......unutma bu dünyada inandığın kadar yaşarsın sevgili… Bak ben dizlerimin önüne çöktüm bir deniz kıyısında. Gökyüzüne açılmış avuçlarım
sırtıma vuran rüzgar/ eksiklerime kavuşma garındayım… Elimde biletim sizi beklemekteyim… Bir elinde Elif olmalı bir elinde hayat miktarı umut..Ve biz " bize " kavuştuğumuzda masal bitmeli…
Bir gül sağanağı başlamalı sonra…
Harf harf...
Sonra deniz bizi içine çekmeli…
Sonra da dua`ya duran dizlerimin izi silinmeli…
.............
Unutma
her masalın sonu vardır…Her hayat gibi…
Lakin unutma
Bizdeki bu hayat
Elif`teki bu umut var oldukça
Gökyüzüne bırakılan her renkli balon Elif/imiz`e ulaşacaktır…
Sakın sen içindeki umutta kaybolma…
Yaşadığın kadar değil
İnandığın kadar var et beni…
Ey renkli balonların düş`üne düştüğüm en güzel düş
Elifimize renkli balonlar almayı unutma sakın.
İsmail Sarıgene