BU MEVSİM
Bu mevsim bu hasreti bitiremez gülüm
Volkan gibi patlıyor içimde bu sancı
Dünya yörüngesinden çıkmış gibi
Ve ben alabildiğine perişan bakıyorum aynalara.
Dışarıda kar yağıyor.
Bütün kainat bembeyaz olmuş
Yalnız tekerlek izleri karanlık bir kuyu misali.
Takip etsem beni sana getirir mi acaba
Bu mevsimde dışarda kaldırımlar üşür
İnsanlar üşür ve sokak köpekleri dolaşır kendi sokaklarında
Ben de senin yüreğinin dışında, dışardaymış gibi üşüyorum
Ellerimi kokacağım bir cebim bile yok köpek misali..
Bu mevsim öyle bir mevsim ki gülüm, anlatılmaz
Ağaçlar tek tek dökerler yapraklarını kimseler görmez
Kuşlar hiç yaşamamış gibi buralarda, kanat çırparlar uzaklara
Bir ayrılık yeli eser bu mevsimde buralarda kimse bilmez...
Seni unutmak gibi bir lüksüm yok şimdilerde
Hiç olmayacakmış gibi de görünüyor zaten...
Bu hasretlik bu mevsim soldurmazsa beni,
Başka bir mevsime saklarım ölümü belki kim bilir..
Bu mevsimde ayrılık çöker bu şehre
Aşıklar ağlamaz olurlar sevdiklerinin ardından
Çünkü giden sevgilinin yoktur bir gölgesi
Çünkü güneş doğmaz bu mevsimde bu şehre.
Ağlıyorum gülüm ayıplama sakın
Bu kadar sevebilsen bir insanı
Sen de ağlardın bu mevsimde, bu şehirde
Senin de doğmazdı hiç bir vakit odana güneşler.
Bu mevsim ağlatmaz insanı ama sen bilmezsin
Akacak yaşların kalmamıştır akmaya mecali çünkü.
Bu mevsim soğuktur, üşütür en has adamı bile
Üşüyorum hasretinden nerdesin gülüm bu mevsim...
[/SIZE]