Bir kutu dolusu YAŞAM gönderiyorum sana, sade bir kurdeleyle süslenmiş. Çöz kurdeleyi ve kaldır yavaşça kutunun kapağını...
Kocaman bir fırça ve bin renk koydum kutuya. Bir cennet resmi yapıp içine gir diye...
Düşler serpiştirdim gizlice, düş kurmayı unutma diye. Bir tanede elma şekeri yerleştirdim, içindeki çocuğu yeniden tadabil diye...
Güneşin batışını, billur suyun sesini, kırmızı gelinciklerin saflığını, taze ekmeğin kokusunu ve bir gülümsemenin sıcaklığını da ekledim, ruhlarımız aç kalmasın diye...
Kutuya biraz da sevecenlik koydum güçlü ol diye, çünkü acımasız olan güçsüzdür...
Beyaz bir güvercin uçup kendi kondu kutuya, barış ve özgürlüğü sunmak için...
Bir buket sevgi, bir yudum aşk ve yarım bir elma da ben koymadan edemedim, paylaşmayı hatırlayalım diye...
Sevdiklerimize onları sevdiğimizi söylemek için yarını beklemeyelim, hemen şimdi yapalım bunu diye...
İçtenliği, umudu, neşeyi, bağışlayıcılığı, özgüveni açık yürekliliği unutmadım...
Son olarak da bir kart iliştirdim kutuya...; "Bu kutunun kapağını her kaldırdığında, yaşamla ilgili yepyeni şeyler keşfedeceksin, yaşamak için yarını bekleme, al yaşamı kollarının arasına ve sımsıkı sarıl.
Yaşamdan yalnızca almak yerine ona bir şeyler ver, KISACASI BÜTÜNÜYLE İNSAN OL." Unutma, yaşam dokuması henüz tamamlanmamış, olağanüstü güzellikte bir duvar halısıdır ve sana ait olan küçücük boşluğu yalnızca sen doldurabilirsin