[b][b]Varligimin ve yoklugunun sonunda [/b]
[b]söylenebilen tek suskunluktun sen... Ömrümün son demlerine [/b]
[b]yakisan son sözdün. Ben seni hiç söylemeyecek, yazmayacak, [/b]
[b]anlatmayacaktim... Bir sir olmaliydin duvarimdaki suretinle [/b]
[b]yalniz benim aramda. Sandallara gül.... gül doldurmaliydin ve bir [/b]
[b]bir tutusturup denize salmaliydin ben sonlardan sana selam edince... [/b]


[b]Uçurumlar esiginde dururum bir an. Yanik bir türkü olur [/b]
[b]dudaklarimda; eski, çok eski bir gülüs gibi kalan.. Geçtigim ve [/b]
[b]belki de geçmedigim o yollardan yeni asklar gelir simdi çiglik [/b]
[b]çigliga... Elleri titrer hasretin vuslatlarin koynunda.. Bir ben [/b]
[b]böyle ne diyecegini bilmez kalirim ortalarda... Bir ben böyle [/b]
[b]bunalmis, bikkin... [/b]


[b]Turuncu balkonlu evlerin pencerelerinde yine her mevsim taze çiçekler [/b]
[b]kalsin.. Bana düsen son suskunluk, bana düsen son yalan (da) [/b]
[b]burada denize hiç kavusamamis nehirlerin kederi ile yasansin... [/b]


[b]Kaçinilmaz yoklugumun kiyisindan ben simdi dünyada benden [/b]
[b]hatira bilinecek olan son sözleri yazdim. Sana adanmis bir [/b]
[b]yürekten baska neydim? [/b]


[b]Var olmayan sana yana yana yoklugumun girdabina kapildim.. Ah! [/b]
[b]Ask! Bu mudur hep senin alinyazin! [/b]


[b]Siirler, okunmaya vakit bulunmamis kitaplar bas ucumda duran... [/b]
[b]Çantamdaki bahar.. defterlerin arasinda unutulmus güller, postada [/b]
[b]mektuplar... [/b]


[b]Uzakta bir sehrin issiz kaldirimlarinda unutulmus, ayaklar [/b]
[b]altinda yipratilmis onurlu hatiralari askin... ahh dallari [/b]
[b]agaçlarin... Dalgalarin selamini dallarda serçelere getiren [/b]
[b]yanlis rüzgârlar da bu matemli sessizlige katilsin... [/b]


[b]Ve bir gül olsun yanginlardan arta kalan! Bu sehir yansin, hiç [/b]
[b]acima! [/b]
[b]Ve ardimdan yalniz cevapsiz sorularim aglasin... [/b]
[b]Sevdamin adi, [/b]
[b]Kaderde sakli, [/b]
[b]Kalsin! [/b]
[b]Iste sana son sözüm bu, [/b]
[b]Sen benim tek yalanimsin... [/b]