Tüm betimlemelerden sıyırıp kendimi uyandığımda kendine müslüman bir uykudan, aklımda kalan kısmını keramat bildiğim, şefaati el el gezen suretlerin yastığımda kalan ıslaklıklarıyla yıkıyorum ben yüzümü... çapaklanmış ve de kanlanmış rüyalarımı soğutan bir çift göz arıyor bedenim.

Bazen;

yaşını alıyor insan nefesiyle beraber. uyanmak için yattığı uykuya hapsediyor gündüz düşlerini. ve dalmak için derin sular arıyor her gece. tek görünen, gözlerin kapanmasıyla can bulan bir nefesin gezinişi. gölge desen değil, karartı desen hiç değil.

Ben bazen;

fısıltıların, çığlıklarla yarıştığı ciğerlerde kaybediyorum kendi gölgemi. vakıf olunmadan yapılan tasvirlere feda ediyorum en akılda kalıcı düşlerimi.

Kurşuni bir aynada bulurken kendimi ve dökerken kelimeleri avcumun içine;
çığlık çığlığa bir kara matem örtüyor silüetimi.

Böyle zifir gecelerde bir ürpertiden öteye gidemiyor nefesim.

Aslında biliyorum;

kimse bilmez uykusunun derinliğini...

ve düşleyemez kendi karabasanının;

Masumiyetini...


[url="http://www.duygusuz.com/cikis.php?url=http://www.zekirdek.com/forum/newreply.php?do=newreply&p=7637202"]
[/url]