aşk sürüp ekmeğime sokağa salmış beni annem
karanlık çökerken şehre
tek tek toplamış arta kalanları benden

meraktır
bir başkaldırı odunluğu ateşe verir
vasati kırk çöp
balkonlardan fırlatılmış eski terliklerle
aynı yazgıyı paylaşır
vasati az bir ömür
az bir ömür haykırıştır
-mecbur değilim yalanlarla yaşamaya-

aşk sürüp ekmeğime sokağa salma beni anne
her defasında yenildim
bırak uyusun aşk
evimizin sarmaşıklarla süslü sofasında

Alıntı