Pencerenin camını ıslatan yağmurun sesi altında ses-sizce seni düşünüyorum bu akşam.Her yağmur yağdığında,ya da havalar soğuk olduğunda seni daha çok özlüyorum.
İlk tanışmamız yağmurlu bir günde olduğu için mi, yoksa yağmurun başka bir anlamı mı var sevgiyle bağlanmış ar- kadaşlıklarda? Ayrılık olduğunda sana olan sevgimi daha iyi anlıyorum.
Aslında sana olan sevgimde ne bir azalma var ne de bir artma.Sadece ayrılıklarda sevgiye daha çok ihtiyacımız olduğunu görüyorum.Uzak ayrılıklar sevgileri daha da güçlendiriyor ama yine de hiçbir zaman ayrılığı sevmedim.İnsan kendini bir boş- lukta,ıssız bir adada yalnız,kimsesiz ve zavalı hissediyor ayrı kaldığı zaman sevdiğinden.
Dayanacak duvar arıyor umutsuzca.Bugünlerde kendime çok kızmaya başladım; "Madem onu unutmayacaktın niye ayrılık kararı aldın " diye kendi kendime soruyorum.Cevaplarını bulamadığım buna benzer soruların ağırlığıyla yere çöküyorum. Bütün sorunların ortasında kalmış ve senin olmadığın bir hayatı yaşamak için mi hayata devam edeceğim?
Zaman,ayrılıklarda neden bu kadar geç akıyor? Yada niye bana böyle geliyor? Unutmak,yaşanılan bir duygu ise ben niye seni unutamıyorum? Unutanlar nasıl unutuyor? Ben mi seni çok sevdim,yoksa unutanlar mı hiç sevmemiş?
İradem mi çok zayıf,sana olan sevgim mi çok? Bugünden geleceğe baktığımda seni hiç bir zaman unutmayacağımı düşünüyorum.Bunu zaman gösterecek. Sana bu mektubu yazıyorum ama sana gönderecek cesareti bulup bulmayacağımı da şu an bilmiyorum.
Bildiğim bir şey varsa o da seni hala unutamadığım...
İlk tanışmamız yağmurlu bir günde olduğu için mi, yoksa yağmurun başka bir anlamı mı var sevgiyle bağlanmış ar- kadaşlıklarda? Ayrılık olduğunda sana olan sevgimi daha iyi anlıyorum.
Aslında sana olan sevgimde ne bir azalma var ne de bir artma.Sadece ayrılıklarda sevgiye daha çok ihtiyacımız olduğunu görüyorum.Uzak ayrılıklar sevgileri daha da güçlendiriyor ama yine de hiçbir zaman ayrılığı sevmedim.İnsan kendini bir boş- lukta,ıssız bir adada yalnız,kimsesiz ve zavalı hissediyor ayrı kaldığı zaman sevdiğinden.
Dayanacak duvar arıyor umutsuzca.Bugünlerde kendime çok kızmaya başladım; "Madem onu unutmayacaktın niye ayrılık kararı aldın " diye kendi kendime soruyorum.Cevaplarını bulamadığım buna benzer soruların ağırlığıyla yere çöküyorum. Bütün sorunların ortasında kalmış ve senin olmadığın bir hayatı yaşamak için mi hayata devam edeceğim?
Zaman,ayrılıklarda neden bu kadar geç akıyor? Yada niye bana böyle geliyor? Unutmak,yaşanılan bir duygu ise ben niye seni unutamıyorum? Unutanlar nasıl unutuyor? Ben mi seni çok sevdim,yoksa unutanlar mı hiç sevmemiş?
İradem mi çok zayıf,sana olan sevgim mi çok? Bugünden geleceğe baktığımda seni hiç bir zaman unutmayacağımı düşünüyorum.Bunu zaman gösterecek. Sana bu mektubu yazıyorum ama sana gönderecek cesareti bulup bulmayacağımı da şu an bilmiyorum.
Bildiğim bir şey varsa o da seni hala unutamadığım...
(