Kendini bana bırak, senden alabileceğim hiçbir şey yok,
hele senin haberin olmadan asla.
Gözlerine dokunmak için ne kadar uzun zamandır bekliyorum biliyor musun?
Ya saçlarını koklamak için. Yasemin gibi kokuyorlar... Belki de daha güzel.
Öyle ezberlemek istiyorum ki seni, unutmak denen şey bile hasetlensin.
Kirpiklerini düşündükçe rimel olup bulaşmak geliyor içimden.
Bir fırça kadar bile şanslı bulmuyorum kendimi. Yada bir çorap kadar,
bir ruj olmak bile düşmüyor payıma.
Dudaklarına yaslanmak ne güzel olurdu.
Ne güzel olurdu onlara pervasızca dokunmak...
Seni ezberlemek istiyorum.
Ellerinde kimsede olmayan bir hüzün var gibi geliyor,
yüzünde yaşayan her duygu ellerine de bulaşmış gibi sanki,
incinmekten hiç korkmaz mısın gibi sanki sen...
Kır çiçeklerini seviyor olmalısın, sana tazelerini toplamalıyım...
Daha çok şey var söylemek istediğim, ama dilime mühür vurdum
sen "konuş" deyinceye kadar. Sadece yüreğimle konuşuyorum.
Sadece yüreğimle...
Sana sitem etmiyorum. Bırak hiç değilse kendimle konuşayım.
Sen beni yokmuş farz et.
Ne tuhaf, o kadar güzel görünüyorsun ki,
sanki başka bir yerdeymişiz hissine kapılıyorum.
Beni azarlamak için neler vermezdin şimdi...
Keşke azarlasan.
Gözlerini çevire çevire bakıp "sıkıldım" demeni ne kadar sevdiğimi bilmiyorsun.
Sana ait bir eşya gibi yanından hiç ayrılmasam ...
Çok tatlısın, çok...
Neyse sen bos ver bunları. (?)Keşke hiçbir sorumluluğum olmasaydı,
her saniyeyi seninle geçirmek çok keyifli olurdu.
Ama işteyken(?) hep seni hayal edeceğim bunu bil.
Tatlı tatlı şarkı söylediğini,
yaramaz çocuklar gibi gizlice ıslık çaldığını,
kızdığında söylediğim muzır sözleri...
Burnundan öpmek istiyorum seni, ne kadar zarif bir duruşu vardır kim bilir
Sesimi duyduğunu düşünüyorum. Gözlerin kapalı olsa da gördüğünü...
Burnundan öpüldün, dudaklarına değmeye kıyamadım yine...