Cam fanus içinde yaşatmaya çalıştım aşkı.

Çok büyüktü, taşıyabilmek için küçülttüm, karton kabuk yaptım.

Gittiğim her yere götürüp, kaldığım her yerde yanımda olduğunu bilmek istedim.

Kırılgandı, hassasdı, yalnızdı.

Sakladım, korumaya çalıştım.

Bıraksam bozulacaktı tılsım, kırılacaktı.

Kırıldı.

Doruklardan akıp gelen bir çay olduğunu düşündüm aşkın.

Kendi haline bıraksam büyüyecek, ivme kazanacak, karışıp diğer sulara, büyük sularda bitirecekti kendini.

Tutmaya çalıştım bu yüzden onu.

Setler, duvarlar ördüm, kendi halinde akacağı yeni yollar açmaya çalıştım.

Tutamadım, yetmedim.

Aktı gitti avuçlarımdan.

Aşk bir çığlıktı, bağıramadım.

Sıcak bir şeydi, ısınamadım.

Kucaktı, sarılamadım.

Aşk bir şeydi, neydi?

Bir yerdeydi, nerde?

Nasıldı?

Ne zamandı?

Anladığımda:

Hiçbirşeydi Aşk!

Herşeyimi alıp giden..!

TeşekkürLer güzeLdi..

bende senin imzan için aynı şeyi düşünüorm

aşkın hiçbirşey olduğunu anlamak
nedendir bilinmez her zaman herşeyinizi alınca farkedilir...
ama iş işten geçmiş ve olan olmuştur...
çok güzel anlatımdı asya yüreğine sağlık...

yaklaşımların süper

o süperlik konularından ileri geliyor

sen konularım var die muhattapsın benne yani

yok canım sende daha neler...
sadece konularına yaptığım yorumlardan bahsediyorum...
ben senle yüreğin için sen olduğun için muhattabım...
insan üzerindekilerle değil içindekilerle sevilir görüşündeyim...
yani yüreği için insan sevenlerdenim

sefdim seni
beni tanıyanlar alışkanlık yaptıımı bilio övünmek gibi olmasın
sendedemi yaptım alışkanlık

alışkalıklar çok farklıdır bende alışkanlık değilsin...
alışkanlık olsa hiçbir konuna fire vermeden yorum yapardım...
ama dikkatini çekiyosa sadece hoşuma giden konulara yapıyorum...
ben sadece değerli bir insan olduğuna inanıyorum...
ve sana hakettiğini vermeye çalışıyorum...

ammada konuştum haa...