... sonra seni içime işliyorum.
tenime derin çizgiler çekerek, yaralayarak kendimi adını yazıyorum en kuytu köşeme,
seni yerleştiriyorum ömrümün en orta yerine...
Bazen sen olmuyorsun ...
gecenin en karanlık olduğu vakitlerde yüreğimi de o çaresiz katran karası gecede bırakıyorsun ...
adını yazdığım yerlerden sızıyor acım...
sızlıyor içim...
güneşin dogmasını beklemedim hiç...
ay ışığına tutuldum ...
kapkaranlık geceme doğan sana tutuldum,
uzaktasın ama senin gözlerinden yol alıyorum ışığa varmak için...
bir tarafta senin sonsuzluğun diğer tarafta kapanmak bilmez bir yara, kanar durur ...
zifir rengi sulara anlatıyorum seni...
yüzüme vurmasa da artık ışığın,
birgün bulutların arasından sıyrılıp yine karanlık bir geceye doğacağını biliyorum...
Bazen karaya vuruyorum!
Bazen savruluyorum!
Bazen çırpındıkça yaralıyorum kendimi!
her ne kadar kapanmasa da bu yara...
seni de seviyorum, açtığın yarayı da, ömrümün en orta yerine mühürlediğim adını da...
şimdi sen söyle...
KANAR MI HİÇ BALIÄžIN YARASI?
\"Mücadeleyi bırakırsan,çığlıkların boşlukta kaybolur gider...\"
Balık Yarası'ndan...
(O benim... )