anlamsızlığın eşiğindeyim
sensizlik bir uçurum sanki
bir adım atsam yok olmak var
sana varış bu olsa gerek
uçsuz bucaksız göğünde özgürce uçmak
bırakmak yüreğimi o yardan
anlamıyor kimse
yada anlatamıyorum duygularımı
isteğim çok şey mi hayattan
bir yudum sevgi
azıcık mutluluk
suskunluğum bundan
sakın üzerine alınma sen
isyanım ,öfkem sana değil
sensizlik canımı yakıyor olsa da
her gecenin sabahında yolladığın kelebeğin
kanadında buluyorum umudu
doğan güneşte sakladığın sevginle
her yeni güne açıyorum gözlerimi
uçurumun kenarından bakmaksa hayat
sana varış için bir adım atmaksa
burdayım
en kıyısında hayatın
çiçek olup açıyorum
her yok oluş bir başlangıcı doğuruyor
solan her dalımdan bir tohum daha düşüp toprağa
sevgini filizlendirmeye devam ediyor sonsuzlukta

alıntı