Sevmek; sevilesi en güzel duygu...
Sevmek; can verilesi bir yar için sevmek...
Sevmek; canana can olup sadaka vermek canından özge canana canını...
Hissetmek onun ayağına batan dikenin acısını yüreğinde, bir ahında binlerce aha gark olmak...
Aşkı tarife haddi olduğunu zannedenler böylesi demişlerdi sevmek hakkında. Onlar mı yalan söylediler bize, biz mi yanlış anladık? Ya da doğru anladık da işimize mi gelmedi sevmek? Evet, evet işimize gelmedi böylesi sevmek, ölesiye sevmek... 'ben' den özge 'ben' i 'ben' bilmek; işimize gelmedi elbette. Çünkü sevmek; belaya talip olmaktı, acıyı istemekti, arzulamaktı yanmayı. Biz göze alamadık, korktuk, kaçtık ve hiç, hiç sevemedik.
Biz sevemeyiz arkadaş; çünkü canımız tüm cananlardan kıymetlidir.
Biz sevemeyiz arkadaş; çünkü sevmek hiç cüzdan doldurmuyor.
Biz sevemeyiz arkadaş; çünkü biz korkağız, biz, biz... anla işte... Biz acıya 'buyur gel' diyemedik. Biz 'seni seviyorum' u dillerimizle söyledik. Dilimizin kemiği yok arkadaş, bugün sen dediğimize yarın öbürü deriz; anla arkadaş; biz ödleğiz. Çünkü biz sevemedik, sevemeyiz.
Bırakıp gitmeler de zor değil artık, zoru görünce 'hadi bana eyvallah' demeler neden sıklaştı zannediyorsun, söylemiştim arkadaş... Ben yokum bu sevdada, gelemem zora, beni bırak bana, bende verecek ben yok sana, anlasana... Anlayamadık ama anlaşılmayı bekledik hep. Çünkü biz ya akılla ya da mideyle sevdik; şu yürek dedikleri şeyle sevemedik sevdayı. Önce iş dedik, aş dedik, para dedik; ama sevda beklemedi, biz de aramadık bir daha. Sevda isimli sokaklardan dahi geçmez olduk. Sevda dediklerimiz; aldatmaca üzerine kurulmuş düzmeceler oldu sadece. Biz sevemedik sevilesi bir yari, sevilesi en güzel duyguyla. Biz sevemeyiz arkadaş, biz ancak aldatmasını biliriz bir de kaçmasını...
Biz sevseydik oysaki Mısır'daki Yusuf'un kokusunu, Kenan'dan duyardık. Biz sevseydik; Yusuf kokulu bir iffet gömleği, körelmiş yüreklerimizin gözünü açardı da aleme bakardık, alemi sevgi üzerine yaratanı görmek için. Biz sevseydik; Züleyha'nın pişmanlığını duyardık bir yırtık parçasında bile...
Biz sevseydik belki de meryemvari bir edayla; 'alnım ak, bu sevda Allah'tan, melekler dahi şahit' derdik. Yüreklerimizi çarmıha gererdik; İsa yar yücelere yücelsin diye. Biz sevseydik; Muhammedi bir muhabbetle, ayakkabılarımızdan sızan kanlar gülistana çevirirdi Taif yollarını. Biz sevseydik var ya... Arkadaş sen bile tahmin edemezsin neler olacağını.
Ama arkadaş biz korkağız, ödleğiz, mihmandarlık edemeyiz acıya, yar veremeyiz yüreğimizdekileri atıp da sevdaya...
Ah arkadaş, bir de sevseydik var ya...
Sevmek; can verilesi bir yar için sevmek...
Sevmek; canana can olup sadaka vermek canından özge canana canını...
Hissetmek onun ayağına batan dikenin acısını yüreğinde, bir ahında binlerce aha gark olmak...
Aşkı tarife haddi olduğunu zannedenler böylesi demişlerdi sevmek hakkında. Onlar mı yalan söylediler bize, biz mi yanlış anladık? Ya da doğru anladık da işimize mi gelmedi sevmek? Evet, evet işimize gelmedi böylesi sevmek, ölesiye sevmek... 'ben' den özge 'ben' i 'ben' bilmek; işimize gelmedi elbette. Çünkü sevmek; belaya talip olmaktı, acıyı istemekti, arzulamaktı yanmayı. Biz göze alamadık, korktuk, kaçtık ve hiç, hiç sevemedik.
Biz sevemeyiz arkadaş; çünkü canımız tüm cananlardan kıymetlidir.
Biz sevemeyiz arkadaş; çünkü sevmek hiç cüzdan doldurmuyor.
Biz sevemeyiz arkadaş; çünkü biz korkağız, biz, biz... anla işte... Biz acıya 'buyur gel' diyemedik. Biz 'seni seviyorum' u dillerimizle söyledik. Dilimizin kemiği yok arkadaş, bugün sen dediğimize yarın öbürü deriz; anla arkadaş; biz ödleğiz. Çünkü biz sevemedik, sevemeyiz.
Bırakıp gitmeler de zor değil artık, zoru görünce 'hadi bana eyvallah' demeler neden sıklaştı zannediyorsun, söylemiştim arkadaş... Ben yokum bu sevdada, gelemem zora, beni bırak bana, bende verecek ben yok sana, anlasana... Anlayamadık ama anlaşılmayı bekledik hep. Çünkü biz ya akılla ya da mideyle sevdik; şu yürek dedikleri şeyle sevemedik sevdayı. Önce iş dedik, aş dedik, para dedik; ama sevda beklemedi, biz de aramadık bir daha. Sevda isimli sokaklardan dahi geçmez olduk. Sevda dediklerimiz; aldatmaca üzerine kurulmuş düzmeceler oldu sadece. Biz sevemedik sevilesi bir yari, sevilesi en güzel duyguyla. Biz sevemeyiz arkadaş, biz ancak aldatmasını biliriz bir de kaçmasını...
Biz sevseydik oysaki Mısır'daki Yusuf'un kokusunu, Kenan'dan duyardık. Biz sevseydik; Yusuf kokulu bir iffet gömleği, körelmiş yüreklerimizin gözünü açardı da aleme bakardık, alemi sevgi üzerine yaratanı görmek için. Biz sevseydik; Züleyha'nın pişmanlığını duyardık bir yırtık parçasında bile...
Biz sevseydik belki de meryemvari bir edayla; 'alnım ak, bu sevda Allah'tan, melekler dahi şahit' derdik. Yüreklerimizi çarmıha gererdik; İsa yar yücelere yücelsin diye. Biz sevseydik; Muhammedi bir muhabbetle, ayakkabılarımızdan sızan kanlar gülistana çevirirdi Taif yollarını. Biz sevseydik var ya... Arkadaş sen bile tahmin edemezsin neler olacağını.
Ama arkadaş biz korkağız, ödleğiz, mihmandarlık edemeyiz acıya, yar veremeyiz yüreğimizdekileri atıp da sevdaya...
Ah arkadaş, bir de sevseydik var ya...