kendini bir alacakaranlıkta bulduğunda gitmeli.
ardına bakmadan sessizce terk etmeli şehri.
çizgiler anlamını yitirip de sahte gülüşlere boyandığında resim..
kalmak için bir nedenin kalmadığı soğuk bir kış akşamı.
evini, işini,ilişkilerini belkide sevgilini.
ama ne olursa olsun artık bu şehirden gitmeli.
yanına en sevdiğin fotoğraflarını almadan,ruhunu arındarırcasına çıplak..
çıkarmalı üstüne yapışmış buhran giysileri.
daha giderken unutmalı bütün isimleri..
terk etmek ne kadar zor olsada görmeden gerçekten gülemeyeceğin günleri
bu şehirden gitmeli...