Bitti…

Bu son çığlık, benden yana…
Son haykırış…

Kapatıyorum sayfamı…
Seni yazmak geceler boyu, sana bile fazla..
Taşıyamazsın cümleleri..

Bu son…

Vazgeçmek, kendime verdiğim en kolay ceza…!

Tükenişimi izlemeni istemiyorum…
Bu sefer ben terk ediyorum seni…

‘’Seviyorum’’ ve ‘’Gidiyorum’’…

Sevmek ve gitmek…

Sana yakışır bir sevgi bu…
Al, sana yakışanı ve çek git sevmelerimden…!

Sen beni değil, ben seni gönderiyorum bilinmezliklere…
Sana dair ne bir yazı ne bir gözyaşı…
Sen diye birşey yok ki umutlarımda…

Sen bugüne özel bir dünya..
Ben o dünyanın içinde, sana yabancı bir şehir..

Şehrimin ışıklarını sönduruyorum, sana rağmen…
Seni öğütüyorum kalbimde,

keşkelere yer vermeden…!

Sana ölüyorum, yeniden doğmak adına!

Bir kez daha olmayacak!
Alıştır benden gelen son cümlelere kendini…

Ben diye birşey yok sende…

Şimdi, seni bitiriyorum her nefeste…

Bil ki;Seni ‘’sana’’ hapsediyorum, bana rağmen…

emeğine yüreğine sağlık...

teşekkürler atilla...
güzeldi....

t$kLer aßi

sigara gibi her nefeste içine çekmek ve semaya duman duman üflemek gibi
erken bittiğinde ise tadına doyulamamanın verdiği mutsuzluk


ne demiş '' isterdim yeniden doğmak yada hepten yok olmak
isterdim daha iyi olmak, bir melek gibi kanat açıp dağlara uçmak''

bu dünya da yaşamak izne tabi