“ Aşk varken yaşanan bitişler sızılı bir yaradır.
Sebep ya aşktır
ya zamandır. . . Belki de Aşk’a teslim olmaktan korkmaktır. “
Ayrıldık
Acıydı. . .
Sonra geçti!
Her şey gibi.
Ya da bana öyle geldi...
Adamım!
Kolay değil acılarım…
Tenim hala sen kokuyor
sesim hala titrek… Ah be adamım!
Sevdim seni!
Hem de sessizliğinle sevdim...
Aşkın muhasebesini yapamadım…
Sorma “neden” diye!
Sadece sus!
Çok Sevdim Seni Adamım!
Tahmin edemeyecek kadar çok. . .
Mutluluk bile sensiz çekilmiyormuş geç anladım…
Gözlerinde gördüğüm dört mevsim. . .
Her mevsimin güzelliğinde sen...
Ve her saniyesini
o güzelliği seninle yaşamayı umut ederken. . .“Bitti” kelimesini duydum . . .
Beş Harf 2 hece “Bitti” . . .
Adamım!
Yarım kalsın
eksik kalsın yani bittiği yerde…Bitirdiğin Zamanda kalsın bu Aşk!
Olduğu gibi yarım kalsın. . .
Dokunma
Kirletme daha fazla bu aşkı. . .Artık biliyorum!
Gelsen de hiçbir şey değişmeyecek
bunca yaşananları silmeye yetmeyecek hiçbir dönüş.Unutturmayacak geride kalan onca zamanı
Ve dönsen de bir gün eskisi gibi olmayacak o gün
Öyle çok şey değişti ki
öyle çok şey yitip gitti ki. Her gün biraz daha yitirdik bizi
Her gün biraz daha kaybettik o güçlü bağı.
İşte bu yüzden
bu bekleyiş bitmeli...Sildim seni düşlerimden!...
Adamım!
İyi ol
Sağ ol
Uzak ol
Ama bir daha dönme geri . . .
