İlkbahar ayı...
Bir papatya tarlası düşün... ve sen, onun yanından geçen yolda
yürüyorsun...
ve o papatya tarlasında bir papatya dikkatini çeker...
Binlercesinden birisidir ama sen, onun yanına gidersin...
Onda seni çeken bir şeyler vardır... Sadece senin olsun
>>istersin, sadece senin.. O papatyayı olduğu yerden koparırsın…
>>Öleceğini
düşünmeden. ve gidersin o tarladan...
>> İçindeki şiddetin durduramadığı bir bencillik ama bir o kadar
>>güzel ve hapsedici.
>>
>> İşte bu TUTKU...
Yine o tarlanın kenarındaki yolda yürüyorsun…
Yine milyonlarcası arasında bir tanesi seni çeker...
Yaklaşırsın, yanına gidersin o
papatyanın...
>> Gözlerin başkasını görmez olur o an. Onun için her şeyi yapmak
>>istersin... Dokunmak istersin... Dokunamazsın, orada onunla ölmek
>>istersin.
>> Ama birden hafif bir rüzgar eser ve
>> bir başka güzel çiçek kokusu gelir burnuna...
>> Dayanamazsın onun kokusuna... Unutturur her şeyi bir anda ve
>> O kokunun geldiği yöne gidersin...
>>O papatya orda kalmıştır, yüreğinin bir kenarında...
>>Paylaşılmamıştır bir çok şey...
>> Unutulmaz belki ama geri de dönülmez
ona..
>>
>> İşte bu AŞK...
>>
>>
>> Yine o yoldasın... Papatya tarlasının yanından geçen...
>> ve yine bir papatya... Milyonlarcasının içinde seni çeker...
>> Gidersin yanına... Orda kalakalırsın...
>> O hiç ölmesin diye her şeyi yaparsın...
>> Tüm gücünle onunla olmak istersin...
>>Oradan seni
koparacak hiç bir güç olmadığına inanırsın...
>>ve orda onunla ölene kadar birlikte kalırsın...
>>
>> İşte bu da SEVGİ...

ALıNTı....