Belki de demek istediğim, kim bilir..
Sokaklar boyunca aradığım,
Kaldırımlar ve kelimesiz insanlar,
Ne dersin?



Bir masal gibi anlattığım...


Yağmurlar seni bana getirir, ne güzel.
Gör ki,
Kendimi toprak etmişim..
Oysa ben, gözlerindeki sarhoşun,
Cebinde duran son şişesindeyim..



Al beni, çek damarlarına...



Ben ki,
Yollarımı sana doğru çizmişim..
Aklımdan geçenleri,
Kalbimde demlemişim...



Seni görmediğim zamanlardan beri, hani hiç bilmediğim tatmadığım o günlerden, kelimelerimin henüz senin için olmadığı karanlıklardan beri tanıyorum.
Görmediğin bir uçurum kenarında ayaklarım, gözlerim bilmediğim uzaklara bakıyor.
Kapatıp sessizce suretimi, sesleri dinliyorum.

Ellerinden tutuyorum, sıcak. Yüzüne dokunuyorum sen uyurken.
Kimseyi duymuyorum.
Ellerim üşüyor, rüzgar sert, acımasız. Uçurum çağırıyor yanına. Açıyorum suretimi.
Sensizliğe yanıyorum, yanmalara doyamamak ve çağırsa da bilmediğim ruhlar, gidememek...
Yorgun olmamalıyım..

Susturup kurduğum ve kuracağım tüm cümleleri, seni dinliyorum. Nefes alıp verişlerin, kalp atışlarıma can veriyor.
Gözlerin kapalı. Kim bilir hangi alemin, hangi bilmediğim alemin tam ortasındasın.

Kapatıyorum suretimi, ben oluyorum.
Daha zor sensizliğe yummak, ben kolayı seçiyorum.

Bir bebeğin gülümsemesi doluyor avuçlarıma, sen oluyorum.
Beni sensiz yaşatamayacağım, biliyorum..
Bir bulut geçiyor penceremin önünden, bırakıveriyorum kendimi içine.
Yumuşak, sessiz bir düşüş..
Sanki hayata, sevdaya, sana tutunuyorum. Yüzüm sesine değiyor, gülümsüyorum.

Bir an dönüyorum geçmişin karanlığına. Senin olmadığın zamanlara. Sensiz olduğum, yanmadığım, yanamadığım zamanlara,


Ve buradayım..
İşte yine, tam ortasında yolun.


Yollar ki, belli değil nereye çıkacak sonları...

Sensizliğin ne demek olduğunu şimdi daha iyi anlıyorum..
Fark ediyorum ki, sensizlik diye bir şey yok aslında. Seni bana katalı kendimi bensiz bırakmışım bir uçurum kenarında.
Sen neysen o olmuşum. Yalan demişsin yalan, sevda demişsin sevda. Ben sen olalı, benim ölümüm olmuşum..

Bense seni, kendine bırakıyorum sevdiğim...

Sana başka sözüm yok,
İstersen gidersin..
Ama belki bende kalmak istersin...
Ne dersin?

bir dogus gunese dair
sicacik ve isik dolu karanligi yok edercesine guclu
ve magrur ve sonsuz..

bir olus cicege dair
yesilin icinden beliren bambaska bir renk ile
gelisini mujdeleyen ve kokusuyla varligini muhurleyen..

bir bilis topraga dair
doganin ozundeki her zerreyi hucrelerine kadar tanimis,tanismis
onlar benim,ben onlarim diyen,
korkusuz,huzurlu ve sakin
yalnizca gulumseyen..

ve bir sevis insana dair
bebegin ilk dunya deneyimindeki kadar saf
gozleri ilk kez goren amanin bakisindaki isik kadar can yakici
sarsici depremler kadar kalp carpitici
oyle bir sevis ki
haktan gelene sonsuz iman icinde secdeye durmus,
isyan etse de
tum olusa sukreden
ve oyle bir sevis ki
binlerce yil oncesinin tum asklarinda yogrulmus
cok farkli yerlerde birbirini bulmus
bulusamamis
ve yine de
bu oyle bir sevis ki
sevmelerden cok
sevmelerden ote
aska inanmayana aski anlatmaya gorevlenmis
adi baska bisey