Katle kendimden başladım!
Katle kendimden başladım!
Ne varsa geçmişten kalan,
Paramparça olmalı!
Anılarım mesela...
Gülüşlerim mesela...
Adınla yankılanan şiirlerim...
Teninde kuruyan gözyaşlarım...
Sonra yansıması yüzünün yüzümdeki... ...
Ve sırf yüzüme çarpan yüzüm yüzünden,
Derin bir darbe bıraktım hülyamda!
Hüzünlerimin ayak sesleriyle,
Çiğnendim!
Zanlı benim!
Faili oldum tüm senli hallerimin... Şimdi anlam vermeksizin akıttığım pınarlarım var...
Kan damlıyor parmak uçlarıma, fersizliğimden... An ve an ardımda çığlıklar yükseliyor.
Pişmanlık mı?
Sanmam...
Olmasını dilediğimin düşü bitti, olacaklar yaşanıyor...
Kabul ettim her halimi ben!
Halsizliğimi mesela...
Sensizliğimi...
Sonra hissizliğimi...
Dedim ya,
Katilim ben!