“Kimse unutmaz kimseyi, unuttum dese de”
Kalınca bir başına bir tenhada
Dudaklar kapalı dudaklar suskun
Eller kendi kelepçelerinde
Ayakları bukağıya vurulmuş atlar gibi
Kaldırıp atamaz çakılı kalınan yerden
Kimseyi hiçbir şey…
Rüzgârdı buluttu yağmurdu işlemez
Gözler hep bir noktada ötelerde
Tek tek çıkar gelirler yerlerinden unutmalar
Bir deniz kenarında belki de
Nadasa alınan hayatlar gibi
Geçip giden kayıklar gemiler yelkenliler
Gözlerden geçerler
Gözlerden giderler
Bir tanıdık sima takılır mı ki!
Ağlara, gözlerde açılan
Pul pul balıkların neşesinde…
Düşüncelerle
Beklenenler
Öte yandan gelse de,
Omuzlardan kavrayan bir el sarsar mı?
Uyandırır mı?
Bütün uyuşukluktan
Sessiz bir yerinden kalkışın öncelerinde
Sessiz bir yerinden gidişin öncelerinde
Dönüş başlar akşamdır
Yalnız soğuk duvarlara doğru…
Her milimetresi ezberlenmiş,
Bakışlarda resimlenmiş anlamsız duvarlara
Kimlikleri unutarak ki
Unutmak aslında
Bu olsa gerek,
Unutmak kendimizi
Unutmaz kimse kimseyi kendinden başka…
Kalınca bir başına bir tenhada
Dudaklar kapalı dudaklar suskun
Eller kendi kelepçelerinde
Ayakları bukağıya vurulmuş atlar gibi
Kaldırıp atamaz çakılı kalınan yerden
Kimseyi hiçbir şey…
Rüzgârdı buluttu yağmurdu işlemez
Gözler hep bir noktada ötelerde
Tek tek çıkar gelirler yerlerinden unutmalar
Bir deniz kenarında belki de
Nadasa alınan hayatlar gibi
Geçip giden kayıklar gemiler yelkenliler
Gözlerden geçerler
Gözlerden giderler
Bir tanıdık sima takılır mı ki!
Ağlara, gözlerde açılan
Pul pul balıkların neşesinde…
Düşüncelerle
Beklenenler
Öte yandan gelse de,
Omuzlardan kavrayan bir el sarsar mı?
Uyandırır mı?
Bütün uyuşukluktan
Sessiz bir yerinden kalkışın öncelerinde
Sessiz bir yerinden gidişin öncelerinde
Dönüş başlar akşamdır
Yalnız soğuk duvarlara doğru…
Her milimetresi ezberlenmiş,
Bakışlarda resimlenmiş anlamsız duvarlara
Kimlikleri unutarak ki
Unutmak aslında
Bu olsa gerek,
Unutmak kendimizi
Unutmaz kimse kimseyi kendinden başka…
