Yağmurun bile tat vermediğini günler yaşıyorum…
Penceremin kenarında istanbul a usul usul yağan yağmuru izliyorum
Bir elimde sigaram bir elimde kalp kırıklıklarım…
Beklide bu yüzden toprak kokusunu duyamıyorum
Derin derin çeksem de içime
O sevdiğim koku nerede…

Bu yüzden yağmuru anlayamıyorum bi çare köşemde
Sert bir rüzgâr esiyor uzaklardan
Pencerem açık rüzgâra inat, ama üşümüyorum…
Çok kara ayazlarda kaldım çok fırtınalara yakalandım
Beklide bundan tepkisizim olabildiğice sakin umursamaz…
Üstelik sensizim ya alışkınım bu sert soğuğa…
Sitem dolu bi yağmur yağıyor görüyor musun?

Caddeme sokağa kaldırımlara istanbul a
Aklımda bin bir endişe bin bir soru var ölesiye cevaplamaktan korktuğum
Kimseler bilemesin diye kıyıda köşede unuttuğum
Kaçtığım saklandığım…

Bu yüzden kendimden uzaklaştım
Yasaklara bu sitemim gamım
Ağlamak mı çaresiz kaldım
Susmak mı susuz yaşadım
Nefretimi bile kenara attım yoruldum çok yorgunum…
Yağmur yağdı bi kenara bıraktığım çayım soğudu…

Ben ağladım…
Ben anladım…

Seni bu gün hiç yaşamamış saydım bir kez daha yok saydım
Ben bunca zaman hep kendimi kandırdım
Varlığın mı bir göz aldatmacasıymış
Bir var bir yoksan bu kadar olmamışsan
Yüreğimi kimler kanattı söyle
Beni senden beni benden kimler aldı öyleyse

Olsun ama olsun
Her şeye rağmen
Aç pencereni dışarıya bak
Gökyüzü bana ben sana ağlıyorum
Ama kimseye söyleme…
Saklamaya çalıştığım yağmur değil sevdiğim
Istanbul a yağan benim gözyaşım…

Görmüyor musun?