gurbetin sahilinde,
gurbetin çayını içmekteyim,
gurbetin bacaları tütüyor kara, mavi,
gurbetin gemileri geçiyor kalabalık,
martılar bile gurbete dair uçuyor buralarda,
deniz alabildiğine, gurbet kokuyor.
ben bile burada,
gurbetim kendime.
yalnızım,
sensizim,
üstelik bensizim.
sen olmayınca yanımda
ben de olmuyor ki sevgili
alıp götürmüşsün beni yanında.
ya da gelirken,
köyümün topraklarında ben bırakmışım
“kendimi” sana.
yalnız kalmayasın diye,
avunasın diye,
en çok ta,
unutmayasın diye! ! !
ben ancak seni düşünmeyi getirmişim kendimle,
seni düşündüğüm zaman kavuşmuşum bana,
seni özlediğim zaman mutlu olmuşum.
işte bu yüzden
çıkaramadım içimden hayalini,
aklım senden yana,
sendeki baharlardan yana,
gözlerinden yana! .....
ahh!
gözlerin geçiyor gözlerimden yine
karlar erimemişken daha
tomurcuk patlatan baharlarda
pembe çiçeklerin ardından göğeren,
badem çağlasına benzerdi gözlerin.
yeşille beyazın buluştuğu yerlerde
kar çiçekleri olurdu sarı, mavi.
en çok ta beyaz kardelenler.
kardelenler bile gözlerine bakınca utanırdı,
senin gibi,
hep beklerdim,
buğulu toprak kokusunda;
........gelişini,
...............gözlerini,
....................ahh o gözlerini! ....
umudum hiç bitmezdi beklemekten yana,
yorulmazdım hiç,
usanmazdım....
hava karadıkça hafiften karşı yamaçlarda,
mor dağlar döşenirdi birer birer
dallar eğilirdi yere sükutla,
çocuk sesleri gelirdi kulağıma,
buradaki martı çığlıkları gibi,
akşam kuşlarının sesi gelirdi.
ben hep beklerdim orada,
seni beklerdim,
şimdiki gibi...........
Bir Ay, Bir Yıl, Beş Yıl ......