Bir g?n i?imden gittin, anlad?m. Nereye gitti?in de?ildi ?nemli olan... Kiminle gitti?in, hangi havay? soludu?un, hangi ?ehrin, hangi soka??nda y?r?d???n ?nemli de?ildi. Sen i?imden gitmi?tin... ??imde ne varsa bana ait, seninle gitmi?ti.
Renklerim, ruhumdaki yaz, g?ne?im gitmi?ti.
“Bana kalan,
Beni kalans?z b?len bu ?ehir.
Ah! bu ?ehir, yalan ?ehir”
demek isterdim; ama yalan olan sendin. Benim yaratt???m, inanmak i?in y?llar?m? harcad???m kocaman bir yaland?n sen. Ger?ek oldu?unu g?rd?m. Sen gittin...
Asl?nda i?imden giden sevgili de?ildi. Ben sadece, yalan?ma inanm??t?m. O, ger?ekti... A?k bitmi?ti. D???n?yorum da acaba a?k, ruhumuzun derinliklerinde yarat?lan koca bir yalan m?? ?iirde, m?zikte ya da s?zde, nerede a?k varsa orada bir de yalan yok mu? A?k ve yalan, g?zel ile ?irkin, iyi ile k?t? gibi birbirini besleyen, de?i?tiren ve d?n??t?ren; biri olmadan di?eri varolamayan ya da anlams?z kalan evrimin temel dinamiklerinden ikisi olabilir mi? Ya da a?k, yalana sesde? mi? “Seni seviyorum” derken, asl?nda i?imizde yaratt???m?z en g?zel yalana ?vg?ler mi d?z?yor, kendimize olan hayranl???m?z? m? dile getiriyoruz?
“Bir g?n i?imden gittin, anlad?m.”
A?k, uydurdu?umuz en g?zel yalan! Ve a?k, yalan varsa a?kt?.
?nsan?n do?as?nda var. Do?rular ne kadar da az cezbeder bizi. Yasakl? ya da yanl?? ne varsa, yapt?klar?m?z hanesine yazmak isteriz. Durduralamaz bir d?rt?d?r bu. Yalan? bazen istem d??? kullan?r?z. S?yleyen biz de?ilizdir ama, s?yleten ta kendimizdir.
??imizdeki yasakl? kimliktir O:
M?lkiyet duygusu ve egosu ola?an?st? geli?mi?; ihtirasl?, doyumsuz ve a?ka her zaman haz?r. Pembedir, mavidir ve daha ?ok k?rm?z?. C?v?l c?v?ld?r, yerinde duramaz. Yaz gibidir: Islak ve s?cak. Zaaflar? vard?r, yasak ve g?zel olan her?eye. O cennetteki en g?zel meyveyi tadan, ilk ihaneti ger?ekle?tirendir. K?sacas? O, ya?ayan taraf?m?zd?r. En g?zel an?lar?m?z, en heyecanl? anlar?m?zd?r...
Bir g?n i?imden gittin, anlad?m. Nereye ve neden gitti?in de?ildi ?nemli olan... Kiminle gitti?in, hangi havay? soludu?un, hangi ?ehrin, hangi soka??nda y?r?d???n ?nemli de?ildi. Sen i?imden gitmi?tin... ??imde ne varsa bana ait, seninle gitmi?ti
Renklerim, ruhumdaki yaz, g?ne?im gitmi?ti.
“Bana kalan,
Beni kalans?z b?len bu ?ehir.
Ah! bu ?ehir, yalan ?ehir”
demek isterdim; ama yalan olan sendin. Benim yaratt???m, inanmak i?in y?llar?m? harcad???m kocaman bir yaland?n sen. Ger?ek oldu?unu g?rd?m. Sen gittin...
Asl?nda i?imden giden sevgili de?ildi. Ben sadece, yalan?ma inanm??t?m. O, ger?ekti... A?k bitmi?ti. D???n?yorum da acaba a?k, ruhumuzun derinliklerinde yarat?lan koca bir yalan m?? ?iirde, m?zikte ya da s?zde, nerede a?k varsa orada bir de yalan yok mu? A?k ve yalan, g?zel ile ?irkin, iyi ile k?t? gibi birbirini besleyen, de?i?tiren ve d?n??t?ren; biri olmadan di?eri varolamayan ya da anlams?z kalan evrimin temel dinamiklerinden ikisi olabilir mi? Ya da a?k, yalana sesde? mi? “Seni seviyorum” derken, asl?nda i?imizde yaratt???m?z en g?zel yalana ?vg?ler mi d?z?yor, kendimize olan hayranl???m?z? m? dile getiriyoruz?
“Bir g?n i?imden gittin, anlad?m.”
A?k, uydurdu?umuz en g?zel yalan! Ve a?k, yalan varsa a?kt?.
?nsan?n do?as?nda var. Do?rular ne kadar da az cezbeder bizi. Yasakl? ya da yanl?? ne varsa, yapt?klar?m?z hanesine yazmak isteriz. Durduralamaz bir d?rt?d?r bu. Yalan? bazen istem d??? kullan?r?z. S?yleyen biz de?ilizdir ama, s?yleten ta kendimizdir.
??imizdeki yasakl? kimliktir O:
M?lkiyet duygusu ve egosu ola?an?st? geli?mi?; ihtirasl?, doyumsuz ve a?ka her zaman haz?r. Pembedir, mavidir ve daha ?ok k?rm?z?. C?v?l c?v?ld?r, yerinde duramaz. Yaz gibidir: Islak ve s?cak. Zaaflar? vard?r, yasak ve g?zel olan her?eye. O cennetteki en g?zel meyveyi tadan, ilk ihaneti ger?ekle?tirendir. K?sacas? O, ya?ayan taraf?m?zd?r. En g?zel an?lar?m?z, en heyecanl? anlar?m?zd?r...
Bir g?n i?imden gittin, anlad?m. Nereye ve neden gitti?in de?ildi ?nemli olan... Kiminle gitti?in, hangi havay? soludu?un, hangi ?ehrin, hangi soka??nda y?r?d???n ?nemli de?ildi. Sen i?imden gitmi?tin... ??imde ne varsa bana ait, seninle gitmi?ti