Korktum bu savastan, kactim kalbine saklandim, en guvenli yer sandim...
özür dilerim sevgilim!
o kalbin ihanet yuvasi oldugunu farkedemedim, kendi cehennemimde yanip kavrulurken, serinligin pesinde sigindigim yerden, gercek sanip gordugum ruyalardan uyandirdigin icin;
Tesekkur ederim sevgilim!
Hic gormedin degilmi, hic hissetmedin beni, sevdam oyle usuldu, öyle derindiki, hic bilmedin, belki de bilmeyi hic istemedin, bu yuzden hep mutsuz son yazdi romanlarimin sonunda...
Asik oldugum kente bile dusman kesildim,kacisim bu yuzden o sehirden, kacarken almadim bavuluma aski, ama yinede pesimden suruklemisim...
keske hic yasanmamis olsaydin, kacak sevdalarimin pususu olmasaydi yuregin, sen de son bulmasaydi umutlarim, korkmasaydim baska kalpler siginmaktan, kacmasaydim baska sevdalardan...
Simdi tum tumcelerim uc noktayla bitiyor...sonu yokmus gibi davraniyorum, bitmemis gibi, koyamiyorum noktalari, korkuyorum... her defasinda yeniden cumleye baslamak belki de asil korkum, hic yeni cumlem yok henuz... ve gozlerin, civilenmis her satirima, her harfime, öyle belirgin ki izleri, bakmaya korkuyorum, okumaya cesaretim yok...
Cik git artik ruyalarimdan, yikma kentlerimi daha fazla, gerilla savaslarina gucum yok, tek siginagim savastigim cepheyken, GIT nolur!...Harabeyim artik, GIT.....
Teslim olmak ölumdur, GIT !