Yitik bir şehri yazdım dün gönlüme, sevdaları yitirdiğim
Masumluğu vardı bu gece, yine sehrin ışıklarıyla
insanı kendine çekip sonrada birden hüzne boğan sehir
Martıların gölgesinde kalan sessizliği dinledim sabah ezanlarıyla...
Güneşin batışıyla denize vuran yüzünü gördüm dün
içimde neler varsa o an attım denize hıçkırıklarla
Denizin dibi okadar dolmuş ki
Her damlamda yayıldı umutlarım
Ellerimi sımsıkı tuttuğun Kulağıma bir şeyler fısıldadğın yerde oturdum biraz
gördüklerim içimi öyle titrettiki
Sanki hiç görmediğim hüznü gördüm
İçimden boşaltmak istedim bütün acıları olmadı
Deniz güneş batarken birden içimdeki kora dönüştü
Oturduğum bank bedenime yapıştı öylece kaldım
Tam kız kulesinin karşısında
batan güneş birden yüzüme vurdu
Yollarda sokak lambaları bir den yandı
Gözlerin vurdu, yaşlı gözlerime
sessizlikte akıttım göz yaşlarımı
Eskisi gibi asabi değildi sensizlikte içtim son sigaramı
Dumanı içimi öyle yaktıki
Dün aşkın kentinde ayrılığı yasadım geç saatlere kadar
Öyle sessizce, dayanacak gücüm kalmadı
Elimde bir türlü atamadığım bu son deyipte yaktığım sigaram
Sensizliği çektim aslında içime
Evlerin ışıkları yavaş yavaş sonmuş
Yeni bir güne hazırlanıyordu Yedi tepeli
Yine sana hasretler vardı yine sana özlemler
Her adımımda yalnızlık içine çekiyor
Her çektiğim dumanda seni çekermiş gibi derinden oluyordu
Artık gidiyorum yok bu şehre söyleyeceklerim
Ben ilk defa ellerini burda kaybettim senin
İlk defa gözlerimden burda aktı yaşlar
Güzelliği paha biçilemez bir de Hüzünlü tarafını ilk defa gördüm
seni kaybettikten sonra
Gidiyorum artık kırgınlıklarla son sigaramı içiyorum son deyipte
Vakit geçmiş yine sabah ezanları okunuyor
Az kaldı gitmeme az kaldı bu şehre kırgınlıklarla veda etmeme
Bindiğim otobüste bir cam kenarında içime çökmüşken hasretin
Cama dayayıp bakıyorum sonkez geçerken
Ellerini tutup sen benimsin dediğim yere artık yok bu şehir artık yoksun sen
Bavulumun içine doldurmuşum hasretini onuda götürüyorum gittiğim yerlere
Elveda YEDİ TEPELİ elveda KAYBETTİÄžİM SEVGİLİ...
Masumluğu vardı bu gece, yine sehrin ışıklarıyla
insanı kendine çekip sonrada birden hüzne boğan sehir
Martıların gölgesinde kalan sessizliği dinledim sabah ezanlarıyla...
Güneşin batışıyla denize vuran yüzünü gördüm dün
içimde neler varsa o an attım denize hıçkırıklarla
Denizin dibi okadar dolmuş ki
Her damlamda yayıldı umutlarım
Ellerimi sımsıkı tuttuğun Kulağıma bir şeyler fısıldadğın yerde oturdum biraz
gördüklerim içimi öyle titrettiki
Sanki hiç görmediğim hüznü gördüm
İçimden boşaltmak istedim bütün acıları olmadı
Deniz güneş batarken birden içimdeki kora dönüştü
Oturduğum bank bedenime yapıştı öylece kaldım
Tam kız kulesinin karşısında
batan güneş birden yüzüme vurdu
Yollarda sokak lambaları bir den yandı
Gözlerin vurdu, yaşlı gözlerime
sessizlikte akıttım göz yaşlarımı
Eskisi gibi asabi değildi sensizlikte içtim son sigaramı
Dumanı içimi öyle yaktıki
Dün aşkın kentinde ayrılığı yasadım geç saatlere kadar
Öyle sessizce, dayanacak gücüm kalmadı
Elimde bir türlü atamadığım bu son deyipte yaktığım sigaram
Sensizliği çektim aslında içime
Evlerin ışıkları yavaş yavaş sonmuş
Yeni bir güne hazırlanıyordu Yedi tepeli
Yine sana hasretler vardı yine sana özlemler
Her adımımda yalnızlık içine çekiyor
Her çektiğim dumanda seni çekermiş gibi derinden oluyordu
Artık gidiyorum yok bu şehre söyleyeceklerim
Ben ilk defa ellerini burda kaybettim senin
İlk defa gözlerimden burda aktı yaşlar
Güzelliği paha biçilemez bir de Hüzünlü tarafını ilk defa gördüm
seni kaybettikten sonra
Gidiyorum artık kırgınlıklarla son sigaramı içiyorum son deyipte
Vakit geçmiş yine sabah ezanları okunuyor
Az kaldı gitmeme az kaldı bu şehre kırgınlıklarla veda etmeme
Bindiğim otobüste bir cam kenarında içime çökmüşken hasretin
Cama dayayıp bakıyorum sonkez geçerken
Ellerini tutup sen benimsin dediğim yere artık yok bu şehir artık yoksun sen
Bavulumun içine doldurmuşum hasretini onuda götürüyorum gittiğim yerlere
Elveda YEDİ TEPELİ elveda KAYBETTİÄžİM SEVGİLİ...