VAZGEÇTİM SENDEN
Eski bir mevsimi yaşıyor gibiyim aynı duygularla...
Canımın acıması neden? ? ?
Aslında bu değil sorulması gereken...
Belki aynı zaman diliminde, rastlantılarla bir araya gelişimiz yıllar öncesinden...
Belki yağmurlu bir havanın olması bu hüznü hissettiren..
Belki zamanın hızı karşısında bu aşk da eskidi düşüncesinden...
Kurulan hayallerin keşkeli cümlelerle bitmesinden belki de...
İnsanların olur olmadık yerde kurduğu patavatsız cümleler mi yoksa hüznümü depreştiren...
Kim bilir belki sen değil, duygular değil, kendime isyanım aslolan...
Verdiğim savaşı kaybetmiş olmak düşüncesi…
Sana saygımı yitirmek korkusu ya da sakladığım ama çıkmak için zorlayan bastırılmışlıklar içimdeki...
Nedenler ve sonuçlar aynı noktada buluşmuyor mu..
Sen seç dilediğin gibi duymak istediklerini...
Biliyorum kayıtsızlığımın sorgusunu yaptın gizliden...
Bu sefer beklediğim gibi olmadı var sanki gözlerinde, saniyelik bakışmalarda hissedilen...
Olmadı...
Yüreğimden düştün sen...
Huzurun bedeli olmalıydı elbette...
Gözden çıkarılacak, ama bir o kadar zorlayacak bir bedel..
İki yol vardı önümde ortasında durduğum;
Şimdi birisinde yürüyorum rüzgara karşı ve yüreğimde huzur...
Vazgeçtim senden...
