“ Sana akıyorum kaygısızca, kusursuzca. Bir sende birikebiliyorum böyle anlamsızca... Yine sendeyim bu akşam, bir tek seninim...”
Birikiyor içimde sana ait olan duygular. Çoğalıyor, çoğalıyor hep artıyor, bende olan senler. Yine seni düşünüyorum anlamsızca. Yerli-yersiz geliveriyorsun aklıma, sonra çıkıp gidiyorsun. Dalıveriyorum uzaklara, ama durduğum noktada yine sen varsın o durakta.
Nedir senden çektiğim böyle? Hiç bitmeyecekmisin? Hiç gitmeyecekmisin aklımdan? Düşlerimden... düşüncelerimden... Her gece binbir gece masallarında kurduğum rüyalarımda sen varsın yine. Bu gecede sedeyim, bu gecede sadece seninim. Bir sana akabiliyorum böyle kaygısızca, bir sende birikebiliyorum böyle anlamsızca. Bunun sonucu ne olur bilinmez ama bir bende ol, bir bende kal ne olur. Gitme bir yerlere dayanamam yokluğuna.
Dilinde bir “veda” cümlesi olmasın hiç. Hatta veda etmenin kelime anlamının ne olduğunu unut, bilme hiç, getirme aklına. Kalbin bende, kalbin emin ellerde. Sevdim seni, sevdim birkere. Aşkım sende, aşkım kötü ellerde. Sevmezisen dayanamaz ölür o ellerde... En büyük zaafımın anlamı artık sensin, benim için. Sana zaafım diyorum çünkü; Ben sana vurgunum galiba. Sana vurgunum diyorum çünkü; Düşlerimde sen varsın hâlâ. Galiba aşık oldum ben sana. Seviyor, seviyorum işte.
Hadi, hadi gel bana... Biliyorum sende akıyorsun her gece bana. Böyle kaygısızca, böyle anlamsızca. Şimdi soruyorum sana; Ne zaman geleceksin bana?, Ne zaman benim olacaksın?, Ne zaman bende kalacaksın? Cevabını söyle bana. Seni sahil koyunda bekliyorum. Gelemezsen bir martıyla haberini yolla bana!!!