***aŞkıN ayrıLık haLi*** (bana aiT)
Ayrılığın
hiçbir acıya benzemeyen
tarifi olmayanderin sancılar yaratan bir his ve
dibe vurmuşluğun anlamı olduğunu
Aşkıma ayrılığın gölgesi vurduğunda anladım!
Herşey yolunda giderken
Mutluluğu ifade etmenin farklı yollarını aramaz kimse
gerek duymaz sadece doyasıya yaşamak ister
mutluluğunu..
Kalbine saplandığında ayrılık hançeri
o acıyı ifade etmek için
adeta saldırır sözcüklere...
Uzun uzun cümleler kurar
yüreğini parçalayan
iliklerine kadar işlenmiş olan acısındanazda olsa kutulmak için.
Fakat bilmezki
içini dökmeye acısını hafifletmeye çalıştıkça
Bir kaynaktan çıkar gibi sevgiyle karışık nefreti çağlar içinde...
Sarar tüm benliğini...
Soranlara ''unuttum'' derken
kalbi haykırır aslında''Ne unutması! Gün geçtikçe bağlanıyorsun
özlüyorsunyokluğunun acısıyla başedemez hale geliyorsun'' diye...
''Sevmiyorum'' der
sürekli tekrarlarsın kendinegönlünle kavga edersin
isyanlara sarılır kalbini avutursunyastığınla paylaşırsın yalnızca yaşlarını...
Kalbinden habersiz gizlice düşünmeye kalkarsında
sarsılırsın yüreğinin sızısıyla...
Düşüncelerin arasında ''düşünmeli miyim?'' diye düşündüğün
tek düşüncedir...
Düşlerinin kahramanı yitip gitmiştir...
işte AŞK böylesine yücedir...
AŞKı her yüreğin yaşaması gerekir...
