Bir kağıt ve bir kalem önümdeKalbimdekileri yazmak isterken
Kalem bile ağlamaktan mürekkebini kurutmuş
Üstelik hüzünlü mısralarda ucunu kırmış
O bile dayanamamış bu acıya
Peki ben nasıl hala yaşıyorum
Bunu defalarca sordum kendime
Cevabı aynı soruda gizliymiş
Farkına vardım ama geç oldu biraz
Bir gençlik kadar... sadece
Oysa tatlı bir rüyaydı yaşam
Sadece ben vardım hayatta
Diğerleri ise bambaşkaydı yaşamımda
Bir tek ben mutluydum hayatta
Başkası yoktu mutluluğumu anlayabilen
Farketmem zor oldu bunu
Çok zor hem de...
İnsanlar hayatımdan, mutluluğumdan
Çalıp götürürken ben onları hala seviyordum,
Oysa hepsi yalanmış...
Yalanmış insanların sevgisi, gerçekliği
Yaşam için savaşmak gerekiyormuş
Belki de yapabilirim dedim
Ayaklarımın üstünde durabilirim
Kimseye muhtaç olmadan
Kimseye laf söylettirmeden
Kendi başıma yeniden mutluluğumu kazanabilirdim
Yapabilirdim...
İnanıyordum kendime
Ama bazen yanılabiliyor insan
Bunu da öğrendim hayattan...
Daha bir çok şey gördüm, yaşadım
Tutundum hayata ve sarıldım tüm gücümle
İnandığım şeylerin hepsini başardım
Gel gör ki bazı şeylere gerçekten gücü yetmiyor insanın
Hele de elle tutulabilir bir şey değilse bunlar
En güzel sevgileri serptim kalbime
Büyüttüm onları insanlara dağıttım
En tatlı gülümseyişler açtı yüzümde
Yeniden gülümsettim herkesi yeryüzünde
Bir de sihirli bir şey duydum çevreden
"Aşk" diye seslenirlerken işittim birden
Gün geldi onu da yaşadım
Bir yerde, bir kişide, bir isimde
Yalnızca bir kalpte,
En güzel sözleri işittim ondan
En mutlu anları yaşadım hayatta
Sevginin doruğunu
Aşkın ne olduğunu
Ve bir canın bir cana
Sadece sevdiği için feda olabileceği anladım
Bir hayatın bütün tatlarını yaşadım
Acı, hüzün, mutluluk, sevgi
Bir de onun sevgisi
Tanımlanırsa: "Aşk", diye geçer kendisi.
