... susmaların bir sonbaharı olurmuş meğer
yapraklar candan koparmış
can dipsiz feryatlardan...
yarım kalmış bir sözüm vardı
dinlemedin...hoyratça hırpaladığın masum zamanlarda küstürmüştün
benim gerçeğimi bir yürek dolusu ağlarken avuçlarında
gözyaşlarımda hiç gizlemedim ki
gecelerin şerrine kapılır da
iki çift lafında sus olur mu sandın yoksa?
bir daha hiç ağlamaz mı sandın
avuçlarından düşerse...buz gibi soğuk bir yağmur damlasıyla
kilitlerken dudaklarımda baharıruhunun çıplak
yalnız kışları geçer mi sandın yoksa? susmaya alışkındı oysa
sana çoğalttıklarım...keder içinde
hazin sabırlar doğururken özlemin
bir dokunsan anlardın
canım nasıl da kırgın.....susmaların ne çok kalabalığı varmış meğer
"gitme" içindeki en yalnız kelime...
sesin bıçak gibi kestiğinde
ömrüm yüz çevirdi bendenyine de
içinde sen varsın diye beyaz bir masalla avutmadım yüreğimi.. sözlerin tuz basarken yarım kalmışlığımın çıkmaz yollarına
kocaman dağları sımsıkı tuttum içimde
ufacık bir taş parçası düşürmedim ayak izlerine...
yarım kalmış bir sözüm... dinlemediğin...
şimdi son nefesini veremiyor bende...
... gelişi güzel ayrılıklardı benimki..
senin kadar esaslı
hiç gitmedim senden...